PO 5-4-804-0832/94

Problem opodatkowania dochodów uzyskanych przez osoby wykupujące na zasadach preferencyjnych mieszkania zakładowe należy rozpatrywać na gruncie przepisów podatkowych w zależności od tego czy nabywca mieszkania jest pracownikiem zakładu, czy też emerytem bądź rencistą.

1. Jeżeli osobą wykupującą mieszkanie zakładowe jest pracownik tegoż zakładu, to różnica między ceną 1 m[2] mieszkania ustaloną przez nabywców nie związanych z zakładem a ceną 1 m[2] ustaloną dla pracowników jest w myśl art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) świadczeniem częściowo odpłatnym i podlega opodatkowaniu. Jeżeli osoby nie będące pracownikami nabywają mieszkania zakładowe po takiej samej cenie za 1 m[2] jak pracownicy, to należy przyjąć, iż pracownicy nie osiągnęli z tytułu wykupu mieszkań dochodu podlegającego opodatkowaniu.

2. W odniesieniu do emerytów i rencistów ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 30 ust. 1 pkt 4 stanowi, że opodatkowaniu podlegają świadczenia pieniężne oraz zapomogi inne niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 26, wypłacane emerytom i rencistom z tytułu łączącego ich uprzednio z zakładem pracy stosunku służbowego, stosunku pracy oraz spółdzielczego stosunku pracy. Świadczeniem pieniężnym, o którym wyżej mowa jest każde świadczenie, którego przedmiotem jest pieniądz. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe otrzymywane przez emerytów i rencistów od byłych zakładów pracy oraz od związków zawodowych.

W świetle powyższego należy uznać, iż różnica pomiędzy ceną 1 m[2] mieszkania ustalona dla innych osób wykupujących mieszkania zakładowe a ceną 1 m[2] ustaloną dla emerytów i rencistów jest świadczeniem w naturze (rzeczowym), korzystającym z ustawowego zwolnienia z opodatkowania.

Oznacza to w praktyce, iż dochodu z w/w tytułu nie wykazuje się w zeznaniu rocznym i nie pobiera się od niego podatku dochodowego od osób fizycznych.