ITPB1/415-168/07/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 r. (data wpływu 04 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 04 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2007 prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych i przemysłowych. Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej ewidencjonowane są w oparciu o księgi rachunkowe. Z uwagi na to, iż w roku 2007 przewidywany przychód będzie niższy limit 800.000 EURO, rozważana jest możliwość przejścia w roku 2008 podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Według której ustawy - czy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też w oparciu o ustawę o rachunkowości - należy ustalić wysokość przychodów do limitu 800.000 EURO...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że w 2007 r. prowadzone są księgi rachunkowe, przychód za 2007 ustalany będzie w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Dlatego też, do wyliczenia przychodu uwzględnia się tylko przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych. Do ustalenia powyższego limitu nie bierze się pozostałych przychodów operacyjnych, bowiem nie stanowią one przychodów z działalności podstawowej. Pozostałe przychody operacyjne dotyczą w szczególności: sprzedaży likwidacji niefinansowych aktywów trwałych, dzierżawy, otrzymanych odszkodowań, darowizn, nieodpłatnie przyjętych składników majątkowych, dotacji, dopłat, nadwyżek inwentaryzacyjnych. Natomiast, w przypadku gdyby w roku 2007 prowadzona byłaby podatkowa księga przychodów i rozchodów, zasadne byłoby ustalenie przychodu zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Stosownie do zapisu art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 z późn. zm. ) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wynosiły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro, zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych i stosowania przepisów powyższej ustawy. Kwotę wyrażoną w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy (art. 24a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym i art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości).

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że limit zobowiązujący do prowadzenia ksiąg rachunkowych jest identyczny w przepisach podatkowych i rachunkowych.

Różne są jednakże definicje przychodów formułowane na potrzeby tych dwóch ustaw. Podatkowa definicja przychodów jest szersza od definicji zawartej w ustawie o rachunkowości. Bowiem w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych VAT za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek VAT.

Przychodami z działalności gospodarczej są również przychody wymienione w art. 14 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na które składają się m.in.: przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, otrzymane kary umowne oraz otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Powyżej wymienionych przychodów nie uwzględnia się natomiast przy ustalaniu limitu przychodów o równowartości 800.000 euro na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych niezależnie od tego, czy w poprzednim roku podatkowym prowadzili podatkową księgę przychodów i rozchodów, czy też księgi rachunkowe, w kwestii obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych związani są treścią powołanego uprzednio art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyraźnie wskazuje, że do obliczenia wysokości limitu przychodów, którego przekroczenie zobowiązuje do prowadzenia ksiąg rachunkowych należy stosować definicję przychodów zawartych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym.

Reasumując, podmiot, którego przychody - w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za poprzedni rok podatkowy przekroczyły równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości, ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.