PO 2/AŁ-3885/97/0636
Wyjaśnienie Ministra Finansów
z dnia 22 lipca 1997
Artykuły przypisane do interpretacji
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.
Odpowiadając na pismo PO-I-PR-825/16/97 z 14.5.1997 r., Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:
Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 14.12.1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 148, poz. 719 ze zm.) podatnicy i spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
O zaliczeniu danego składnika majątkowego do środków trwałych decyduje sam podatnik.
Pojęcie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostało zdefiniowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 20.1.1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz.U. Nr 7, poz. 34 ze zm.). Od 1.1.1997 r. pojęcie środków trwałych oraz obowiązek prowadzenia omawianego wykazu regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 17.1.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).
Jeżeli zatem podatnicy wykorzystują samochody jak i maszyny lub urządzenia, które spełniają warunki uznania ich za środki trwałe, mają obowiązek prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podatnicy, którzy wykorzystują samochody osobowe na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, powinni zatem zdecydować czy samochód ten zostanie objęty wykazem środków trwałych, czy też wydatki związane z jego używaniem na potrzeby prowadzonej działalności będą rozliczane w sposób określony w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.). W przypadku taksówek osobowych, trudno jednak uznać, że samochód tylko częściowo służy działalności gospodarczej, a zatem powinien być uznany za środek trwały, ze wszystkimi konsekwencjami wypływającymi z tego faktu.
