IBPB3/423-77/07/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 24 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z funkcjonowaniem r. przedstawicielstwa - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z funkcjonowaniem r. przedstawicielstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada zarejestrowane w R. przedstawicielstwo. Przedstawicielstwo to będzie zatrudniać w R. przedstawicieli handlowych. Przedmiotem działalności przedstawicielstwa będzie wspieranie działalności Spółki, poprzez czynności badawcze i wspomagające rozwój kontraktów zawartych z partnerami z R. Przedstawicielstwo nie będzie rozwijać działalności gospodarczej we własnym imieniu. Zatrudnieni przez przedstawicielstwo przedstawiciele handlowi nie będą posiadali uprawnień do zawierania umów handlowych na rzecz Spółki, a ich działalność będzie ograniczona do przedmiotu działalności przedstawicielstwa. Przedstawiciele nie będą także uprawnieni do negocjowania w imieniu Spółki umów z kontrahentami z R., ich zadaniem będzie przede wszystkim nawiązywanie kontaktów z potencjalnymi kontrahentami.

Spółka ponosi koszty działalności przedstawicielstwa w R. Faktury dokumentujące przedmiotowe koszty są wystawiane na przedstawicielstwo.

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z funkcjonowaniem rumuńskiego przedstawicielstwa, udokumentowane fakturami wystawionymi na przedstawicielstwo...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Podstawą opodatkowania Spółki są więc zarówno dochody osiągane w kraju, jak i dochody osiągane za zagranicą, w tym dochody Spółki osiągane w R. za pośrednictwem przedstawicielstwa. Dodatkowo, art. 7 ust. 1 ustawy o pdop stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Natomiast dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ust. 2 ustawy o pdop).

Analizując kwestie opodatkowania dochodów Spółki w Polsce należy uwzględnić postanowienia odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - w tym przypadku będzie to polsko-r. umowa o unikania podwójnego opodatkowania z 1994 roku. Ponieważ dochody uzyskiwane za pośrednictwem przedstawicielstwa stanowią dla celów umowy zyski z przedsiębiorstw, istotne będą postanowienia art. 7 ust. 1 polsko-r. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa (tj. Spółki) podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (tj. w Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie (tj. w R.i) przez położony tam zakład. W opinii Spółki przedstawicielstwo oraz przedstawiciele zatrudnieni przez przedstawicielstwo nie stanowią zakładu zagranicznego Spółki w R. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 4 umowy, za zakład nie uważa się:

użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, gromadzenia informacji, prowadzenia badań naukowych lub podobnej działalności, mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter dla przedsiębiorstwa;

sprzedaży dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wystawianych na targach lub wystawach po zakończeniu tych targów lub wystaw;

utrzymywania stałej placówki wyłączenie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do f), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Biorąc pod uwagę treść pozwolenia na działalność przedstawicielstwa w R. oraz postanowienia art. 5 ust. 4 lit. g) polsko - r. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy stwierdzić, że przedstawicielstwo w R. oraz zatrudnieni przez przedstawicielstwo przedstawiciele handlowi nie stanowią zakładu zagranicznego, gdyż ich działalność ma jedynie charakter pomocniczy i przygotowawczy względem działalności Spółki.

Ponadto, także w świetle art. 5 ust. 5 polsko-r. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania działalność przedstawicieli w R. nie stanowi dla Spółki zakładu. Tylko bowiem w sytuacji, gdy przedstawiciel posiadałby i zwykle wykonywałby pełnomocnictwo do zawierania w R. umów w imieniu Spółki, jego działalność mogłaby zostać uznana za zakład. W przypadku Spółki natomiast przedstawiciele nie zostaną umocowani do zawierania w R. umów w imieniu Spółki. Przy czym, zgodnie z Komentarzem do Modelu Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku przyjąć należy, że uprawnienia do podpisywania umów muszą obejmować umowy dotyczące operacji stanowiących istotę działalności przedsiębiorstwa; tylko wtedy można uznać, iż działalność przedstawiciela stanowi zakład zagraniczny. W związku z czym nie będzie wystarczające uprawnienie przedstawiciela do współdziałania z przedstawicielstwem na rzecz Spółki lub uprawnienie przedstawiciela do podpisywania w imieniu Spółki umów mających związek wyłącznie z operacjami wewnętrznymi. Ponadto zgodnie z powyższym Komentarzem tylko osoba posiadająca uprawnienia do negocjowania wszelkich elementów i szczegółów umów w sposób wiążący przedsiębiorstwo może być uważana za osobę wykonującą „uprawnienia” w tym państwie, chociażby umowę podpisała inna osoba. W stanie faktycznym natomiast przedstawiciele nie będą umocowani do negocjacji umów, dlatego też nie stanowią oni dla Spółki zakładu.

Biorąc pod uwagę powyższe, zyski Spółki osiągane w R.będą zdaniem wnioskodawcy podlegały opodatkowaniu jedynie w Polsce. W rezultacie koszty i przychody Spółki odpowiednio ponoszone i osiągane w R. podlegają łączeniu z innymi przychodami i kosztami Spółki. Tym samym Spółka ma prawo uwzględnić w swoim rozliczeniu dla celów pdop koszty związane z funkcjonowaniem przedstawicielstwa. Będą one stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, czyli pod warunkiem, że pomiędzy danym wydatkiem a przychodami Spółki istnieje związek przyczynowy, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 15 ust: 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem wnioskodawcy działalność przedstawicielstwa w R. ma właśnie na celu zwiększenie przychodów Spółki poprzez wspieranie działalności Spółki na terytorium R. Tym samym Spółka ma prawo zaliczyć wydatki związane z funkcjonowaniem przedstawicielstwa do kosztów uzyskania przychodów.

Fakt, że faktury dokumentujące przedmiotowe wydatki zostały wystawione na przedstawicielstwo nie ma w tym przypadku znaczenia, gdyż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przedstawicielstwo nie jest odrębnym podmiotem, ale częścią jednostki macierzystej jaką jest Spółka, co oznacza, że uzyskiwane przez nie dochody nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu pdop. Podatnikiem jest wyłącznie Spółka.

Reasumując, zdaniem wnioskodawcy koszty poniesione przez Spółkę na działalność przedstawicielstwa w R. stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, nawet jeśli faktura została wystawione na przedstawicielstwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.