IPPP1/443-569/12/13-7/S/JL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29.06.2012 r. (data wpływu 02.07.2012 r.) - uzupełnionym w dniu 14.10.2013r. pismem z dnia 11.10.2013 r. (data wpływu 15.10.2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 26.09.2013 r. (doręczenie 07.10.2013 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 14.10.2013 r. pismem z dnia 11.10.2013 r. (data wpływu 15.10.2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26.09.2013 r. (doręczenie 07.10.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem 8 niezabudowanych nieruchomości rolnych, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki o numerach ewidencyjnych 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5, 809/6, 809/7, 809/8 powstały na skutek podziału działki 809 (wcześniejszy nr ew. 6/1), którą nabyto w drodze umowy kupna-sprzedaży od osoby fizycznej. Wnioskodawca zamierza sprzedać wyżej wymienione działki. Wnioskodawca uzyskał w gminie decyzję o warunkach zabudowy oraz decyzję podziałową (decyzja nr 196/2011), obie dla działki o numerze ewidencyjnym 809, na podstawie których działka nr 809 została podzielona na 8 mniejszych działek. Wnioskodawca nie uzyskał warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału oraz otrzymał z urzędu gminy J zaświadczenie, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy oraz powyższe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki o numerach ewidencyjnych 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5, 809/6, 809/7, 809/8 są użytkami rolnymi (grunty orne - RV oraz pastwiska trwałe - RIV).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt 1 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli:

1. w miejscu położenia działek nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (gdzie działka miałaby status budowlany),
2. nie zostały wydane warunki zabudowy dla działek powstałych z podziału (gdzie działki otrzymałyby przeznaczenie budowlane),
3. w ewidencji gruntów działki mają charakter użytków rolnych,

- to prawidłowym jest zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

W dniu 20.09.2012 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-569/12-2/JL, w której powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. W ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że uzyskanie dla omawianego terenu (działka nr 809) decyzji o warunkach zabudowy przesądza już o rzeczywistej klasyfikacji tego terenu, jako przeznaczonego pod zabudowę, natomiast podział tej nieruchomości na mniejsze działki nie przekreśla w żaden sposób wcześniej ustalonego przeznaczenia terenu. Odnosząc się do definicji słownikowej, pod pojęciem „terenu” określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) rozumieć należy „pewien obszar ziemi”, „część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem”. Stąd też, każda z działek, powstała po wydzieleniu z działki 809, nadal znajdująca się na obszarze terenu, dla którego wydano decyzję o warunkach zabudowy, stanowi jego terytorialny fragment, i nie traci poprzez wydzielenie, statusu terenu przeznaczonego pod zabudowę. Tym samym bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana osobno dla każdej z 8 działek powstałych po wydzieleniu z działki nr 809.

Zatem w świetle przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności działki nr 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5, 809/6, 809/7, 809/8, o których mowa we wniosku, traktować należy jako teren przeznaczony pod zabudowę zatem przy sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskujący nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, Organ stwierdził, że przy sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskujący nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Powyższa interpretacja była przedmiotem skargi Strony. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 08.05.2013 r. uchylono ww. interpretację. W wyroku tym Sąd stwierdził, że skoro Minister Finansów miał odpowiedzieć na pytanie czy podatnik w świetle przedstawionego stanu faktycznego przy sprzedaży działek powstałych z podziału będzie zwolniony od podatku od towarów i usług to oznacza, że powinien się wypowiedzieć na temat sugerowanego przez wnioskodawcę zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. albo jednocześnie ocenić sytuację i pytanie wnioskodawcy w świetle art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Sąd wskazał również na Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydany 15 września 2011 r., który stanowił odpowiedź na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego i zgodnie z którym „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112,WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.” „Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112. zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. „Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.” Sąd w omawianym orzeczeniu wskazał również, że Naczelny Sąd Administracyjny w jednym z wyroków stwierdził, że „Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak ewentualne uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Wskazywać mogą one na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającą formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Dlatego też, zdaniem Sądu, organ interpretacyjny winien był poprzez art. 14b § 3 i w zw. z art. 14h w zw. z art. 169 Op. uzyskać dane niezbędne do oceny postawionego pytania, celem udzielenia pełnej odpowiedzi. Według Sądu, Wnioskodawca winien uzupełnić wniosek o odpowiedź na pytanie - czy wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a jeżeli nie, czy podjął czynności handlowe mające na celu sprzedaż działek, w rozumieniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Wypełniając ww. zalecenia Sądu tut. Organ wezwał Wnioskodawcę, pismem z dnia 26.09.2013 r. do uzupełnienia przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie Wnioskujący wskazał, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.
2. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT.
3. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował przed sprzedażą jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Dla działek o numerach 809/5, 809/6, 809/8 zostały podpisane umowy z zakładem energetycznym, ale działania te nie wymagały zaangażowania żadnych własnych środków finansowych. Dla pozostałych działek (o numerach 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/7) Wnioskodawca nie zamierza podpisywać umów z zakładem energetycznym. Wnioskodawca nie prowadził i nie będzie prowadził działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla działek powstałych z podziału działki nr 809. Wnioskodawca nie wystąpił też o opracowanie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.
4. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. 5. Działka o numerze 809 w Starych Budach powstała z połączenia działek o numerach 6/3, 6/4, 6/5, 6/6, 6/7, 6/9, 6/10. Wnioskodawca nabył te działki na współwłasność z innymi osobami fizycznymi w listopadzie 2009 roku. Na nabytych działkach Wnioskodawca zamierzał uprawiać warzywa i owoce na własne potrzeby i w takim celu je nabył.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, iż sprzedaż działek gruntu w świetle ww. ustawy stanowi dostawę towarów.

Podkreślić w tym miejscu należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Wskazać w tym miejscu jednak należy, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak wynika z powyższego, do dostawy gruntów niezabudowanych i nieprzeznaczonych pod zabudowę, generalnie stosuje się zwolnienie od podatku VAT. Wskazać tu jednak należy, że zgodnie z podstawowymi zasadami tego podatku, zwolniona od podatku VAT na podstawie ww. przepisu może być jedynie taka czynność w zakresie sprzedaży gruntu, która objęta jest zakresem opodatkowania tym podatkiem, tzn. czynność spełniająca definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wykonana przez podmiot działający w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje bowiem, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem w okolicznościach analizowanej sprawy, aby stwierdzić czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanych działek korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie cyt. wcześniej przepisu, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy czynność ta będzie w ogóle objęta zakresem opodatkowania tym podatkiem. Wyjaśnienie tej wątpliwości uzależnione jest od stwierdzenia, czy sprzedając opisane działki Wnioskujący wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i działa w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Trybunał zwrócił również uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jako przykład takich działań uznać można uzbrojenie terenu. Podejmowanie aktywnych działań w zakresie sprzedaży działek to również angażowanie środków na np. doprowadzenie energii elektrycznej do działek, a także wszelkie działania o charakterze marketingowym (np. reklama).

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie podejmuje aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców - wymienionych powyżej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania i jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest współwłaścicielem 8 niezabudowanych nieruchomości rolnych w S, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki o numerach ewidencyjnych 809/1, 809/2, 809/3, 809/4, 809/5, 809/6, 809/7, 809/8 powstały na skutek podziału działki 809 (wcześniejszy nr ew. 6/1), którą nabyto w drodze umowy kupna-sprzedaży od osoby fizycznej. Wnioskodawca zamierza sprzedać wyżej wymienione działki. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował przed sprzedażą jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Wnioskujący również nie prowadził i nie będzie prowadził działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla działek powstałych z podziału działki nr 809. Wnioskodawca nie wystąpił też o opracowanie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. Działka o numerze 809 powstała z połączenia działek o numerach 6/3, 6/4, 6/5, 6/6, 6/7, 6/9, 6/10. Wnioskodawca nabył te działki na współwłasność z innymi osobami fizycznymi w listopadzie 2009 roku. Na nabytych działkach Wnioskodawca zamierzał uprawiać warzywa i owoce na własne potrzeby i w takim celu je nabył.

Na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku brak jest przesłanek świadczących o aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Należy również podkreślić, że fakt, że Wnioskujący jest podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonywania innej działalności gospodarczej (pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania) nie powoduje automatycznie, że dokonana dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak wskazano wcześniej, do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W tym kontekście należy zauważyć, że zbycie gruntu/udziału w gruncie będącego własnością prywatną Wnioskodawcy nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie działa zatem w tym zakresie jako podatnik VAT.

Podsumowując Wnioskujący dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu z majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie działał w charakterze handlowca, podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, że do opisanej transakcji nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące podatku VAT, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości zastosowania zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Stanowisko przedstawione we wniosku należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji nr IPPP1-443-569/12-2/JL.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.