IIUSpbIA/1/415-66/63a/34/06/BB

Pytanie podatnika Czy lokal można amortyzować od kwoty 149.416,18 zł czyli pełnej wartości wolnorynkowej lokalu użytkowego czy od połowy wartości, tj. kwoty 74.708,09 zł?

STAN FAKTYCZNY

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż w dniu 8 grudnia 2003 roku Pan wspólnie z żoną nabył w drodze umowy sprzedaży, sporządzonej przez notariusza, do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską, lokal mieszkalny położony w ... , ze środków prywatnych.

W dniu 1 stycznia 2005r. uzyskał Pan zgodę od żony, iż może korzystać z całości lokalu mieszkalnego, który na ten dzień stał się lokalem użytkowymi został wpisany jako środek trwały związany z działalnością gospodarczą. Zgodnie z informacją uzyskaną od doradcy podatkowego ..., środek ten został uznany jako podlegający amortyzacji w skali 10% rocznie, gdyż lokal najpierw mieszkalny a obecnie użytkowy ma więcej niż 30 lat. Nadto mimo tego, iż lokal ten jest współwłasnością ustawową małżeńską jest amortyzowany od całej wartości wolnorynkowej, tj. od kwoty 149.416,18 zł, którą ustalił biegły rzeczoznawca , z której to kwoty co roku 10% = 14.941,618 zł jest wpisywana do kosztów uzyskania przychodów Pana prowadzącego działalność gospodarczą samodzielnie. Pogląd doradcy podatkowego w ustnej rozmowie został potwierdzony przez pracownika Urzędu Skarbowego w .... .

Po zapoznaniu się z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informującym o tym jak ustala się początkową wartość środków trwałych, niematerialnych i prawnych powziął Pan wątpliwość czy prawidłowo amortyzuje środek trwały.

Nadmienia Pan, iż lokal użytkowy jest wykorzystywany w całości wyłącznie przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług notarialnych. Żona prowadzi działalność gospodarczą odrębnie, lecz jej działalność gospodarcza nic nie ma wspólnego z działalnością gospodarczą Pana i nie jest prowadzona w tym samym lokalu.

W tym stanie faktycznym zostało postawione następujące pytanie: czy lokal użytkowy może być amortyzowany od kwoty 149.416,18 zł czyli pełnej wartości wolnorynkowej lokalu użytkowego czy od połowy wartości, tj. kwoty 74.708,09 zł?

STANOWISKO PODATNIKA

Uważa Pan, iż lokal użytkowy jest prawidłowo amortyzowany, tj. od całej jego wartości wolnorynkowej.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm./ kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /odpisy amortyzacyjne/ dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in.: lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do zapisu art. 22f ust.1 ustawy podatkowej podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust.1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy podatkowej.

Prawidłowe ustalenie wartości początkowej jest więc bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do przepisów art. 22g ust.1 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

1/ w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,

1a/ w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,

2/ w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia ,

3/ w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości /.../.

Przepis art. 22g ust. 9 ustawy podatkowej stanowi: jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Należy podkreślić, że zgodnie z przepisami art. 22g ust. 1 pkt 2, ust. 4 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wycena biegłego ma zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik we własnym zakresie wytworzył dany środek trwały, jednakże nie może ustalić kosztu wytworzenia w sposób określony w ust. 4 - w tym przypadku wartość początkową środka trwałego ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Wycena ta nie może obejmować środka trwałego, którego cena nabycia jest znana, ponieważ wykraczałaby ona poza dyspozycję wskazanego przepisu, ponadto byłoby to sprzeczne z generalną zasadą ustalania wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze kupna, ustanowioną w art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3.

Stosownie do zapisu ust.16 cytowanego art. 22g przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust.1 pkt 3 i 4 oraz ust.2, 8, 9 i 14-15 stosuje się odpowiednio art.19.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż składnik majątku (lokal użytkowy) stanowiący wspólność majątkową małżonków wykorzystywany jest w działalności gospodarczej prowadzonej tylko przez Pana.

Zatem, mając na uwadze powyższe oraz cytowany wyżej przepis art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż podstawą dokonywania przez Pana odpisów amortyzacyjnych będzie 100% wartości początkowej lokalu użytkowego.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. organu podatkowego, brak jest podstaw prawnych do zastosowania przepisu art. 22g ust. 9 ustawy podatkowej, tj. ustalenia wartości początkowej lokalu użytkowego przez biegłego, powołanego przez podatnika. Brak jest zatem również możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej.

Zdaniem tut. organu podatkowego na wartość początkową przedmiotowego lokalu użytkowego składa się jego wartość określona w umowie sprzedaży z dnia 8 grudnia 2003 roku oraz nakłady poniesione na lokal przed przyjęciem go do używania.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe w kwestii amortyzowania lokalu użytkowego od całej jego wartości początkowej, natomiast nieprawidłowe - w kwestii dotyczącej sposobu ustalenia wartości początkowej tegoż lokalu.