ILPP4/443-342/11-2/BA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 4 maja 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) oraz z dnia15 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) oraz z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) o dowód poniesionej opłaty od złożonego wniosku oraz doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca nie jest objęty systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. świadczy usługi kształcenia zawodowego dla diagnostów laboratoryjnych. Diagnosta laboratoryjny na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z dnia 18 września 2001 r. Nr 100, poz. 1083) ma prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych. Natomiast w świetle uchwały z dnia 13 stycznia 2006 r. Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych w sprawie określania sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych i na podstawie delegacji ustawowej, każdy diagnosta laboratoryjny ma obowiązek ciągłego doskonalenia zawodowego m.in. w ramach samokształcenia. Wnioskodawca wychodząc naprzeciw zapotrzebowania środowiska diagnostów laboratoryjnych, zorganizował cykl szkoleń, umożliwiających im pogłębianie wiedzy ogólnej i specjalistycznej. Szkolenia te realizowane są w projekcie „Diagfuture (…)” współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitału Ludzkiego, poddziałanie 2.1.1. POKL i organizowane w formie zjazdów sobotnio-niedzielnych, trwają ok. 12 tygodni (80 godz. dydaktycznych). Uczestnikami szkolenia są diagności laboratoryjni wywodzący się przede wszystkim z małych i średnich przedsiębiorstw niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej. Zainteresowany, na częściową odpłatność uczestników szkoleń, od dnia 1 stycznia wystawia faktury VAT z 23% podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi szeroką dokumentację tych szkoleń, począwszy od listy uczestników, zawartych umów o dofinansowania, dzienników lekcyjnych, list obecności na poszczególnych zjazdach, list wykładowców, programów zajęć na poszczególnych zjazdach aż po listę uczestników, kończących cykl szkoleniowy. Na zakończenie szkolenia wystawiany jest „certyfikat” potwierdzający ukończenie tegoż szkolenia i uzyskanie określonej liczby punktów edukacyjnych w ramach doskonalenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych.
W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej przyznała diagnoście laboratoryjnemu prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych, natomiast na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 44 pkt 3 w związku z art. 47 pkt 4 i 8 tejże ustawy, Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych w dniu 13 stycznia 2006 r. podjął uchwałę w sprawie określenia sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych. W uchwale tej - w paragrafie 3 - określone są różne formy w jakich obowiązek doskonalenia zawodowego może być realizowany przez diagnostę laboratoryjnego; paragraf 3 uchwały precyzuje, że diagnosta laboratoryjny realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez m.in. udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym (ust. 3), w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład, w którym diagnosta laboratoryjny udziela świadczeń (ust. 14) itp.
Wybór formy kształcenia zawodowego należy do diagnosty laboratoryjnego. Zainteresowany w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez podatnika usługi kształcenia zawodowego realizowane na rzecz diagnostów laboratoryjnych w projekcie „Diagfuture (…)” współfinansowane są w formie płatności ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, poddziałanie 2.1.1. POKL oraz w formie dotacji celowej z budżetu krajowego. Zgodnie z umową o dofinansowanie, wysokość tego wsparcia, ze środków EFS (66,75%) i z budżetu krajowego (11,78%), łącznie wynosi 78,53% kosztu szkolenia. Pozostała kwota pokrywana jest wkładem prywatnym przez diagnostów laboratoryjnych, wywodzących się przede wszystkim z małych i średnich przedsiębiorstw niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy świadczone przez podatnika usługi kształcenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych opisane powyżej, wyczerpują wymogi art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) i c) ustawy o podatku od towarów i usług i zwolnione są od podatku od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, usługi kształcenia zawodowego realizowane w projekcie „Diagfuture (…)” współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, poddziałanie 2.1.1. POKL, świadczone na rzecz diagnostów laboratoryjnych spełniają wymogi kształcenia zawodowego i uprawniają do zwolnienia od podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione od podatku usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy pkt 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.).
Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:
prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych
– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
W myśl § 13 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Natomiast środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) są:
dochody publiczne;
środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
ze sprzedaży papierów wartościowych,
z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
z otrzymanych pożyczek i kredytów,
z innych operacji finansowych;
przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).
Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego, bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.
Powołane wyżej przepisy ustawy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie jest objęty systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. świadczy usługi kształcenia zawodowego dla diagnostów laboratoryjnych. Diagnosta laboratoryjny na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, ma prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych. Natomiast w świetle uchwały 13 stycznia 2006 r. Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych w sprawie określania sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych i na podstawie delegacji ustawowej, każdy diagnosta laboratoryjny ma obowiązek ciągłego doskonalenia zawodowego m.in. w ramach samokształcenia. Zainteresowany wychodząc naprzeciw zapotrzebowania środowiska diagnostów laboratoryjnych, zorganizował cykl szkoleń, umożliwiających im pogłębianie wiedzy ogólnej i specjalistycznej. Szkolenia te realizowane są w projekcie „Diagfuture (…)” współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitału Ludzkiego, poddziałanie 2.1.1. POKL i organizowane w formie zjazdów sobotnio-niedzielnych, trwają ok. 12 tygodni (80 godz. dydaktycznych). Uczestnikami szkolenia są diagności laboratoryjni wywodzący się przede wszystkim z małych i średnich przedsiębiorstw niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej. Zainteresowany, na częściową odpłatność uczestników szkoleń, od dnia 1 stycznia wystawia faktury VAT z 23% podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi szeroką dokumentację tych szkoleń, począwszy od listy uczestników, zawartych umów o dofinansowania, dzienników lekcyjnych, list obecności na poszczególnych zjazdach, list wykładowców, programów zajęć na poszczególnych zjazdach aż po listę uczestników, kończących cykl szkoleniowy. Na zakończenie szkolenia wystawiany jest „certyfikat” potwierdzający ukończenie tegoż szkolenia i uzyskanie określonej liczby punktów edukacyjnych w ramach doskonalenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych. Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej przyznała diagnoście laboratoryjnemu prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych, natomiast na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 44 pkt 3 w związku z art. 47 pkt 4 i 8 tejże ustawy, Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych w dniu 13 stycznia 2006 r. podjął uchwałę w sprawie określenia sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych. W uchwale tej – w paragrafie 3 – określone są różne formy w jakich obowiązek doskonalenia zawodowego może być realizowany przez diagnostę laboratoryjnego; paragraf 3 uchwały precyzuje, że diagnosta laboratoryjny realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez m.in. udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym (ust. 3), w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład, w którym diagnosta laboratoryjny udziela świadczeń (ust. 14) itp. Wybór formy kształcenia zawodowego należy do diagnosty laboratoryjnego. Wnioskodawca, w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez podatnika usługi kształcenia zawodowego realizowane na rzecz diagnostów laboratoryjnych w projekcie „Diagfuture (…)” współfinansowane są w formie płatności ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, poddziałanie 2.1.1. POKL oraz w formie dotacji celowej z budżetu krajowego. Zgodnie z umową o dofinansowanie, wysokość tego wsparcia, ze środków EFS (66,75%) i z budżetu krajowego (11,78%), łącznie wynosi 78,53% kosztu szkolenia. Pozostała kwota pokrywana jest wkładem prywatnym przez diagnostów laboratoryjnych, wywodzących się przede wszystkim z małych i średnich przedsiębiorstw niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej.
Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego, czy usługi szkoleniowe wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:
czy są to usługi w zakresie kształcenia lub wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
czy są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.
Z uwagi na fakt, iż jak wynika z opisu stanu faktycznego Zainteresowany nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, zwolnienie, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, nie będzie miało zastosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Zatem należy przeanalizować, czy spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a – c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości albo co najmniej w 70% ze środków publicznych.
Zainteresowany wskazał, iż świadczy usługi kształcenia zawodowego dla diagnostów laboratoryjnych, którzy mają prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych.
W związku z powyższym należy stwierdzić, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają podstawową przesłankę umożliwiającą stosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Szkolenia te spełniają również drugi warunek determinujący prawo do zwolnienia od podatku, określony w lit. c analizowanego przepisu w powiązaniu z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, są bowiem w co najmniej 70% finansowane ze środków publicznych.
Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi kształcenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych realizowane w ramach projektu „Diagfuture (…)”, finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.