1401/BF-1/418-0011/07/WM

Pytanie podatnika:

dotyczy możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłaconych wspólnikom spółki jawnej oraz jej pracownikom wykonującym pracę kierowcy.

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 roku Dz. U nr 8, poz. 60) Dyrektor Izby Skarbowej Warszawie, z uwagi na rażące naruszenie prawa, zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Bielany z dnia 19.03.2007 roku nr 1432/IDG/415/429/34/2007 wydane w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie i uznaje stanowisko zawarte we wniosku z dnia 18.12.2006 roku za prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 18.12.2006 r., zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Bielany o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ordynacji podatkowej). Pytanie dotyczyło możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłaconych wspólnikom spółki jawnej oraz jej pracownikom wykonującym pracę kierowcy.

Pana zdaniem zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma przeszkód do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wypłaconych diet i innych należności za czas podróży służbowej wspólnikom oraz jej pracownikom wykonującym pracę kierowcy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Bielany w postanowieniu z dnia 19.03.2006 r., znak 1432/IDG/415/429/34/2007, uznał za nieprawidłowe stanowisko Pana zawarte w ww. wniosku. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „podróży służbowej”. Odnosząc jednak tę definicję do osób prowadzących działalność gospodarczą przyjąć należy, że podróżą służbową jest wykonywanie zadań poza stałym obszarem wykonywania pracy. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego nie jest nią wykonywanie zadań w różnych miejsciach i terminach organizacji pracy samego przedsiębiorcy miejscowościach i terminach, wynikających z organiczacji pracy samego przedsiębiorcy.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego świadczenie usług kierowcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ze względu na specyfikę prowadzonej działalności, należy do istoty usług transportowych i nie może być traktowane jako odbywanie podróży służbowych. W związku z powyższym podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą nie przysługuje prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów diet w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe postanowienie nie złożył Pan zażalenia, tym samym stało się ono prawomocne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika, treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Bielany, stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawodawca wprowadził dwa warunki, jakie muszą być spełnione, aby możliwe było zaliczenie danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Po pierwsze - musi istnieć związek z osiągniętymi przychodami, po drugie – poniesione koszty nie mogą być wymienione w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Problematykę zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, a także osób z nimi współpracujących, reguluje art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powyższego wynika, że ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących do wysokości limitu. Powołany przepis nie zawiera żadnych wyłączeń o charakterze przedmiotowym, zatem bezspornym jest, że prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych, do wysokości diet określonych dla pracowników przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą, a więc także przedsiębiorcom prowadzącym działalność.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wspólnicy spółki i zatrudnieni pracownicy wykonują pracę kierowców. Nie ulega zatem wątpliwości, iż wyjazdy w oczywisty sposób muszą być powiązane z osiąganymi przychodami i mają związek z osiągniętymi przychodami, stąd spełniają podstawowy warunek określony w art. 22 powołanej wyżej ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stoi na stanowisku, iż wartość diet z tytułu tych podróży służbowych współwłaścicieli spółki oraz pracowników wykonywających pracę kierowcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki Jawnej R.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienia postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Bielany z dnia 19.03.2007r. Nr 1432/IDG/415/429/34/2007 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie Dyrektor Izby Skarbowej orzekł jak w sentencji.

Niniejsza decyzja wydana została na podstawie sytuacji faktycznej przedstawionej przez Pana oraz przepisy prawa, obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia.

W przypadku uznania tej decyzji za niezgodną z prawem Strona może wnieść odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 14 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.