ITPB3/423-53/07/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu 3 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu z dywidendy wypłaconej jej udziałowcowi, będącemu osobą fizyczną - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 3 października 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku Spółki jako płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. jest jednoosobową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W czerwcu 2007 r. zmienił się udziałowiec tej spółki i powołany został nowy zarząd. Poprzedni jedyny udziałowiec, pełniący jednocześnie funkcję prezesa zarządu, przed zbyciem udziału dokonał wypłaty na swoją rzecz dywidendy. Jednocześnie spółka nie dopełniła obowiązku pobrania w dacie dokonania wypłaty tej dywidendy zryczałtowanego podatku dochodowego. Były właściciel spółki zobowiązał się wobec obecnego zarządu, że samodzielnie odprowadzi do właściwego urzędu skarbowego kwotę podatku.

W związku z powyższym, w przedstawionym pytaniu wyrażono wątpliwość na kim w zaistniałej sytuacji spoczywa obowiązek uregulowania przedmiotowego podatku.

Zdaniem wnioskodawcy Spółka nie dopełniła obowiązku wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, aczkolwiek odpowiedzialność za zaistniałe uchybienia przypisać należy byłemu prezesowi zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego obowiązku spółki jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułu wymienionego w art. 22 ust. 1, a zatem dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Udziałowcem, któremu wypłacono dywidendę jest osoba fizyczna. Z tego względu, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) podatek pobiera się w wysokości 19% uzyskanego dochodu (przychodu). Przepisy art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 tej ustawy także potwierdzają obowiązek pobrania kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego przez płatnika i przekazania jej w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano pobrania na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby spółki.

Wskazany przepis ustawy o podatku dochodowym nadaje spółce wypłacającej dywidendę status płatnika, czyli podmiotu obowiązanego na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926, ze zm.). Zgodnie z przepisami art. 30 § 1 i 3 Ordynacji podatkowej, płatnik odpowiada całym swoim majątkiem obecnym i przyszłym za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja, w której winę za niedobranie podatku ponosi podatnik (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).

Pomimo, że w zaistniałym stanie faktycznym poprzedni udziałowiec spółki był jednocześnie podatnikiem, jak i przewodniczącym organu zarządzającego spółki, będącej płatnikiem, na gruncie przepisów praw podatkowego nie można uznać niedopełnienia obowiązków przez spółkę za powstałe z winy podatnika.

Odpowiedzialność podatkowa z tytułu niepobranego podatku spoczywa zatem na spółce.

Odpowiedzialność podatkowa byłego prezesa zarządu może mieć jedynie charakter subsydiarny. Zgodnie z przepisem art. 116 Ordynacji podatkowej członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają bowiem solidarnie ze spółką jako osoby trzecie za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1. nie wykazał, że:

1. we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo

2. niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy;

2. nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

Odpowiedzialność prezesa zarządu za sprawy spółki w okresie pełnienia przez niego funkcji, na którą powołuje się wnioskodawca, jest kwestią odrębną od odpowiedzialności podatkowej zarządzanej przez niego spółki. Wynika ona między innymi z przepisu art. 293 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. 2000 Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zgodnie z którym członek zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz likwidator odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy spółki, chyba że nie ponosi winy. Bezpośrednie pociągnięcie prezesa zarządu spółki do odpowiedzialności opiera się w tym przypadku na zasadach prawa cywilnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń