ITPP2/443-660a/11/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 lipca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanej dotacji do wozokilometra za obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz uwzględniania jej przy obliczaniu struktury, o której mowa w art. 90 ww. ustawy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanej dotacji do wozokilometra za obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz uwzględniania jej przy obliczaniu struktury, o której mowa w art. 90 ww. ustawy.
W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.
Uchwałą z dnia 27 stycznia 2010 r. Rada Miasta powierzyła wykonywanie zadań własnych gminy w zakresie lokalnego pasażerskiego transportu zbiorowego spółce ze 100% udziałem Miasta, będącej podmiotem wewnętrznym Gminy w rozumieniu rozporządzenia. Zgodnie z uchwałą, za wykonanie zadania, spółka otrzymuje rekompensatę określoną przepisami rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. Z dniem 1 stycznia 2011 r. został powołany samorządowy zakład budżetowy - Zarząd, na podstawie uchwały Rady Miasta z dnia 27 października 2010 r. Na mocy uchwały przejął on zadania w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego, realizowane dotychczas przez ww. spółkę. W oparciu o umowę wykonawczą zawartą w dniu 3 stycznia 2011 r., Zarząd zamawia usługi przewozowe od ww. spółki a następnie je rozlicza. Powyższa usługa liczona jest w wozokilometrach, które bezpośrednio odzwierciedlają poziom świadczonych usług dla mieszkańców. Ze względów społecznych zachodzi konieczność wykonywania wozokilometrów w porach nie dających „pełnego napełnienia kursów”. Dodatkowo, w granicach administracyjnych Miasta znajdują się stosunkowo niewielkie osiedla, do których prowadzenie regularnej komunikacji publicznej jest wysoce kosztogenne (dotyczy to również miejscowości leżących przy granicy Miasta, dla których właściwa gmina nie zapewnia takich połączeń). Rada Miasta jest władna uchwalać uprawnienia do przejazdów ulgowych określonym grupom społecznym, a Zarząd ma obowiązek ich przestrzegania. W tej sytuacji przychody ze sprzedaży biletów nie są w stanie pokryć kosztów związanych z zamówioną pracą przewozową i muszą być uzupełnione z budżetu Miasta.
Spółka otrzymuje wynagrodzenie stanowiące iloczyn wykonanej pracy przewozowej (wozokilometrów) i ustalonej ceny jednostkowej brutto, zawierającej zysk. Otrzymywane przez spółkę. wynagrodzenie za świadczenie usług przewozowych następuje w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych przez nią na rzecz Zarządu. Roczne wynagrodzenie spółki za świadczone usługi w trakcie całego roku, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej rekompensaty za świadczone usługi w roku, wyliczanej na zasadach określonych w załączniku do ww. Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007.
Podstawą działania Zarządu jest plan finansowy, który określa m.in. przychody ze sprzedaży usług przewozowych (z tytułu biletów) oraz dotację przedmiotową, zgodnie z uchwałą Rady Miasta z dnia 14 lutego 2011 r. w zakresie przewozu pasażerów w lokalnym transporcie zbiorowym Miasta. Stawkę dotacji przedmiotowej, przeznaczonej na dopłaty do świadczonych usług w lokalnym transporcie zbiorowym, ustala się jako stawkę jednostkową za każdy wozokilometr do przewozu pasażerów (zgodnie z uchwałą Rady Miasta). Ceny biletów są cenami urzędowymi ustalonymi przez Radę Miasta. Dotacja przekazywana jest Zarządowi w ratach, zgodnie z ustalonym harmonogramem.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy dotacja przedmiotowa otrzymana od gminy do jednego wozokilometra stanowi obrót w myśl art. 29 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, będący podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług...
Czy w sytuacji, gdy dotacja przedmiotowa nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy, winna być uwzględniona przy obliczaniu struktury, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, dotacja przedmiotowa otrzymana od gminy nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie ma bezpośredniego wpływu na cenę biletu. Zarząd wskazał, że dotacja ściśle dotyczy kosztu jednego wozokilometra i nie stanowi bezpośredniej dopłaty do ceny biletu. Stwierdził, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Zdaniem Zarządu przedmiotowa dotacja nie będzie miała wpływu na obliczenie struktury. Wskazał, że nie będzie dokonywał odliczeń według struktury. Stwierdził, iż wraz z uchyleniem art. 90 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie wlicza się kwot otrzymanych subwencji (datacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1 ww. ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Stosowanie do postanowień zawartych w art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Z treści powołanego przepisu wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, to dofinansowanie to stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub usługi.
Dla uznania dotacji za element zwiększający obrót istotne jest ustalenie, czy ma ona na celu sfinansowanie lub dofinansowanie konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, mające na celu np. dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie stanowią obrotu w rozumieniu ww. przepisu, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Na podstawie ust. 2 wyżej wskazanego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Stosownie do ust. 3 ww. przepisu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Natomiast ust. 4 tego artykułu stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.
W oparciu o ust. 6 ww. artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.
Z treści wniosku wynika, że na podstawie uchwały Rady Miasta został powołany z dniem 1 stycznia 2011 r. samorządowy zakład budżetowy - Zarząd. Na mocy ww. uchwały przejął on zadania w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego realizowane dotychczas przez spółkę. Podstawą działania Zarządu jest plan finansowy, który określa m.in. Jego przychody ze sprzedaży usług przewozowych (biletów) oraz otrzymaną dotację przedmiotową. Stawkę dotacji przeznaczonej na dopłaty do świadczonych usług w lokalnym transporcie zbiorowym ustala się jako stawkę jednostkową za każdy wozokilometr do przewozu pasażerów. Dotacja dotyczy pokrycia kosztu jednego wozokilometra i nie stanowi bezpośredniej dopłaty do ceny biletu.
Mając na względzie przedstawione okoliczności sprawy oraz biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro – jak wynika z treści wniosku - dotacja przedmiotowa, którą otrzymuje Zarząd nie ma związku ze sprzedażą, gdyż nie jest przyznawana jako dopłata do ceny usługi, ale na pokrycie poniesionych kosztów wozokilometrów, to nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym nie powinna być uwzględniana przy obliczaniu struktury, o której mowa w art. 90 ustawy.
Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług finansowanych otrzymaną dotacją dokonano w interpretacji indywidualnej numer ITPP2/443-660b/11/RS.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.