IBPBI/1/415-26/10/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 19 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w restauracji – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 15 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w restauracji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma Wnioskodawcy zajmuje się handlem płytkami ceramicznymi, armaturą łazienkową. Pracownicy firmy lub właściciel spotykają się z kontrahentami w celu uzgodnienia szczegółów transakcji handlowych mających na celu podpisanie umowy na dostawę lub sprzedaż towarów, czy też przedstawienie ofert handlowych dla kontrahentów i przez kontrahentów. W czasie tych spotkań, które odbywają się w siedzibie firmy lub lokalach restauracyjnych, dostępnych dla każdego obywatela, dochodzi do poczęstunku kontrahenta obiadem, kolacją. Obiady, kolacje te nie polegają na wystawności czy też okazałości, jest to zwykły poczęstunek i wybiera się danie z karty menu, bynajmniej nie jakieś wykwintne, lecz takie jakie spożywamy na codzień, w przystępnej cenie. W czasie tych rozmów uzyskuje się korzystne ceny, wydłużone terminy płatności, możliwość negocjacji korzystniejszych warunków współpracy w czasie dłuższego jej trwania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obiad z kontrahentem (poczęstunek) w ramach spotkań służbowych związanych z zawieraniem transakcji handlowych, podpisywaniem umów, przygotowaniem ofert handlowych można zaliczyć do kosztów podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, poczęstunki kontrahentów są to działania bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mają na celu osiągnięcie przychodów, więc powinny stanowić koszt podatkowy. Obiad z klientem, jeśli nie ma charakteru okazałości czy wystawności i ma charakter zwyczajowo przyjęty może stanowić koszt uzyskania przychodu, gdyż spełnia wymogi definicji kosztu zawartej w ustawach o podatkach dochodowych, czyli ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi kosztu reprezentacji. Spotkania biznesowe mają na celu poprawienie współpracy pomiędzy podmiotami, dają swobodę w podejmowaniu przyszłych decyzji i są nieodłącznym elementem dalszej współpracy. Poczęstunki klientów zarówno samą kawą czy herbatą, jak i zamówione usługi cateringowe, a nawet wyjście do restauracji są zwyczajowym działaniem, nie tylko w Polsce ale na całym świecie stanowią wręcz kanon kultury, zresztą bardzo pomocny i potrzebny przy pozytywnym załatwianiu spraw biznesowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatki na poczęstunek kontrahenta w powiązaniu z art. 22. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są kosztem uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 09 czerwca 2009 r. Znak: ITPB3/423-138/09/AM

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009r. Znak: IPPB5/4240-24/09/AM

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, t.j. czy wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku). Złożony wniosek dotyczy m.in. oceny charakteru wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami, które odbywają się poza firmą, tj. w lokalach restauracyjnych.

W ocenie tutejszego organu wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami, omawiane są zasady współpracy, negocjowane kontrakty to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, t.j. poza siedzibą firmy. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, że tego typu działania wpisują się w zwyczajowe postępowanie wobec kontrahentów nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Reasumując w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami organizowanymi poza siedzibą firmy, są wydatkami na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. organ informuje, iż zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie wiążą Organu podatkowego, właściwego do wydania niniejszej interpretacji indywidualnej. Co więcej, pierwsza z powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, potwierdza stanowisko Organu prezentowane w niniejszej sprawie.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w siedzibie firmy wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.