IBPBI/2/423-1013/11/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kasy, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 09 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania działalności niezarobkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 – zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania działalności niezarobkowej.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 sierpnia 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-712/11/AP, IBPBI/2/423-713/11/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 09 sierpnia 2011 r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Kasa (dalej: „Wnioskodawca") prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.; dalej „Ustawa SKOK"). Na podstawie przepisu art. 2 tej ustawy można stwierdzić, że Wnioskodawca jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r., nr 54, poz. 288 ze zm., zdanej dalej „Prawo spółdzielcze"). Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK, Wnioskodawca prowadzi działalność niezarobkową. Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej.
W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywał w latach 2007-2010 oraz planuje nabywać w przyszłości składniki majątku wykorzystywane przy wykonywaniu działalności statutowej, np. nieruchomości gruntowe, budynki, lokale, prawo użytkowania wieczystego gruntu, urządzenia i sprzęt biurowy: meble biurowe, urządzenia klimatyzacyjne, komputery, serwery, urządzenia wielofunkcyjne, drobny sprzęt biurowy, urządzenia telekomunikacyjne, samochody (osobowe oraz inne niż osobowe), a także szereg innych składników majątku, niezbędnych do prowadzenia działalności. Wskazane składniki majątku mają różne przewidywane okresy eksploatacji, co do zasady jednak okres wykorzystywania tych składników majątkowych w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę przekracza rok. Nabywane składniki majątku stanowią własność lub współwłasność wnioskodawcy, są kompletne i zdatne do używania zgodnie z ich przeznaczeniem.
Wnioskodawca, przy wykorzystaniu wskazanych wyżej składników majątku, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych będących członkami Wnioskodawcy odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzielaniu pożyczek i kredytów swoim członkom oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania działalności statutowej polegającej na świadczeniu swoim członkom odpłatnych usług finansowych, stanowią przychody podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, rozpoznawane na zasadzie kasowej ... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter niezarobkowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że nie spełnia ona warunków umożliwiających uznanie jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, za którą uznaje się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Na zarobkowy charakter działalności gospodarczej wskazuje również definicja tej działalności przewidziana w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zgodnie z którą działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Należy przy tym podkreślić, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że za działalność gospodarczą nie można uznać działalności skierowanej „do wewnątrz”, realizowanej wyłącznie na rzecz członków osoby prawnej, np. członków spółdzielni. Skoro zatem zgodnie z Ustawą SKOK oraz statutem Wnioskodawcy działalność jego polega na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia, tj. świadczy on odpłatne usługi wyłącznie na rzecz swoich członków, a prowadzona działalność nie jest nakierowana „na zewnątrz” wobec osób trzecich, to prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności statutowej nie można uznać za działalność gospodarczą.
Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei w myśl art. 12 ust 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie może być uznawana za działalność gospodarczą, wobec przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę nie będzie mógł być stosowany przepis art. 12 ust. 3 Ustawy CIT dotyczący wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Przychody Wnioskodawcy z tytułu usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności statutowej powstawać będą natomiast na zasadach ogólnych, określonych w art. 12 ust. 1 Ustawy CIT, tj. w dacie faktycznego otrzymania przychodów (metoda kasowa).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych rzeczy i praw, wartość otrzymanych świadczeń i inne definitywne przysporzenia podatnika, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi. Co do zasady przychody powstają z momentem ich faktycznego otrzymania.
Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, w myśl którego, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Dotyczy to jednak wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji działalności gospodarczej, a zatem zasadne jest sięgnięcie do uregulowań zawartych w innych przepisach prawa podatkowego. Znaczenie tego pojęcia, na gruncie prawa podatkowego, zostało wyjaśnione m.in. w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. W myśl natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Jak wynika z powołanych unormowań, konstytutywną cechą działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter. Zarobkowy oznacza przy tym nakierowany na osiągnięcie zysku, mający na celu uzyskanie dochodu. Brak tej cechy przesądza o braku możliwości uznania danej działalności za działalność gospodarczą w rozumieniu prawa podatkowego.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca ma prawo rozpoznawać dla celów podatkowych przychody, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ocena prawna tej kwestii wymaga zatem ustalenia, czy prowadzona przez Niego działalność stanowi działalność gospodarczą w powyższym rozumieniu.
Wnioskodawca jest spółdzielczą kasą oszczędnościowo - kredytową. Zasady funkcjonowania tych jednostek normuje ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.). W myśl art. 2 ww. ustawy, kasa jest spółdzielnią, do której w zakresie nie uregulowanym odmiennie tą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.). Celem kas, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo – kredytowych, jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Na mocy art. 3 ust. 2 tej ustawy, kasy prowadzą działalność niezarobkową.
Niezarobkowy charakter działalności wykonywanej przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo - kredytowe wskazuje, że nie prowadzą one działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Za takim wnioskiem przemawia również okoliczność, że działalność ta skierowana jest do członków tych spółdzielni i służy realizacji celów wskazanych w art. 3 ust. 1 ww. ustawy. Celem działalności prowadzonej przez kasy jest wyłącznie gromadzenie środków pieniężnych osób w nich zrzeszonych, udzielanie pożyczek i kredytów tym osobom, przeprowadzanie rozliczeń finansowych na ich zlecenie oraz pośredniczeniu przy zawieraniu przez nie umów ubezpieczenia. W szczególności, w żadnym przepisie ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych nie ma mowy o działalności gospodarczej, działalności zarobkowej, czy też zyskach tych jednostek. Przepis art. 3 ust. 2 ww. ustawy jednoznacznie natomiast określa ich działalność jako niezarobkową.
Podsumowując, Wnioskodawca jako spółdzielcza kasa oszczędnościowo - kredytowa prowadzi działalność o charakterze niezarobkowym. Nie jest to zatem działalność gospodarcza w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji, Kasa powinna rozpoznawać przychody na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz w sprawach będących przedmiotem pytań dotyczących zaistniałych stanów faktycznych wydano odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.