IBPBI/2/423-220/10/BG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 02 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków gastronomicznych poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją szkolenia - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 02 lutego 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków gastronomicznych poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją szkolenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka świadczy m.in. usługi pośrednictwa w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (dalej ustawa).

W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawiera umowy agencyjne z zakładami ubezpieczeń, jak również umowy z innymi podmiotami zajmującymi się szeroko rozumianą działalnością ubezpieczeniową, których przedmiotem jest m.in. pośrednictwo w zawieraniu umów o dochodzenie roszczeń o charakterze cywilno - prawnym.

Spółka przy wykonywaniu czynności agencyjnych korzysta z usług osób fizycznych, w ramach zawieranych z nimi umów o współpracy (umowy o charakterze cywilno-prawnym). Zgodnie bowiem z treścią art. 9 Ustawy czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby fizyczne, które ponadto muszą spełniać dodatkowe wymogi w tym winny odbyć szkolenie prowadzone przez zakład ubezpieczeń zakończone zdanym egzaminem (zasady odbywania szkoleń określane są rozporządzeniem ministra właściwego do spraw instytucji finansowych). Ponadto co należy podkreślić zgodnie z art. 4c Ustawy osoba wykonująca czynności agencyjne jest obowiązana doskonalić umiejętności zawodowe przez odbywanie raz na trzy lata szkolenia zawodowego. Szczegółowy zakres szkoleń określony został w rozporządzeniu wykonawczym z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie przeprowadzania szkoleń zawodowych osób wykonujących czynności agencyjne albo czynności brokerskie (Dz. U. Nr 125, poz. 1051).

Rozporządzenie określa, że szkolenia powinny dotyczyć zagadnień niezbędnych do prawidłowego wykonywania czynności agencyjnych, a w szczególności powinny obejmować:

* regulacje prawne dotyczące ubezpieczeń, obowiązujące od czasu odbycia przez podmiot do tego obowiązany poprzedniego szkolenia, zwłaszcza w zakresie działalności wykonywanej przez pośredników ubezpieczeniowych,

* kierunki rozwoju produktów ubezpieczeniowych, a w szczególności nowe ryzyka ubezpieczeniowe oraz warunki obejmowania ich ochroną ubezpieczeniową,

* podstawowe informacje o zakładach ubezpieczeń i rynku ubezpieczeniowym w Rzeczypospolitej Polskiej,

* zmiany w prowadzeniu dokumentacji ubezpieczeniowej, w szczególności związanej z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, w tym likwidacją szkód,

* nowe techniki akwizycji ubezpieczeniowej oraz standardy obsługi klienta.

Szkolenia osób wykonujących czynności agencyjne powinny dodatkowo obejmować zagadnienia z zakresu działalności zakładu ubezpieczeń, na rzecz którego są wykonywane czynności agencyjne oraz szkolenia psychologiczno-dydaktyczne np. pracy nad sobą, itp.

Wnioskodawczyni w celu zapewnienia właściwych kwalifikacji dla swoich współpracowników organizuje szkolenia, których przedmiot dotyczy świadczonych usług pośrednictwa. Szkolenia odbywają się zarówno w siedzibie Spółki jak i poza jej siedzibą w specjalnie wynajmowanych na ten czas lokalach. Niektóre z zajęć prowadzone są przez wykwalifikowane osoby na podstawie umowy o przeprowadzenie szkolenia. Szkolenia mogą trwać w zależności od ich przedmiotu przez jeden lub kilka dni.

W trakcie zajęć spółka pokrywa koszty związane z:

1. serwowaniem kawy, herbaty, cukru, napoi chłodzących - w przypadku tzw. „małego szkolenia". Średni koszt oferowanych produktów waha się w granicach 10-13 zł na osobę,

2. serwowaniem produktów określonych w pkt a) oraz dodatkowo koszty wyżywienia (śniadanie, obiad, kolacja) - w przypadku tzw. „dużych szkoleń".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki gastronomiczne poniesione przez Spółkę w związku z organizacją szkolenia będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, poniesione wydatki w całości stanowić będą koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za koszt uzyskania przychodu uważa się bowiem wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o ile nie są one wymienione w tzw. negatywnym katalogu określonym w art. 16 ust. 1 Ustawy.

Przesłankami kwalifikacji wydatków jako kosztów uzyskania przychodu są:

* poniesienie go w celu uzyskania przychodu (związek przyczynowo-skutkowy, nawet pośredni),

* udokumentowanie wydatku oraz

* bezpośrednie odniesienie wydatku do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zorganizowanie szkolenia zarówno w siedzibie Spółki jak i poza nią, a także pokrycie kosztów gastronomicznych (napoi, wyżywienia), wynajmu lokali oraz wynagrodzenia szkoleniowcy spełniają wszystkie wymagane przesłanki do zakwalifikowania ich jako koszt uzyskania przychodów.

Zarówno same szkolenia jak i finansowanie wskazanych produktów pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz przeprowadzane są w celu uzyskania przychodów (chociażby pośrednio) co zgodne jest z zasadami racjonalności ekonomicznej. Osoby wykonujące czynności agencyjne zobowiązane są do stałego podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych. Wymogi dotyczące szkoleń stawiane są nie tylko wyraźnie przez samego ustawodawcę ale również przez zmieniający się rynek ubezpieczeń osobowych, majątkowych i na życie. Należy podkreślić, że w ocenie Spółki prowadzenie szkoleń jest podstawą funkcjonowania firmy i nie może sobie ona pozwolić na zrezygnowanie z nich.

Zmiany w proponowanych przez ubezpieczycieli produktach skutkują koniecznością ciągłego doszkalania kadry współpracowników. Spółka organizując szkolenia zapewnia należyty aktualny stan wiedzy co do produktów ubezpieczeniowych oraz podnosi kwalifikacje osób, z którymi zawarła umowy cywilnoprawne. W sytuacji zaprzestania szkoleń Spółka mogłaby stać się niekonkurencyjna w branży ubezpieczeniowej, co wywołałoby dla niej negatywne skutki ekonomiczne w postaci spadku przychodów.

Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że szkolenia współpracowników organizowane są poza siedzibą Spółki. Taka forma podnoszenia kwalifikacji zapewnia bowiem dodatkową wymianę informacji osób uczestniczących w wyjazdach oraz pozwala na bezpośrednią wymianę doświadczeń zawodowych nawet poza prowadzonymi zajęciami. Wyjazdy szkoleniowe, budują należytą atmosferę wśród współpracowników, przyczyniają się do lojalności pracowników względem Spółki ograniczając ich przejścia do innych podmiotów. W ramach spotkań Spółka ponosi dodatkowe koszty związane z przeprowadzeniem szkolenia. Oprócz wynajmowania sali, czy też wynagrodzenia szkoleniowca są to wydatki związane właśnie z gastronomią. W ocenie Spółki koszty związane z serwowaniem wskazanych produktów ponoszone są pośrednio w celu uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja poparta jest orzecznictwem oraz poglądami doktryny.

Co do podobnego przedmiotu niniejszej interpretacji stanowisko wyraził Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie (pismo z dnia 13 kwietnia 2007r. sygn. 1472/SOI/423-6/07/DW. Odnośnie szkoleń współpracowników Naczelnik wyraził pogląd, iż „(...) niewątpliwie jest to działanie, w którym Spółka przyczynia się do wzrostu umiejętności swoich pracowników i współpracujących agentów, co w konsekwencji wpływa na zwiększenie osiąganych przychodów. Zachowany jest więc podstawowy warunek jakim jest istnienie między nim a osiągniętym przychodem związku przyczyno-skutkowego, czyli wpływu określonego wydatku na powstanie przychodu lub jego zachowania czy też zabezpieczenia źródła przychodów".

Co do powyższego powołać można również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 1994r.

W powyższych zakresie można powołać się również na pismo Ministra Finansów z 26 kwietnia 2002r (PB3-8214-99/WK/02), który stwierdził, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że szkolenia współpracowników pozostają w bezpośrednim związku z maksymalizacją zysków Wnioskodawczyni i wpływają na rozwój firmy.

Na poparcie stanowiska Spółki można wskazać również inne dokumenty m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2006r. (sygn. II FSK 1008/05) odnoszący się do kosztów szkoleń, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 marca 2008r. (sygn. ILPB3/423-44/08-5/MC) dotyczące nieodpłatnych szkoleń wewnętrznych, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 marca 2008r. (sygn. ILPB3/423-46/08-2/MM) odnoszące się do zakupu artykułów żywnościowych oraz

pismo z dnia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2007r. (sygn. 1472/SOI/423-6/07/DW) dotyczące szkoleń organizowanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika iż Spółka w ramach swojej działalności zawiera umowy agencyjne z zakładami ubezpieczeń, jak również umowy z innymi podmiotami zajmującymi się szeroko rozumianą działalnością ubezpieczeniową. Osoba wykonująca czynności agencyjne jest obowiązana doskonalić umiejętności zawodowe przez odbywanie szkolenia zawodowego. Spółka w celu zapewnienia właściwych kwalifikacji dla swoich współpracowników organizuje szkolenia, których przedmiot dotyczy świadczonych usług pośrednictwa. Szkolenia odbywają się zarówno w siedzibie Spółki jak i poza jej siedzibą w specjalnie wynajmowanych na ten czas lokalach.

W trakcie zajęć Spółka pokrywa koszty związane z:

1. serwowaniem kawy, herbaty, cukru, napoi chłodzących - w przypadku tzw. „małego szkolenia",

2. serwowaniem produktów określonych w pkt a) oraz dodatkowo koszty wyżywienia (śniadanie, obiad, kolacja) - w przypadku tzw. „dużych szkoleń".

Zmiany w proponowanych przez ubezpieczycieli produktach powodują konieczność ciągłego doszkalania kadry współpracowników. Spółka organizując szkolenia zapewnia należyty aktualny stan wiedzy co do produktów ubezpieczeniowych oraz podnosi kwalifikacje osób, z którymi zawarła umowy cywilnoprawne. W sytuacji zaprzestania szkoleń Spółka mogłaby stać się niekonkurencyjna w branży ubezpieczeniowej, co wywołałoby dla niej negatywne skutki ekonomiczne w postaci spadku przychodów.

Odnosząc się zatem do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż poniesione przez Spółkę wydatki gastronomiczne związane z organizacją szkoleń, nie mające cech reprezentacji, prawidłowo udokumentowane dla celów podatkowych w świetle art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, że powoływane przez Spółkę wyroki Sądu i interpretacje nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania. Wobec tego cytowane wyroki i interpretacje nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w wydanej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.