ILPB2/415-1337/10-4/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, zedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży garażu i prawa wieczystego użytkowana gruntu –st nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży garażu i prawa wieczystego użytkowana gruntu.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 14 lutego 2011 r. nr ILPB2/415-1337/10-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 lutego 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 16 lutego 2011 r.), zaś w dniu 21 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 17 lutego 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż wybudował garaż (boks garażowy) na cudzym gruncie. Powyższą inwestycję Zainteresowany zrealizował samodzielnie w oparciu o koszty własne, tj. poniósł nakłady na wykonanie projektu, zakup materiałów budowlanych oraz robociznę. Garaż został wybudowany zgodnie z prawem budowlanym. Po komisarycznym odbiorze, dnia 21 maja 1991 r. urząd miejski wystawił pozwolenie na użytkowanie ww. garażu. Następnie dnia 25 października 1991 r. została zawarta umowa dzierżawy pomiędzy Zainteresowanym a gminą na dzierżawę terenu działki na czas nieokreślony. Na mocy ww. umowy, w okresie dzierżawy, Wnioskodawca miał prawo do nieodpłatnego korzystania z garażu znajdującego się na ww. gruncie. Zainteresowany podaje, iż opłaty od nieruchomości oraz podatek za użytkowanie (dzierżawę) gruntu opłacano na bieżąco.

Następnie, w 2007 r. teren ww. działki przejął urząd miasta. Zainteresowany został powiadomiony o przeznaczeniu nieruchomości do zbycia. Wobec powyższego, dnia 12 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę notarialną, na mocy której przeniesiono na Jego rzecz prawo własności garażu i użytkowania wieczystego gruntu. Jednocześnie, w ww. umowie wskazano, iż przenosi się na Zainteresowanego nieodpłatnie własność garażu i oddaje w użytkowanie wieczyste do dnia 4 stycznia 2047 r. ułamkową część działki, na której wzniesiono ww. garaż. Wnioskodawca podaje, iż wartość przedmiotu umowy została wyceniona na kwotę 21 955 zł, w tym udział w gruncie określono na kwotę 9 336 zł.

W związku z powyższym, w 2007 r. dokonano wpłaty jednorazowej za grunt w kwocie 3 176 zł tytułem opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu. Następnie w 2008 r. opłata ta została ustalona na kwotę 341,70 zł, zaś w 2009 r. i 2010 – na kwotę 280,00 zł.

Pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. urząd miejski wypowiedział dotychczasowe warunki opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu ustanawiając nową opłatę roczną za 2011 r. w wysokości 1 652 zł.

Zainteresowany wskazuje, iż jako emeryt nie jest w stanie ponosić takich kosztów, wobec czego zmuszony był do zbycia garażu oraz udziału w gruncie.

Dnia 16 listopada 2010 r. Wnioskodawca podpisał umowę w formie aktu notarialnego, na mocy której zbył prawo własności garażu i użytkowania wieczystego gruntu.

Ponadto, Zainteresowany podaje, iż przedmiotowe zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien zapłacić podatek z tytułu sprzedaży...

Jaką powinien przyjąć podstawę wymiaru podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowy garaż wybudował własnymi środkami, jego sprzedaż nie powinna podlegać podatkowi z tytułu zbycia nieruchomości.

W opinii Zainteresowanego, podstawą, którą powinien przyjąć do obliczenia kwoty podatku jest wartość odsprzedaży ułamkowej części działki gruntu, na której stoi garaż, oszacowana na kwotę 9 336 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy stanu faktycznego wynika, iż dnia 12 kwietnia 2007 r. przeniesiono na rzecz Wnioskodawcy prawo własności garażu oraz użytkowania wieczystego gruntu.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi – 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Z analizy wniosku wynika, iż nabyte w 2007 r. zarówno prawo własności garażu oraz wieczystego użytkowania gruntu, zbyto w 2010 r. Przedmiotowe zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Reasumując, stwierdzić należy, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności znajdującego się na nim garażu jest podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu. Podkreślić należy, iż datą nabycia zarówno prawa do gruntu, jak i do garażu jest 2007 r. W związku z powyższym, podstawę obliczenia podatku z tytułu ww. sprzedaży należy określić w oparciu o przepis ww. art. 30e w związku z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.