• Interpretacja indywidualn...
  02.11.2024

ILPB3/423-253/10-4/AP

Interpretacja indywidualna
z dnia 8 czerwca 2010

Artykuły przypisane do interpretacji

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 1622 interpretacje.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 08 marca 2010 r. (data wpływu 17.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany kontrahentom podczas spotkań biznesowych odbywających się w Spółce – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany kontrahentom podczas spotkań biznesowych odbywających się w Spółce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka , w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, organizuje w swojej siedzibie oraz w Zakładzie spotkania biznesowe z kontrahentami, podczas których podawany jest skromny poczęstunek. W celu zapewnienia drobnego poczęstunku dla kontrahentów, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, ciastka, paluszki, słodycze, owoce, kanapki.

Obecnie, Spółka zalicza wyżej wymienione wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 23 kwietnia 2010 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Spółka wskazała, iż Zakład nie jest osobnym podmiotem. W strukturze organizacyjnej x stanowi jeden z pionów, z tym że mieści się pod innym adresem niż siedziba Spółki wraz z pozostałymi pionami organizacyjnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, ciastka, paluszki, słodycze, owoce, kanapki, przeznaczonych na poczęstunek dla kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych odbywających się w Spółce, stanowią koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskane przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednak ustawa nie zawiera definicji pojęcia „reprezentacja”, wobec czego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Wydatki na artykuły spożywcze, takie jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, ciastka, paluszki, słodycze, owoce, kanapki, podawane podczas spotkań biznesowych z kontrahentami odbywających się w Spółce nie świadczą o okazałości czy wytworności podatnika. Zapewnienie skromnego poczęstunku dla kontrahentów nie jest niczym szczególnym ani wyjątkowym, lecz zwyczajowo przyjętym zachowaniem w życiu gospodarczym. Drobny poczęstunek jest nieodłącznym elementem takich spotkań i nie nosi znamion reprezentacji.

Ponadto, spotkania biznesowe z kontrahentami organizowane w Spółce nie wiążą się z chęcią kreowania pozytywnego wizerunku firmy. Są to działania, które mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów, a więc wydatki poniesione w związku z nimi należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone na artykuły spożywcze przeznaczone na skromny poczęstunek podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki i w Zakładzie x stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, organizuje w swojej siedzibie oraz w Zakładzie X spotkania biznesowe z kontrahentami. Podczas tych spotkań, Spółka zapewnia kontrahentom drobny poczęstunek. W związku z tym, ponosi Ona wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, ciastka, paluszki, słodycze, owoce, kanapki. Spółka wskazuje, że poczęstunek ten, jako mający charakter zwyczajowy, nie nosi znamion reprezentacji, a wydatki z nim związane nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Spółkę na drobny poczęstunek, tj. kawę, herbatę, napoje bezalkoholowe, cukier, śmietankę do kawy, ciastka, paluszki, słodycze, owoce, kanapki, podawany podczas spotkań biznesowych z kontrahentami odbywających się w Spółce, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...