IPTPP2/443-405/11-4/JN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 27 lipca 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania oraz stawki dla sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania oraz stawki dla sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca od 1997 roku jest płatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem działalności.
W kwietniu 1999 r. Wnioskodawca wraz z żoną, na mocy umowy kupna-sprzedaży sporządzonej w Kancelarii Notarialnej, nabył stare budynki łącznie z prawem użytkowania wieczystego gruntu. We wrześniu 1999 roku, po przeprowadzeniu remontu i po adaptacji budynków, działalność firmy została tam przeniesiona.
Wartość notarialna nieruchomości wraz z wartością poniesionych nakładów została wprowadzona do ewidencji środków trwałych firmy, której jedynym właścicielem jest Wnioskodawca.
Wraz z prężnym rozwojem firmy budynki były sukcesywnie remontowane, ulepszane, przystosowywane do potrzeb działalności. Nakłady inwestycyjne na ulepszenie nieruchomości przez okres 11 lat znacznie przekroczyły ustawowe 30% wartości początkowej nieruchomości.
W ostatnich pięciu latach wydatki poniesione na ulepszenie budynku to:
listopad 2006 r. instalacja telekomunikacyjna 3.285,00 zł.
2010r. utwardzenie gruntu pod halę magazynową wziętą w leasing 16.697,73 zł.
Łączna wartość inwestycji w ostatnich pięciu latach wynosiła zatem 19.982,73 zł, co nie stanowi absolutnie 30% wartości początkowej.
W piśmie z dnia 16 września 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:
Nieruchomość nabyta została od podmiotu gospodarczego w ramach aktu notarialnego. W przypadku zakupu przedmiotowej nieruchomości firma Wnioskodawcy nie miała prawa pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta jako współwłasność małżeńska. Powyższy zakup nie został udokumentowany fakturą VAT a jedynie aktem notarialnym.
W skład nieruchomości wchodzą 3 budynki:
handlowo-usługowy (kategoria 1230)
dwie blaszane hale magazynowe (kategoria 1252).
Nieruchomość położona jest na pięciu działkach. Budynki znajdują się na trzech działkach. Dwie działki są niezabudowane.
Wszystkie pięć działek są przedmiotem zbycia (zabudowane i niezabudowane). Działki niezabudowane nie objęte są żadnym planem zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie przedmiotowych gruntów: przemysłowo-usługowe.
W ocenie Wnioskodawcy w przypadku przedmiotowej transakcji nie zostanie spełniona definicja pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054). Aby była o nim mowa, musi nastąpić oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, tj. opodatkowana sprzedaż danej nieruchomości lub jej oddanie do używania innemu podmiotowi np. na podstawie umowy najmu i dzierżawy. Do pierwszego zasiedlenia nie dochodzi natomiast w przypadku używania danej nieruchomości na potrzeby podatnika związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. W opisywanym przypadku ulepszone budynki były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez co najmniej 5 lat. W takiej sytuacji oddanie do użytkowania nie następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.
Z uwagi na fakt, że pierwsze zasiedlenie nie wystąpiło, to nie upłynął okres krótszy niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowych budynków.
Wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków (w okresie pierwszych 5 lat). W stosunku do wydatków na ulepszenie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki te w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.
Należy podkreślić fakt, iż w przypadku samego zakupu nieruchomości Wnioskodawca nie skorzystał z prawa pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Umowa kupna - sprzedaży została sporządzona wyłącznie w formie aktu notarialnego, nie została udokumentowana żadną fakturą VAT stanowiącą podstawę do odliczenia podatku.
Dopiero wydatki poniesione na modernizację, ulepszenia, remonty itd. korzystały z prawa do odliczenia.
Budynki nie były oddane ani w najem ani w dzierżawę.
W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane z piśmie z dnia 16 września 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku):
Czy przy sprzedaży nieruchomości jako podstawę opodatkowania przyjąć połowę wartości nieruchomości (gdyż zakupiona została jako współwłasność małżeńską), czy też całą jej wartość ze względu na wykorzystywanie jej w całości do prowadzonej działalności gospodarczej...
Czy przedmiotowa sprzedaż nieruchomości może korzystać ze zwolnienia stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT w odniesieniu do działek zabudowanych (sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów niezabudowanych nie korzysta ze zwolnienia)...
Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym z piśmie z dnia 16 września 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku), jako podstawę opodatkowania należy przyjąć całą wartość nieruchomości, ponieważ cała wartość nieruchomości została zaliczona do środków trwałych firmy, jak również wydatki na jej modernizację i ulepszenie korzystały z prawa pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość w całości była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.
Powyższa transakcja zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 43 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług (jak również zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy) – w odniesieniu do działek zabudowanych - winna być zwolniona z podatku od towarów i usług (sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów niezabudowanych nie korzysta ze zwolnienia).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.
Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.
W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Wyżej wymieniony art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.
Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.
Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.
Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.
Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1997 roku jest płatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem działalności. W kwietniu 1999 r. Wnioskodawca wraz z żoną, na mocy umowy kupna-sprzedaży sporządzonej w Kancelarii Notarialnej, nabył stare budynki łącznie z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Wartość notarialna nieruchomości wraz z wartością poniesionych nakładów została wprowadzona do ewidencji środków trwałych firmy, której jedynym właścicielem jest Wnioskodawca. Wraz z prężnym rozwojem firmy budynki były sukcesywnie remontowane, ulepszane, przystosowywane do potrzeb działalności. Nakłady inwestycyjne na ulepszenie nieruchomości przez okres 11 lat znacznie przekroczyły ustawowe 30% wartości początkowej nieruchomości.
Łączna wartość inwestycji w ostatnich pięciu latach wynosiła zatem 19.982,73 zł, co nie stanowi absolutnie 30% wartości początkowej.
W związku z planowaną budową drogi Urząd Miasta wykupuje od Wnioskodawcy, na cele publiczne, całą nieruchomość wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntów.
Nieruchomość nabyta została od podmiotu gospodarczego w ramach aktu notarialnego. W przypadku zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie miała prawa pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta jako współwłasność małżeńska. Powyższy zakup nie został udokumentowany fakturą VAT a jedynie aktem notarialnym.
W skład nieruchomości wchodzą 3 budynki:
handlowo-usługowy (kategoria 1230)
dwie blaszane hale magazynowe (kategoria 1252).
Nieruchomość położona jest na pięciu działkach. Budynki znajdują się na trzech działkach. Dwie działki są niezabudowane. Wszystkie pięć działek są przedmiotem zbycia (zabudowane i niezabudowane). Działki niezabudowane nie objęte są żadnym planem zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie przedmiotowych gruntów: przemysłowo-usługowe.
Jak wskazał Wnioskodawca w przypadku przedmiotowej transakcji nie zostanie spełniona definicja pierwszego zasiedlenia. Wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków (w okresie pierwszych 5 lat). W stosunku do wydatków na ulepszenie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki te w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.
Wydatki poniesione na modernizację, ulepszenia, remonty itd. korzystały z prawa do odliczenia. Budynki nie były oddane ani w najem ani w dzierżawę.
Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe grunty niezabudowane stanowią teren przemysłowo – usługowy, to ich dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, tym samym będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%.
Odnosząc się do nieruchomości zabudowanych, nie sposób się zgodzić z Wnioskodawcą, że w przypadku dostawy przedmiotowych budynków nie zostanie spełniona definicja pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jak wynika z wniosku nie doszło dotąd do wydania budynków po ich ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem, sprzedaż ww. budynków będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia i wobec powyższego dostawa budynków nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Przy dostawie budynków, będących przedmiotem wniosku, spełniony będzie warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy, ponieważ przy ich nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast nie zostanie spełniony warunek wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy, z uwagi na to, że Zainteresowany ponosił wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości.
W niniejszej sprawie jednakże znajdzie zastosowanie wyłączenie stosowania art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy, określone w art. 43 ust. 7a ustawy, bowiem po zakończeniu procesu ulepszenia Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe budynki do czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat. Tym samym sprzedaż budynków, o których mowa we wniosku, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy.
Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, o których mowa wyżej będzie zwolniona od podatku VAT, to zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym te budynki są posadowione, będzie również korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Odnosząc się z kolei do kwestii podstawy opodatkowania nieruchomości, zakupionej jako współwłasność małżeńska należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ponadto należy odwołać się do brzmienia art. 43 § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż skoro dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie dokonana przez jednego z małżonków (Wnioskodawcę) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu wskazanej dostawy będzie ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, tj. Wnioskodawca, a podstawę opodatkowania z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w świetle art. 29 ust.1 ustawy, będzie stanowić cała wartość nieruchomości nabytej do wspólności majątkowej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto, zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.