PB2/4117-SIP-4/05

Pytanie podatnika:

Czy w ramach prowadzonej działalności może Pan odliczać kwoty diet przysługujących pracownikom, z tytułu podróży służbowych dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą zgodnie z art. 22 oraz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decyzja

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpoznaniu sprawy z zażalenia Pana z dnia 22 kwietnia 2005r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu z dnia 14 kwietnia 2005r. nr PDF I/415-5/05 w przedmiocie udzielenia Panu ... pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie

-odmawiam zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 21 stycznia 2005r. wystąpił Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie odliczania kosztów diet i ryczałtów za noclegi podczas wyjazdów zagranicznych.

Z opisanego przez Pana stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych (PKD 7450B).

Pańskim zdaniem w ramach prowadzonej działalności może Pan odliczać kwoty diet przysługujących pracownikom, z tytułu podróży służbowych dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą zgodnie z art. 22 oraz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto podnosi Pan, że przy tym samym stanie faktycznym w dniu 24 lipca 2001r. w wyniku odpowiedzi na złożone zapytanie otrzymał Pan pismo nr PDF I 861-5502-I-8/0, w którym Urząd Skarbowy w Inowrocławiu stwierdził, iż może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość wydatków nieprzekraczających wysokość diet przysługujących pracownikom.

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2005r. Nr PDF I /415-5/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu uznał za nieprawidłowe Pańskie stanowisko zawarte we wniosku z dnia 21 stycznia 2005r.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu podatkowego pierwszej instancji złożył Pan zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując i oceniając pod względem prawnym Pańskie stanowisko stwierdził, co następuje:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w w art. 23 ww. ustawy.

W świetle postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Natomiast wysokość diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych określił Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniach :

- z dnia 19 grudnia 2000r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.)

- z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

W związku z faktem, iż w powołanych wyżej rozporządzeniach ustawodawca nie unormował definicji podróży służbowej należy w tym względzie odwołać się do definicji zawartej w art. 775 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W przepisie tym pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Jednakże w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowcy brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, że wykonywane przez podatnika zadanie wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Działalność gospodarcza prowadzona w zakresie usług transportowych ze swej istoty nie jest wykonywana w stałym miejscu (miejscowości), dlatego też wyjazdy poza siedzibę firmy, związane ze świadczeniem tego typu usług, nie są podróżą służbową, gdyż stanowią zwykłe czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie pojedynczego zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podatnika lub jego stałe miejsce pracy. Uwzględniając powyższe podróżami służbowymi u osób prowadzących działalność gospodarczą będą np. podróże odbywane do kontrahentów w celu omówienia warunków świadczenia usług, zawarcia umowy (kontraktu), uczestnictwa w targach, itp.

W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem organu podatkowego drugiej instancji - w Pana sytuacji brak jest podstaw do zastosowania przepisów art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w świetle ww. przepisu nie może Pan w ramach prowadzonej działalności zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

Tym niemniej możliwym jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych podczas wyjazdów związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej przez podatnika świadczącego usługi w zakresie transportu samochodowego na zasadach ogólnych przewidzianego przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem koniecznym jest jednak aby wydatek poniesiony był w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w celu uzyskania przychodu. Poniesiony wydatek powinien być także prawidłowo udokumentowany.

Odnosząc się natomiast do pierwotnej odpowiedzi udzielonej Panu przez Urząd Skarbowy w Inowrocławiu pismem z dnia 24 lipca 2001r. Nr PDF I 861-5502-I-8/01 należy podnieść, co następuje:

Przedmiotowa odpowiedź została udzielona Panu na skutek złożonego w dniu 1 czerwca 2001r. w kancelarii organu podatkowego pierwszej instancji zapytania w brzmieniu:

"Oficjalnie zapytuję, czy można w działalności gospodarczej księgować (w podatkowej księdze przychodów i rozchodów) diety i ryczałt za noclegi dla osoby prowadzącej działalność, na jakiej podstawie ustalić wysokość diet i ryczałtu ?"

Zatem na tak sformułowane ogólnie pytanie Urząd Skarbowy udzielił odpowiedzi uwzględniając przedstawiony stan faktyczny w zapytaniu.

Mając na uwadze powyższe oraz to, że zaskarżone postanowienie organu pierwszoinstancyjnego zawiera prawidłową ocenę prawną, zażalenie Pana uznać należało za nie uzasadnione.

Wobec powyższego orzeczono jak w rozstrzygnięciu.

Niniejsza decyzja jest ostateczna.

Na decyzję służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, za pośrednictwem tut. organu, w terminie 30 dni od doręczenia decyzji.