ILPP1/443-1215/11-3/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011 r. (data wpływu: 13 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu: 9 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania środków finansowych otrzymanych na realizację projektu badawczego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania środków finansowych otrzymanych na realizację projektu badawczego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Instytut jest jednostką naukową PAN, jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca osiąga następujące rodzaje przychodów:
Przychody niepodlegające opodatkowaniu VAT: dotacje na działalność statutową od MN i SzW, środki na finansowanie realizowanych projektów badawczych w ramach VII Programu Ramowego, środki finansowe na realizację projektów badawczych własnych i promotorskich od MN i SzW, środki finansowe w związku z realizacją projektu badawczego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 - 2013 itp.
Przychody opodatkowane podatkiem od towarów i usług: sprzedaż usług naukowo – badawczych na zlecenie konkretnych odbiorców, sprzedaż usług noclegowych, itp.
Przychody zwolnione od podatku od towarów i usług: wynajem mieszkań pracownikom Instytutu.
W dniu 15 lipca 2011 r. Instytut (Beneficjent) podpisał umowę finansową z O(…) („O”) o dofinansowanie Wspólnego Projektu Badawczego pod tytułem „Zagrożenie powodziowe (…)” ze środków Polsko – Szwajcarskiego Programu Badawczego gdzie „O” pełni funkcję Instytucji Realizującej dla Polsko - Szwajcarskiego Programu Badawczego.
Niniejsza umowa finansowa została zawarta na podstawie:
umowy finansowej zawartej dnia 16 grudnia 2009 r. pomiędzy Rzeczypospolitą Polską reprezentowaną przez Ministra Rozwoju Regionalnego, działającego jako Krajowa (…) („K”), a Szwajcarią, reprezentowaną przez Szwajcarską Agencję ds. Rozwoju i Współpracy (SDC) przyznającą dofinansowanie na rzecz Polsko – Szwajcarskiego Programu Badawczego,
umowy finansowej, zawartej dnia 24 lutego 2010 r. pomiędzy Ministerstwem Rozwoju Regionalnego pełniącym funkcję Krajowej (…) a O(…), dotyczącej realizacji Polsko – Szwajcarskiego Programu Badawczego ze środków Szwajcarsko – Polskiego Programu Współpracy wraz z aneksami,
uchwały Wspólnego Komitetu ds. Wyboru Projektów z dnia 15 marca 2011 r. w sprawie finansowania Wspólnych Projektów Badawczych w ramach Polsko – Szwajcarskiego Programu Badawczego.
Projekt ma na celu ocenę ryzyka wystąpienia powodzi na terenie północnego (…) oraz zwiększenie zasobu informacji o powodziach i procesie ich tworzenia, wzbogacając istniejącą bazę danych. Projekt ten, Instytut będzie realizował wraz z dwoma Partnerami. W dniu 8 czerwca 2011 r. Instytut podpisał umowę partnerską z Partnerami dotyczącą wykonania zadań przewidzianych w projekcie.
Dyrektor Instytutu i kierownik projektu jednomyślnie oświadczyli, że: wszystkie dokonywane zakupy w trakcie trwania projektu zostaną wykorzystane do realizacji niniejszego projektu, środki trwałe zakupione w ramach projektu w przyszłości nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej. Instytut nie będzie obecnie, ani w przyszłości, czerpał żadnych korzyści ekonomicznych z tytułu osiągniętych wyników uzyskanych w trakcie realizacji projektu oraz potwierdzili zupełny brak związku dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.
W art. 6 pkt 1 ust. 1 umowy finansowej z dnia 15 lipca 2011 r. zobowiązano Beneficjenta (Instytut) po zakończeniu projektu między innymi do „udzielania informacji ex-post” oraz „nieodpłatnego udostępniania wszystkim zainteresowanym podmiotom wyników uzyskanych w efekcie realizacji projektu, z zachowaniem równego dostępu do ww. wyników”. Na mocy umowy o finansowanie projektu, Instytut (Beneficjent) otrzyma od Instytucji Realizującej („O”) kwotę dofinansowania, udostępnioną przez Szwajcarską Radę Federalną (85%) oraz pochodzącą z budżetu państwa (15%) z przeznaczeniem na pokrycie wyłącznie wydatków kwalifikowanych w ramach projektu. Dofinansowanie jest przekazywane, zgodnie z zatwierdzonym Planem Wdrażania Projektu w formie zaliczek i/lub refundacji, a w przypadku dwóch ostatnich okresów sprawozdawczych w formie refundacji faktycznie poniesionych wydatków kwalifikowanych w ramach Projektu.
Zgodnie z zapisami aneksu nr 1 do umowy partnerskiej Beneficjent (Instytut) po otrzymaniu środków od ‘O” przekazuje środki Partnerom. Beneficjent przekazuje Partnerom środki na zasadzie zaliczek zgodnie z ratami przewidzianymi w Planie Wdrażania Projektu. Instytut wykazywany w fakturach podatek VAT zalicza do kosztów kwalifikowanych projektu. Zgodnie z wytycznymi projektu podatek VAT jest kosztem niekwalifikowanym tylko wówczas, gdy może być odzyskany przez Beneficjenta na podstawie przepisów krajowych. W Polsce w tym zakresie obowiązują przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.).
W piśmie uzupełniającym z dnia 9 grudnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał następujące informacje.
W złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa, Instytut zajął stanowisko, że nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m. in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia.
W dniu 31 maja 2011 r. Instytut skierował pismo do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Departament Wdrażania Programów Rozwojowych z prośbą o wydanie wiążącej opinii w sprawie możliwości zastosowania zapisów § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wobec środków Szwajcarsko – Polskiego Programu Współpracy.
W dniu 2 września do Instytutu wpłynęło pismo z dnia 30 sierpnia 2011 r.
W niniejszym piśmie Ministerstwo informuje o niezakwalifikowaniu środków w ramach Szwajcarsko – Polskiego Programu Współpracy jako środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej w myśl ww. rozporządzenia.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy środki finansowe otrzymane za pośrednictwem „O” podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane dofinansowanie za pośrednictwem „O” w ramach realizacji projektu badawczego, nie jest bezpośrednią dopłatą do ceny usługi, nie stanowi więc obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym czynności wykonywane przez Instytut w ramach realizacji projektu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na nieodpłatność tych czynności oraz fakt, iż nie ma w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy (nieodpłatne świadczenie usług odbyło się w związku z prowadzoną działalnością).
Podsumowując: środki finansowe otrzymane za pośrednictwem „O” nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 ustawy oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).
W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. W tym miejscu należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.
Z powyższego wynika, iż, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.
Jeśli zatem z zawartych umów na wykonanie usług naukowo-badawczych wynika, że nie jest dokonywane żadne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wówczas nie występuje w rozumieniu przepisów art. 8 ust. 1 ustawy świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W sytuacji, gdy usługa naukowo-badawcza jest realizowana na zlecenie i na rzecz zamawiającego, który będzie odbiorcą usługi, dysponentem, czy zarządzającym prawami do wykorzystania efektów prac naukowo-badawczych, a usługodawca w zamian za wykonane czynności otrzymuje świadczenie wzajemne (wynagrodzenie), wówczas czynność taką należy uznać za świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu.
O rozstrzygnięciu, czy określona usługa naukowo-badawcza podlega opodatkowaniu, czy też nie decydują zatem warunki umowy zawartej pomiędzy zleceniodawcą a jednostką badawczą.
Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.
Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT czynności wskazanych w tym przepisie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia.
Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.
Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.
Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.
Zauważyć tutaj należy, iż cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 poz.1 ze zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż podlegający opodatkowaniu obrót (rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego, gdzie kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy), zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towaru dostarczanego lub usług świadczonych przez podatnika.
Otrzymanie dofinansowania nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane.
Jeśli zatem dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług – istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną – to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli więc podatnik otrzyma dotację (subwencję, dopłatę), która ma bezpośredni związek z konkretną dostawą lub usługą i która ma wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług, to dotacja taka stanowi obok ceny jednoznacznie uzupełniający ją element podstawy opodatkowania. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skutkuje to m.in. tym, że dotacje opodatkowane są według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.
Jeżeli jednak podatnik otrzyma dotację, subwencję lub dopłatę o podobnym charakterze na np. tzw. koszty ogólne działalności podatnika, wpływ takiej dotacji (subwencji, dopłaty) na cenę towaru lub usługi o ile zostanie stwierdzony, będzie wyłącznie pośredni. Taka dotacja, subwencja lub dopłata nie jest związana z konkretną dostawą lub usługą i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem dotacje podmiotowe lub dotacje przeznaczone na pokrycie kosztów działalności, które nie są uzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększają podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.
Dla ustalenia czy dana dotacja, subwencja lub dopłata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług istotne są zasady określające sposób ich przyznawania oraz cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Instytut jest jednostką naukową PAN oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca osiąga przychody niepodlegające opodatkowaniu VAT, opodatkowane oraz zwolnione od podatku od towarów i usług.
W dniu 15 lipca 2011 r. Instytut (Beneficjent) podpisał umowę finansową z O(…) (‘O”) o dofinansowanie Wspólnego Projektu Badawczego pod tytułem „Zagrożenie powodziowe (…)” ze środków Polsko – Szwajcarskiego Programu Badawczego gdzie „O” pełni funkcję Instytucji Realizującej dla Polsko - Szwajcarskiego Programu Badawczego.
Projekt ma na celu ocenę ryzyka wystąpienia powodzi na terenie północnego (…) oraz zwiększenie zasobu informacji o powodziach i procesie ich tworzenia, wzbogacając istniejącą bazę danych. Projekt ten, Instytut będzie realizował wraz z dwoma Partnerami. W dniu 8 czerwca 2011 r. Instytut podpisał umowę partnerską z Partnerami dotyczącą wykonania zadań przewidzianych w projekcie.
Dyrektor Instytutu i kierownik projektu jednomyślnie oświadczyli, że: wszystkie dokonywane zakupy w trakcie trwania projektu zostaną wykorzystane do realizacji niniejszego projektu, środki trwałe zakupione w ramach projektu w przyszłości nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej. Instytut nie będzie obecnie, ani w przyszłości, czerpał żadnych korzyści ekonomicznych z tytułu osiągniętych wyników uzyskanych w trakcie realizacji projektu oraz potwierdzili zupełny brak związku dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.
W art. 6 pkt 1 ust. 1 umowy finansowej z dnia 15 lipca 2011 r. zobowiązano Beneficjenta (Instytut) po zakończeniu projektu między innymi do „udzielania informacji ex-post” oraz „nieodpłatnego udostępniania wszystkim zainteresowanym podmiotom wyników uzyskanych w efekcie realizacji projektu, z zachowaniem równego dostępu do ww. wyników”. Na mocy umowy o finansowanie projektu, Instytut (Beneficjent) otrzyma od Instytucji Realizującej („O”) kwotę dofinansowania, udostępnioną przez Szwajcarską Radę Federalną (85%) oraz pochodzącą z budżetu państwa (15%) z przeznaczeniem na pokrycie wyłącznie wydatków kwalifikowanych w ramach projektu. Dofinansowanie jest przekazywane, zgodnie z zatwierdzonym Planem Wdrażania Projektu w formie zaliczek i/lub refundacji, a w przypadku dwóch ostatnich okresów sprawozdawczych w formie refundacji faktycznie poniesionych wydatków kwalifikowanych w ramach Projektu.
Zgodnie z zapisami aneksu nr 1 do umowy partnerskiej Beneficjent (Instytut) po otrzymaniu środków od „O” przekazuje środki Partnerom. Beneficjent przekazuje Partnerom środki na zasadzie zaliczek zgodnie z ratami przewidzianymi w Planie Wdrażania Projektu. Instytut wykazywany w fakturach podatek VAT zalicza do kosztów kwalifikowanych projektu.
Wobec powyższego, Instytut z tytułu realizacji projektu badawczego, nie wykonuje żadnych usług na rzecz Instytucji Realizującej (‘O”), ponieważ przekazane na ten cel środki finansowe pochodzące ze środków pomocowych oraz z budżetu państwa, nie stanowią wynagrodzenia za usługę badawczą. Ponadto, z treści wniosku wynika, że jednostka wdrażająca występuje wyłącznie jako strona finansująca projekt badawczy, wyniki prac naukowo-badawczych nie będą stanowiły jej własności, jak również nie będzie ona zarządzała prawami do wykorzystywania wyników tych prac. Zatem, podmiot udzielający dofinansowania projektu nie będzie występował w charakterze odbiorcy usług.
Z treści wniosku wynika, iż partnerzy projektu otrzymają dofinansowanie w formie refundacji poniesionych wydatków kwalifikowanych lub w formie zaliczki. Przedmiotowe dofinansowanie nie jest zatem przyznawane jako dopłata do ceny usług, lecz ma na celu sfinansowanie kosztów – zwrot kosztów realizacji projektu (wydatków kwalifikowanych projektu). W konsekwencji, otrzymane dofinansowanie nie ma wpływu na cenę, gdyż udzielone jest ono na pokrycie ogólnych kosztów poniesionych w ramach projektu.
Tym bardziej, że czynności polegające na udostępnianiu informacji o wynikach badań naukowych powstałych w efekcie realizacji projektu, są usługami świadczonymi nieodpłatnie, na równych zasadach, na rzecz podmiotów zainteresowanych wykorzystaniem tych wyników. Zatem, nie stanowią odpłatnego świadczenia usług. Nie mogą też być traktowane jako odpłatne świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 2 ustawy.
Stąd też, należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie nie istnieje bezpośredni związek między otrzymanym dofinansowaniem, a świadczeniem usług, mającym wpływ na ich cenę, gdyż czynności te są wykonywane nieodpłatnie na rzecz przedsiębiorców zainteresowanych wykorzystaniem badań naukowych powstałych w efekcie realizacji projektu.
W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że środki finansowe otrzymane za pośrednictwem „O” w ramach realizacji Projektu Badawczego pod tytułem „Zagrożenie powodziowe (…)” przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacją zadań wykonywanych w ramach Projektu, nie będące bezpośrednią dopłatą do ceny usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. Tym samym, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na nieodpłatność tych czynności oraz fakt, iż nie ma w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy – nieodpłatne świadczenie usług odbyło się w związku z prowadzoną działalnością.
W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej opodatkowania środków finansowych otrzymanych na realizację projektu badawczego.
W kwestii dotyczącej prawa do odliczenia i odzyskania podatku VAT z tytułu realizacji projektu badawczego – w dniu 13 grudnia 2011 r. wydana została interpretacja nr ILPP1/443-1215/11-4/BD.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.