IBPB1/415-90/07/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani R. przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 31 sierpnia 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako kosztów reklamy wydatków związanych z wykonaniem próbnego tłumaczenia – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31 sierpnia 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako kosztów reklamy wydatków związanych z wykonaniem próbnego tłumaczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie tłumaczeń specjalistycznych, obsługując klientów detalicznych i korporacyjnych. Zdarza się, iż w ramach swojej działalności wykonuje nieodpłatnie tłumaczenia próbne (np. klient zlecając wykonanie większej ilości stron tłumaczenia chce mieć pewność, że firma wnioskodawczyni sprosta wymaganiom jakościowym lub w przypadku pozyskiwania nowych klientów chce ich przekonać, że reprezentuje wysoki poziom jakości i oferuje wykonanie bezpłatnie tłumaczenia próbnego, lub biorąc udział w przetargu zobowiązana jest do wykonania tłumaczenia próbnego nieodpłatnie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. nieodpłatna usługa stanowi koszt reklamy w sytuacji gdy tłumacz wykonujący na potrzeby firmy podatniczki tłumaczenie otrzymuje z tego tytułu umówione wynagrodzenie...

Zdaniem wnioskodawczyni koszt wykonania nieodpłatnego tłumaczenia, w ramach próbki, w wyżej opisanych sytuacjach można zaliczyć do kosztów reklamy, ponieważ usługa tłumaczenia stanowi główny wyrób firmy i w większości sytuacji przedstawienie klientowi tłumaczenia jest jedyną formą reklamy, dzięki której klient decyduje się na rozpoczęcie współpracy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów,

* musi być udokumentowany w sposób nie budzący wątpliwości.

Z dniem 01 stycznia 2007 r. zmieniono regulacje dotyczące zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację i reklamę.

Obecnie wydatki poniesione na reklamę, jako nie wymienione w art. 23 w/w o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.

Natomiast niektóre wydatki, nawet gdy swoim charakterem przypominają reklamę, nie są zaliczane do kosztów reklamy. Do takich wydatków należą koszty związane ze składaną ofertą. Cechą oferty sprzedaży jest określenie usługi, ceny, warunków kupna, siedziby dokonującego sprzedaży. A więc przekazywane informacje mają charakter neutralny i dotyczą przedstawienia faktycznego stanu rzeczy. Przy czym informacja ta pozbawiona jest wszelkich elementów zachęty do kupna, co różni ją od reklamy. Zatem koszt wykonania próbnego tłumaczenia, celem przedstawienia go w ramach oferty skierowanej do konkretnego nabywcy lub oferty przetargowej nie może stanowić kosztów reklamy.

Jednakże, wydatki powyższe można w pełnej wysokości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniona została zasadnicza przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. o ile zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź też na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawczyni, że koszt wykonania próbnego tłumaczenia, w wyżej opisanych sytuacjach można zaliczyć do kosztów reklamy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.