IBPBI/1/415-1018/09/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 listopada 2009r. do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1998 roku Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W 2008 roku działalność gospodarczą rozpoczęła nowa spółka komandytowa, której udziałowcem został Wnioskodawca jako jej komandytariusz. Posiada w niej 88% udziałów. Oprócz Wnioskodawcy udziałowcami spółki są również: osoba fizyczna w roli komandytariusza oraz osoba prawna-spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (w której również jest On udziałowcem) w roli komplementariusza.

W 2008 roku spółka komandytowa zakupiła środki trwałe i skorzystała z prawa do jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną określa się u każdego podatnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących tych kosztów, zwolnień, ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Tak więc za 2008 rok Wnioskodawca miał 88% udziału m.in. w kosztach wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji środków trwałych zakupionych i ewidencjonowanych przez spółkę komandytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako komandytariusz spółki komandytowej miał prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów, kosztów - wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji przez spółkę komandytową – proporcjonalnie do udziałów w zysku spółki (czyli 88% tych kosztów)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozpatrywać w stosunku do spółki, a nie poszczególnych jej wspólników. Zgodnie z ustawą o rachunkowości spółka komandytowa ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe. To spółka nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wysokość dochodów wspólników (strat), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku dochodowego z tytułu udziału w takiej spółce ustala się w oparciu o księgi rachunkowe prowadzone przez spółkę. Nie ma możliwości prowadzenia ksiąg rachunkowych u każdego ze wspólników odrębnie. Oznacza to, że wszystkie przychody i koszty dotyczące działalności spółki komandytowej, w tym koszt uzyskania przychodu w wysokości naliczonej amortyzacji, będą określane proporcjonalnie do udziału wspólnika.

Skoro z prawa do jednorazowej amortyzacji może także skorzystać "mały podatnik", a kryterium zaliczenia podmiotu do małego podatnika należy badać w stosunku do spółki a nie poszczególnych jej wspólników, to lepsze preferencje miałyby te podmioty, które w niewielkim zakresie prowadziły działalność gospodarczą w roku poprzedzającym zastosowanie jednorazowej amortyzacji niż te, które nie prowadziły jej wcale.

W ocenie Wnioskodawcy miał on prawo do udziału w kosztach uzyskania przychodów wynikających z zastosowania jednorazowej amortyzacji środków trwałych przez spółkę komandytową, proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce komandytowej pomimo tego, że w chwili kiedy działalność gospodarczą rozpoczynała spółka komandytowa, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia przez nią działalności prowadził samodzielnie działalność gospodarczą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przepis powyższy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

# mali podatnicy lub

# podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a – 22o.

W świetle przepisów ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r. nr 76, poz. 694 ze zm.) spółka komandytowa, jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2008 roku), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej "ustawą", stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego.

Z powyższego wynika zatem, iż zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest Spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy.

Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku spółka komandytowa) uznał za środki trwałe, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy spółki, a nie poszczególnych jej wspólników.

Jak wskazano wyżej, z możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, mogą skorzystać nie tylko mali podatnicy, ale również podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, powstała w 2008 roku, co oznacza że w tym też roku była podmiotem „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej”. Ponadto w 2008 r. zakupiła środki trwałe oraz dokonała ich jednorazowej amortyzacji, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w 2008 r. Spółka ta mogła skorzystać z prawa do jednorazowej amortyzacji, jedynie jako podmiot „rozpoczynający działalność gospodarczą”, a nie jako tzw. „mały podatnik”. Jednakże, aby mogła skorzystać z tego prawa, jako podmiot „rozpoczynający działalność gospodarczą”, nie mogła wypełniać przesłanek określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w roku rozpoczęcia przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej (tj. w 2008 r.), prowadził On również pozarolniczą działalność gospodarczą samodzielnie (od 1998 r.). Wypełnił więc przesłankę, o której mowa w art. 22k ust. 11 ww. ustawy, wykluczającą możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż w 2008 r. Spółka, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, nie mogła dokonać jednorazowej amortyzacji, a tym samym Wnioskodawca będący jej wspólnikiem nie miał prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, na zasadach określonych w art. 22k ust 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.