ITPB3/423-695/09/DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) – dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz agenta – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 listopada 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) – dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz agenta.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła umowę agencyjną ze spółką, zwaną w dalszej części Agentem, której siedziba znajduje się na Cyprze. Zgodnie z umową Agent zobowiązany jest do promowania i wprowadzania na rynek wyrobów Spółki, informowania o swoich działaniach, osiągniętych postępach oraz o rozwoju sytuacji na rynkach, na których działa. Agent realizuje swoje obowiązki w drodze: spotkań oraz prowadzenia korespondencji z potencjalnymi klientami, rozprowadzania materiałów reklamowych Spółki, uczestnictwa w wystawach branżowych jak również w punktach sprzedaży wyrobów Spółki. Agent zobowiązany jest również do udzielania Spółce pomocy w uzyskaniu wszelkich licencji, świadectw rejestracyjnych, pozwoleń lub zgód niezbędnych w promocji i sprzedaży wyrobów Spółki na terytorium Grecji.

Za wykonanie ww. zadań Spółka zobowiązała się zapłacić Agentowi prowizję od zamówień na wyroby, jeżeli zostaną przyjęte przez Spółkę i zapłacone przez klienta.

Stawkę prowizji ustalono w wysokości 10% zapłaty otrzymanej przez Spółkę od klientów.

Na podstawie powiadomienia o wpływie środków na konto Spółki Agent wystawi i dostarczy fakturę VAT do Spółki (Agent podał VAT UE). Do chwili obecnej Spółka nie zrealizowała żadnego kontraktu zawartego za pośrednictwem Agenta.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy zapłacona przez Spółkę prowizja na rzecz Agenta po uzyskaniu zapłaty za kontrakt zawarty za pośrednictwem Agenta stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona Agentowi prowizja za wykonanie zadań określonych umową będzie kosztem uzyskania przychodu dla Spółki, ponieważ koszt tej prowizji będzie poniesiony w celu uzyskania przychodów dla Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy również zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest nie tylko wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, ale także prawidłowym udokumentowaniem.

Podnieść również należy, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego podatnik chcąc zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu usługi pozyskiwania nowych klientów, winien wykazać, że usługa ta została wykonana, zaś jej ocena daje podstawę do stwierdzenia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a uzyskanym przychodem. Sam fakt zawarcia umowy i wypłaty wynagrodzenia nie wystarcza, gdyż podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące wykonanie usługi.

Reasumując należy stwierdzić, iż jeżeli podatnik prawidłowo udokumentuje i wykaże celowość i związek kosztu z przychodem, wynagrodzenie za usługę oferowaną przez Agenta może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.