IBPP4/443-469/12/LG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012r. (data wpływu 30 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątkowych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątkowych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka rozpoczęła działalność w 2012 roku. Celem Spółki jest inwestycja w zakup gruntów, budowa oraz wyposażenie na tych gruntach nowej hali magazynowej. Na bazie tych inwestycji Spółka chciałaby rozpocząć w przyszłości świadczenie usług dla innych podmiotów, które to usługi będą podlegałyby opodatkowaniu stawką VAT podstawową (23%). Spółka nie zatrudnia pracowników. Spółka dzierżawi biura w których ma siedzibę.
Na ten moment Spółka zakupiła prawa wieczystego użytkowania gruntu, ponadto Spółka wzięła w dzierżawę od Gminy część gruntów. Na powyższych gruntach planowana jest budowa nowej hali magazynowej.
Dodatkowo Spółka nabyła projekt techniczny nowej hali oraz podpisała umowę z jej wykonawcą. Budowa hali magazynowej jest aktualnie w toku i Spółka poniosła już pewne nakłady z tym związane.
Dodatkowo Spółka nabyła część wyposażenia niezbędnego do planowanej działalności oraz Spółka nabyła klika zestawów komputerowych dla pracowników którzy zostaną dopiero zatrudnieni do obsługi Spółki.
Spółka posiada również zobowiązania związane z powyższymi zakupami oraz zobowiązania związane z bieżącą działalnością. Spółka posiada środki pieniężne. Może się okazać, iż Spółka dokona jakiejś drobnej sprzedaży jeszcze w roku 2012. Spółka jednak nie rozpoczęła jeszcze podstawowej działalności operacyjnej.
Aktualnie Spółka zastanawia się nad sprzedażą posiadanego majątku rzeczowego w postaci gruntów, nabytych maszyn, projektu hali magazynowej, poniesionych nakładów na budowę hali (rozpoczętej inwestycji) oraz zakupionego wyposażenia i zestawów komputerowych innemu podmiotowi. Powyżej opisany majątek nabyłby jeden podmiot.
Po tej transakcji w Spółce pozostałyby tylko środki pieniężne, zobowiązania opisane powyżej, rozrachunki z Urzędem Skarbowym związane głównie z podatkiem VAT od zakupów i sprzedaży oraz pozostałe drobne rozrachunki. Spółka nie posiada żadnych wewnętrznie wyodrębnionych części przedsiębiorstwa.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy opisana powyżej transakcja na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie podlegała pod przepisy tejże ustawy...
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji do opisanej transakcji nie będzie miał zastosowania wskazany art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wysprzedawany przez Spółkę majątek co prawda jest całym istotnym majątkiem, który mógłby być przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Jednakże z uwagi na fakt, iż ten majątek nie rozpoczął jeszcze pełnić funkcji przedsiębiorstwa oraz z uwagi na takt iż Spółka nie posiada wewnętrznie wyodrębnionych zorganizowanych części przedsiębiorstwa sprzedaż posiadanego przez Spółkę majątku powinna być uznana za sprzedaż podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów do której nie będzie miał zastosowania wskazany przez Spółkę art. 6 ust. 1 tejże ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności została zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.
W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).
Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
W niniejszej sprawie kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 ust. 1 ustawy.
Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ww. ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.
Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” posłużyć należy w tym zakresie się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.).
Według art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, iż przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.
Natomiast zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Istotne znaczenie w powyższej definicji ma końcowy jej fragment. W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Ponadto wymogiem do uznania, aby zespół składników stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest to by stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych - w tym zobowiązań. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno on mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55#185; Kodeksu Cywilnego.
W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.
Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w 2012r. Spółka dokonała zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz wydzierżawiła część gruntów, na których planowana jest budowa nowej hali magazynowej. W związku z tym Spółka nabyła projekt techniczny hali oraz poniosła również inne nakłady inwestycyjne. Spółka posiada zobowiązania związane z tymi zakupami oraz dotyczące bieżącej jej działalności. Jednak Spółka nie rozpoczęła jeszcze podstawowej działalności operacyjnej. Obecnie Spółka rozważa dokonanie sprzedaży posiadanego majątku rzeczowego w postaci gruntów, nabytych maszyn, projektu hali magazynowej, poniesionych nakładów na budowę hali (rozpoczętej inwestycji) oraz zakupionego wyposażenia i zestawów komputerowych innemu podmiotowi. Powyżej opisany majątek nabyłby jeden podmiot.
Po tej transakcji w Spółce pozostałyby tylko środki pieniężne, zobowiązania, rozrachunki z Urzędem Skarbowym związane głównie z podatkiem VAT od zakupów i sprzedaży oraz pozostałe drobne rozrachunki. Spółka nie posiada żadnych wewnętrznie wyodrębnionych części przedsiębiorstwa.
W świetle powyższego Wnioskodawca nie dokonuje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ponieważ przedmiotem zbycia są poszczególne składniki majątkowe, które jeszcze nie służyły do wykonywania zamierzonych zadań gospodarczych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie można więc stwierdzić, że zespół tych składników u nabywcy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnego realizowania pewnych zadań gospodarczych.
Wnioskodawca nie dokonuje też zbycia całego przedsiębiorstwa, gdyż jak wspomniano wyżej sprzedaż składników majątkowych nie stanowi jeszcze u Wnioskodawcy zwartego zespołu, który mógłby posłużyć u nabywcy kontynuowaniu zadań określonej działalności gospodarczej.
Z powyższego wynika, że prowadzący działalność Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży całego swojego przedsiębiorstwa w rozumieniu wyżej powołanych przepisów Kodeksu cywilnego. Natomiast na dzień sprzedaży opisanego majątku rzeczowego w postaci gruntów, nabytych maszyn, projektu hali magazynowej, poniesionych nakładów na budowę hali (rozpoczętej inwestycji) oraz zakupionego wyposażenia i zestawów komputerowych innemu podmiotowi nie rozpocznie jeszcze działalności w zakresie planowanych usług, ponieważ nie ukończy inwestycji w zakresie której zamierzał świadczyć usługi w związku którymi nabył składniki majątki przedstawione w stanie faktycznym, a tym samym przedstawione składniki majątku nie służą do realizacji żadnych zadań gospodarczych. Oznacza to zarazem, że jeżeli zbywane przedmiotowe składniki majątku nie służą do realizacji określonych działań gospodarczych, nie można stwierdzić, iż stanowią one u Wnioskodawcy (zbywcy) przedsiębiorstwa realizującego określone zadania.
Reasumując uznać należy, iż w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę wymienione składniki majątku mające być przedmiotem zbycia nie mieszczą się w pojęciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a tym samym do transakcji zbycia ww. składników majątkowych nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, co stanowi zarazem, iż przedstawiona transakcja zbycia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.
Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.