ILPP1/443-323/11-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szpitala, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu agregatu prądotwórczego realizowanego w ramach projektu „Zakup agregatu prądotwórczego”– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu agregatu prądotwórczego realizowanego w ramach projektu „Zakup agregatu prądotwórczego”.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 kwietnia 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej. Główna działalność polega na świadczeniu usług medycznych jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Odprowadza podatek VAT od działalności dodatkowej takiej jak np. wynajem pomieszczeń. W roku 2009 działalność ta stanowiła 0,38% przychodów ze sprzedaży, a w roku 2010 odpowiednio 0,33%. W poprzednich latach struktura sprzedaży była zbliżona. Na podstawie art. 90 ust. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług Zainteresowany nie odlicza podatku VAT naliczonego. W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Wnioskodawca ubiega się o dotację na zakup agregatu prądotwórczego zapewniającego alternatywne źródło zapotrzebowania w energię na wypadek awarii. Jako że, Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT od zakupionych środków trwałych nie będzie mógł także odliczyć podatku VAT od zakupu agregatu prądotwórczego.
W związku z powyższym Zainteresowany zwraca się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT od inwestycji „Zakup agregatu prądotwórczego”. Interpretacja ta jest konieczna w celu uznania podatku VAT w tym projekcie za koszt kwalifikowany projektu.
W piśmie z dnia 11 maja 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że przedmiot inwestycji – tj. agregat prądotwórczy, nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Szpital jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Agregat prądotwórczy będzie służył do wykonywania wyłącznie czynności zwolnionych od podatku VAT.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od zakupu agregatu prądotwórczego, w ramach projektu „Zakup agregatu prądotwórczego ”, realizowanego w zakresie Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013...
Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od zakupu agregatu prądotwórczego realizowanego w ramach projektu „Zakup agregatu prądotwórczego” zgodnie z art. 90 ust. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.
W przypadkach, gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych kosztów bezpośrednio do czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.
Przepis art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy, stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1. podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).
Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
W myśl art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. W art. 90 ust. 5-8 wskazano szczegółowe zasady ustalania ww. proporcji.
W oparciu o art. 90 ust. 5 do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.
Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), art. 90 ust. 10 ustawy uzyskał nowe brzmienie: „W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%”.
Powyższe oznacza, iż w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8, nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w oparciu o ww. proporcję.
Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i odprowadza podatek VAT od działalności dodatkowej takiej jak np. wynajem pomieszczeń. W roku 2009 działalność ta stanowiła 0,38% przychodów ze sprzedaży, a w roku 2010 odpowiednio 0,33%. W poprzednich latach struktura sprzedaży była zbliżona. Na podstawie art. 90 ust. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług Zainteresowany nie odlicza podatku VAT naliczonego. W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Wnioskodawca ubiega się o dotację na zakup agregatu prądotwórczego zapewniającego alternatywne źródło zapotrzebowania w energię na wypadek awarii. Agregat prądotwórczy będzie służył do wykonywania wyłącznie czynności zwolnionych od podatku VAT.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, bowiem jak wynika z oświadczenia Wnioskodawcy zakupy związane z przedmiotowym Projektem będą dotyczyły usług korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ustawy, które stanowią u Wnioskodawcy ponad 98% działalności, Zainteresowany nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku od towarów usług w związku z realizacją projektu „Zakup agregatu prądotwórczego”, na podstawie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.
Zauważyć ponadto należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.