IBPBI/1/415-172/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 19 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości:

* odsetek od kredytu zaciągniętego na dokończenie budowy budynku usługowo-mieszkalnego, nie ujętych w jego wartości początkowej oraz nie zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe,

* wydatków poniesionych na zakup nieruchomości gruntowej (z wyłączeniem wydatków na nabycie poniesionych na tą nieruchomość nakładów) – jest prawidłowe,

* wydatków poniesionych na zakup nakładów poniesionych na ww. nieruchomości gruntowej (rozpoczętej na tej nieruchomość gruntowej budowy ww. budynku) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości:

* odsetek od kredytu zaciągniętego na dokończenie budowy budynku usługowo-mieszkalnego, nie zaliczonych uprzednio w koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

* wydatków poniesionych na zakup nieruchomości gruntowej oraz na zakup poniesionych na niej nakładów w postaci rozpoczętej na niej budowy ww. budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W grudniu 1998 r. została zakupiona nieruchomość wraz z rozpoczętą budową budynku usługowo-mieszkalnego. Inwestycja była kontynuowana i w grudniu 2003 r. nastąpiło częściowe oddanie budynku do używania. Jednocześnie wpisano część usługową budynku (wg projektu budowy 80% powierzchni) do ewidencji środków trwałych wg zestawienia wartości faktur dokumentujących zakup materiałów i usług budowlanych, proporcjonalnie przypadających na część usługową (80%). W wartości początkowej pomyłkowo nie uwzględniono pierwotnego kosztu zakupu wynikającego z aktu notarialnego oraz odsetek zapłaconych od kredytu inwestycyjnego na budowę nieruchomości do momentu oddania do użytkowania.

Od momentu oddania do użytkowania (grudzień 2003 r.) budynek był wynajmowany (tylko część usługowa) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W lipcu 2007 r. został przekazany na potrzeby własne. Działalność gospodarcza została zlikwidowana w październiku 2008 r. Wnioskodawca przez cały okres działalności gospodarczej prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Środek trwały był amortyzowany od wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych.

W listopadzie 2002 r. został zaciągnięty kredyt hipoteczny na dokończenie inwestycji. Zapłacone odsetki od rat kredytowych nie powiększyły wartości początkowej środka trwałego (zapłacone do grudnia 2003r.), ani nie były ujmowane w kosztach działalności gospodarczej do momentu jej likwidacji.

W grudniu 2009 r. budynek został sprzedany w całości. Uznano, iż przychód przypadający proporcjonalnie na sprzedaż części mieszkalnej (20%) jest zwolniony z opodatkowania – minęło 5 lat od chwili zakupu.

Natomiast w części stanowiącej wcześniej środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej - opodatkowany, gdyż od dnia wycofania z ewidencji środków trwałych nie minął okres uprawniający do zastosowania zwolnienia. Opodatkowanie winno nastąpić w zeznaniu rocznym wg metody stosowanej w chwili likwidacji działalności gospodarczej – tj. art. 30c ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w chwili sprzedaży budynku można było uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu z jej tytułu, nie uwzględnione wcześniej, a zapłacone odsetki od kredytu na dokończenie budowy oraz wartość zakupu działki wraz z rozpoczętą budową (w części przypadającej na część służącą działalności gospodarczej w budynku)...

2. Czy odsetki od kredytu zapłacone po likwidacji działalności stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie sprzedaży nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów nie wymienione w art. 23 ustawy.

Odsetki zapłacone od rat kredytu zaciągniętego na budowę budynku oraz wartość wynikająca z aktu notarialnego dokumentującego zakup nieruchomości proporcjonalnie do udziału części stanowiącej środek trwały w całości budynku stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie sprzedaży, jeżeli wcześniej przez przeoczenie nie zostały uwzględnione w kosztach działalności i nie zwiększały wartości początkowej środka trwałego. Nie uwzględnienie ww. kosztów sprawiłoby, iż dochód do opodatkowania byłby nieproporcjonalnie wysoki w stosunku do dochodu rzeczywistego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika zatem, iż grunt oraz wybudowany na nim budynek stanowią odrębne środki trwałe. Przy czym, grunt nie podlega amortyzacji.

Aby budynek mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi łącznie spełniać następujące warunki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* musi być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej musi być dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zatem środki trwałe (zarówno te, które podlegają amortyzacji – budynek, jaki i te które amortyzacji niepodlegają - grunt) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wg wartości początkowej najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Wartość początkową środków trwałych ustala się zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

* w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia (pkt 1)

* w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia (pkt 2).

W związku z powyższym, skoro jak wykazano wyżej grunt oraz wybudowany na nim budynek są odrębnymi środkami trwałymi, to dla każdego z tych składników majątku ustala się odrębnie wartość początkową i wprowadza się je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przy czym, wartość początkową gruntu ustala się w cenie nabycia, przez którą w myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast wartość początkową wybudowanego budynku ustala się wg kosztu wytworzenia, przez który stosownie do treści art. 22g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej budową budynku usługowo-mieszkalnego. Budowa ta była kontynuowana i w grudniu 2003 r. częściowo oddana do używania. Część usługowa budynku stanowiła 80% jego powierzchni użytkowej i została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednakże Wnioskodawca ustalając wartość początkową przedmiotowej nieruchomości przez pomyłkę nie uwzględnił w jej wartości wydatków poniesionych na zakup nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej budową ww. budynku, wynikających z aktu notarialnego dokumentującego jej zakup. Wydatki te jednak uwzględnił przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży tej nieruchomości w części przypadającej proporcjonalnie do powierzchni budynku, wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W momencie wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustala się ich wartość początkową zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalenie wartości początkowej w sposób właściwy ma istotne znaczenie przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych, jak również przy ustalaniu dochodów z odpłatnego zbycia środków trwałych. Jeżeli Wnioskodawca z jakichkolwiek powodów nie uwzględnił przy ustalaniu wartości początkowej ww. nieruchomości wszystkich wydatków związanych z ich nabyciem (i wytworzeniem), tylko określoną ich część, nie może tych wydatków uwzględnić jako koszty uzyskania przychodów dopiero w momencie odpłatnego zbycia środków trwałych.

Stosownie bowiem do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Wprawdzie powyższy przepis pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gruntów lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunt środków trwałych, przy określaniu dochodu z ich odpłatnego zbycia, jednakże dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej ustala się na podstawie art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środka trwałego wykazanej w ewidencji środków trwałych,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z wybudowanym na niej budynkiem usługowo-mieszkalnym, dokonał w istocie sprzedaży dwóch odrębnych środków trwałych stanowiących składniki majątku prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nieruchomości gruntowej oraz ww. budynku, dla których ustala się odrębnie wartość początkową.

Przy czym grunt, jak wykazano wyżej, nie podlega amortyzacji, co oznacza, iż w okresie wykorzystywania go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tej działalności odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej. Z uwagi na powyższe wydatki poniesione na jego nabycie (z wyłączeniem wydatków poniesionych na nabycie poniesionych na tym gruncie nakładów na budowę budynku, polegających uwzględnieniu w wartości początkowej wytworzonego przez Wnioskodawcę budynku) mógł uwzględnić w kosztach uzyskiwania przychodów w momencie jego odpłatnego zbycia, zgodnie z postanowieniami cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego wydatki poniesione za zakup nieruchomości gruntowej z ww. zastrzeżeniem mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tej nieruchomości w momencie jej zbycia.

W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast wydatki związane z nabyciem ww. nakładów (tj. rozpoczętej budowy budynku), które winny były stanowić element wartości początkowej tego budynku (a nie nieruchomości gruntowej), nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie odpłatnego zbycia tego składnika majątku. Przedmiotowy budynek stanowił bowiem środek trwały, amortyzowany w prowadzonej działalności gospodarczej. Od jego wartości początkowej, która winna była uwzględnić, jak wskazano wysokość wydatków przeznaczonych przez Wnioskodawcę na nabycie nakładów na budowę budynku, dokonywane były w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne.

Odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji. Amortyzacja środków trwałych powoduje więc stopniowe zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Zatem w sytuacji gdy podatnik zamierza amortyzować środki trwałe w prowadzonej działalności, musi liczyć się z tym, że wydatki poniesione na zakup, czy wytworzenie środka trwałego, może stopniowo zaliczać do koszów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od ustalonej zgodnie z przepisami art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartości początkowej. Wartość początkową ustala się przed wprowadzeniem środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie można zatem, w momencie sprzedaży środka trwałego, uwzględniać jako koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z jego nabyciem, czy też wytworzeniem, które w wartości początkowej nie zostały ujęte. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy cyt. art. 24 ust. 2 ww. ustawy, dot. sposobu ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Przepis ten wprost wskazuje, że do ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości uwzględnia się trzy ww. wartości w tym wartość początkową środka trwałego wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tego środka trwałego.

Skoro zatem wartość początkowa ww. budynku wykazana w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie zawierała wydatków poniesionych na zakup przedmiotowych nakładów (rozpoczętej na nieruchomości gruntowej budowy budynku), to przy ustaleniu dochodu z jego odpłatnego zbycia Wnioskodawca może uwzględnić jedynie tą wartość, która w tej ewidencji została ujęta.

W związku z powyższym na gruncie przedmiotowej sprawy nie jest możliwe pomniejszenie przychodu uzyskanego ze zbycia budynku usługowo-mieszkalnego o ww. część wydatków, które nie zostały ujęte w wartości początkowej tego środka trwałego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze zbycia przedmiotowej nieruchomości odsetek od kredytu zaciągniętego na dokończenie budowy budynku usługowo-mieszkalnego wskazać należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów)(…).

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika zatem, iż aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji.

Przy czym odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup, czy wytworzenie środka trwałego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jako koszty pośrednio związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, po spełnieniu powyższych warunków, jedynie w następujący sposób:

* odsetki od kredytu naliczone do dnia wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powiększają wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegać pośrednio będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne,

* odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji środków trwałych podlegać będą bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2002 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na dokończenie budowy budynku usługowo-mieszkalnego. W 2003 r. oddał do użytku części usługową budynku oraz wprowadził ją do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i rozpoczął amortyzację. Jednakże przy ustalaniu wartości początkowej tego budynku Wnioskodawca przez pomyłkę nie uwzględnił zapłaconych, do momentu wprowadzenia tego budynku do ewidencji środków trwałych, odsetek od kredytu hipotecznego. Odsetki te nie były również zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W październiku 2008 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w grudniu 2009 r. sprzedał przedmiotową nieruchomość.

Skoro zatem Wnioskodawca ww. odsetek od zaciągniętego kredytu hipotecznego, naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania, nie uwzględnił przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotowego budynku, ani też nie zaliczał ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej, to w momencie sprzedaży ww. nieruchomości nie może pomniejszyć uzyskanego z tego tytułu przychodu o zapłacone (zarówno do momentu prowadzenia działalności gospodarczej, jak i po jej zakończeniu) odsetki od kredytu. Możliwości takiej nie przewidują bowiem powołane wyżej przepisy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć również należy, iż kwestie dot. właściwego ustalenia przez Wnioskodawcę wartości początkowej przedmiotowych nieruchomości, jak również kwalifikacji przychodu uzyskanego z ich sprzedaży do określonego źródła przychodów, nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiotowy budynek w momencie wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie spełniał podstawowego kryterium uznania go za środek trwały, ponieważ budynek ten nie był w całości kompletny i zdatny do użytku (tzn. w 2003 r. został częściowo oddany do użytku). W efekcie czego odpisy amortyzacyjne dokonywanej od jego części nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższy budynek mógł zostać zaliczony do środków trwałych dopiero po całkowitym zakończeniu prac związanych z jego budową, tj. w momencie gdy cały budynek był już kompletny i zdatny do użytku. Kwestia ta nie była jednakże przedmiotem niniejszej interpretacji. Jeżeli jednak Wnioskodawca jest zainteresowany wydaniem interpretacji indywidualnej w tym też zakresie, to może wystąpić z nowym wnioskiem ORD-IN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.