ILPB2/415-426/10-2/JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności od dnia 26 stycznia 2000 roku wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności stwierdza się, że posiadany rodzaj schorzenia narusza sprawność organizmu.

Posiadane zmiany zwyrodnieniowe obu kolan uniemożliwiły prawidłową sprawność organizmu oraz wykonywanie podstawowej czynności jaką jest chodzenie.

Pomimo wielu zabiegów fizjoterapeutycznych stan zdrowia Zainteresowanej się pogarszał i wszelkie poruszanie się powodowało niestabilność ruchów w stawach kolanowych oraz ból przy chodzeniu.

W dniu 12 października 2009 roku Wnioskodawczyni poddała się zabiegowi artroskopii obu kolan. Za zabieg Zainteresowana zapłaciła 3150 zł.

Zabieg polegał na usunięciu zwyrodniałych tkanek stawów kolanowych, które powodowały stan zapalny i ból oraz rekonstrukcji zniszczonej powierzchni stawów.

Zainteresowana podaje, iż po wykonanym zabiegu zdecydowanie polepszyło się Jej życie. Uzyskała poprawę warunków zdrowotnych. Poruszanie odbywa się bezboleśnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zeznaniu PIT za 2009 rok, poniesiony w kwocie 3150 zł koszt zabiegu artroskopii przeprowadzonego w dniu 12 października 2009 r. w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatku związanego z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do odliczeń od dochodu można zaliczyć wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, do których zaliczamy między innymi: odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Przebyty przez Zainteresowaną zabieg artroskopii kolan jest niewątpliwie – w Jej opinii – zabiegiem rehabilitacyjnym ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim od dnia 26 stycznia 2000 roku wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ze stwierdzeniem schorzenia naruszającego sprawność organizmu.

Zabieg, któremu poddała się Zainteresowana w dniu 12 października 2009 roku zdecydowanie polepszył Jej sprawność ruchową organizmu oraz przywrócił bezbolesne wykonywanie czynności życiowych.

Po zabiegu Wnioskodawczyni nie odczuwa bólu podczas chodzenia i zdecydowanie zmniejszyły się dolegliwości związane z posiadanym schorzeniem.

Zainteresowana posiada zaświadczenie lekarskie po wykonanym zabiegu, z którego wynika, że zabieg usprawnił Jej czynności życiowe.

Za zabieg Wnioskodawczyni zapłaciła 3150 zł, nie korzystając z żadnego dofinansowania.

Wobec powyższego Zainteresowana uważa, że z tytułu wykonanego zabiegu artroskopii, który – w Jej opinii – jest zabiegiem rehabilitacyjnym koszt w wysokości 3150 zł może Ona odliczyć od dochodu w zeznaniu PIT za rok 2009 w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatku związanego z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W artykule 26 ust.7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyraźnie wskazał, które wydatki uznaje za "wydatki" poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym.

Przepis ust. 7a stanowi, iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,

8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,

9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

10. opłacenie tłumacza języka migowego,

11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,

15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

1. na turnusie rehabilitacyjnym,

2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,

3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (wydatki limitowane).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ze stwierdzeniem schorzenia naruszającego sprawność organizmu. W 2009 roku Zainteresowana poddała się zabiegowi artroskopii obu kolan ponosząc koszt zabiegu w wysokości 3150 zł.

Wszelkie ulgi i zwolnienia od podatku jako odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej przejawiającej się w powszechności oraz równości opodatkowania mają charakter wyjątkowy. Z tego też względu stosowanie ulg i zwolnień przedmiotowych nie może być dokonywane w drodze wykładni rozszerzającej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „rehabilitacja” „rehabilitacja lecznicza”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

W tym miejscu należy zauważyć, że zabieg artroskopii wykonywany jest w warunkach operacyjnych. Wyróżnia się artroskopię diagnostyczną oraz artroskopię operacyjną (terapeutyczną).

Żaden z ww. zabiegów artroskopii nie wypełnia jednak znamion zabiegu rehabilitacyjnego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny obowiązujący w ww. zakresie, stwierdzić należy, iż brak jest możliwości zakwalifikowania wydatków poniesionych na zabieg artroskopii do katalogu zawartego w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wydatki te nie mieszczą się w ww. katalogu.

Zatem Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia od dochodu za 2009 rok wydatków w wysokości 3150 zł poniesionych na zabieg artroskopii kolan w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.