IPPB2/436-588/12-4/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23.01.2013 r. (data nadania 23.01.2013 r., data wpływu 25.01.2013 r.) na wezwanie z dnia 16.01.2013 r. Nr IPPB2/436-588/12-2/AF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka S.A. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy sprzętu i materiałów poligraficznych oraz oprogramowania dla przemysłu poligraficznego. Spółka jest również komplementariuszem „W.” Sp. z o.o. Sp. K. (dalej jako: „W.”) prowadzącej działalność deweloperską, a także udziałowcem I. S. Sp. z o.o. (dalej jako: „I.”) prowadzącej działalność w zakresie obrotu specjalistycznym oprogramowaniem komputerowym i zarządzenia prawami własności przemysłowej.
W celu sfinansowania bieżącej działalności operacyjnej, a także ewentualnych inwestycji, Spółka rozważa zaciągnięcie oprocentowanych pożyczek od innych spółek z grupy, w tym w szczególności W. i I.
Zarówno W., jak i I. posiadają nadwyżki środków pieniężnych, wygenerowane w toku prowadzonej przez te spółki działalności gospodarczej. Udzielanie pożyczek przez W. i I. na rzecz Spółki nie będzie stanowić podstawowego przedmiotu działalności gospodarczej pożyczkodawców i nie jest konieczne do prowadzenia podstawowej działalności tych podmiotów. Planowane pożyczki są elementem polityki zarządzania płynnością wdrażanej w ramach grupy kapitałowej. Ze swej istoty będzie to więc instrument elastyczny tj. zamiarem podmiotów biorących udział w transakcji jest powtarzalność czynności zaciągania i spłaty pożyczek, w zależności od bieżących potrzeb poszczególnych spółek z grupy.
Spółka zakłada, iż środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdować się będą na terytorium Polski. Umowy pożyczek zostaną również zawarte na terytorium Polski.
Zarówno Spółka, jak i pożyczkodawcy są podatnikami VAT czynnymi.
Pismem z dnia 16.01.2013 r. Nr IPPB2/436-588/12-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez uzupełnienie zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie czy z tytułu zawarcia umów pożyczek, którakolwiek ze stron z tytułu dokonania tej czynności będzie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie, wyjaśniając, iż:
W opinii R. S.A. (dalej jako: „Spółka”), udzielanie pożyczek przez spółki z grupy będzie odpłatnym świadczeniem usług wykonywanym w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej i w związku z tym, pożyczkodawcy będą podatnikami VAT z tytułu tych transakcji.
Jednocześnie, w opinii Spółki, jedna ze stron umowy pożyczki (tj. pożyczkodawca) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.
Bez względu na powyższe, w opinii Spółki, elementem przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie powinna być ocena Spółki, czy z tytułu zawarcia umów pożyczek, którakolwiek ze stron dokonania tej czynności będzie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Odpowiedź na to pytanie nie należy bowiem do sfery „faktów”, lecz wymaga, na potrzeby wykładni art. 2 pkt 4 lit. b Ustawy PCC, analizy przepisów Ustawy VAT, do której ten przepis Ustawy PCC odwołuje.
Tut. Organ odpowiadając na pytanie Spółki powinien zatem ustalić, w oparciu o przedstawiony przez Spółkę opis zdarzenia przyszłego, czy warunek do zastosowania zwolnienia z podatku PCC będzie spełniony, tj. czy zawarcie umów pożyczek będzie objęte zakresem przedmiotowym podatku VAT.
W opinii Spółki, w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, możliwe jest ustalenie, czy zawarcie umów pożyczek będzie objęte zakresem przedmiotowym podatku VAT. Spółka wskazała bowiem, iż zarówno Spółka jak i pożyczkodawcy są czynnymi podatnikami podatku VAT oraz podkreśliła, iż pożyczki udzielane będą w sposób częstotliwy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy otrzymane przez Spółkę od innych podmiotów z grupy kapitałowej pożyczki nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b Ustawy PCC...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) Ustawy PCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. Ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:
opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
W świetle powyższego, podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku VAT.
W opinii Spółki, udzielanie pożyczek przez spółki z grupy będzie odpłatnym świadczeniem usług wykonywanym w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej i w związku z tym, pożyczkodawcy będą podatnikiem VAT z tytułu tej transakcji. Swoje stanowisko Spółka opiera na analizie następujących przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., zwanej dalej „Ustawą VAT”).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.
Z kolei, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego na podstawie, którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w Ustawie VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności z którą łączą się skutki podatkowo prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.
Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Spółki, czynności polegające na udzielaniu przez inne podmioty z grupy (podatników VAT) oprocentowanych pożyczek pieniężnych w celu zarządzania płynnością grupy, stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług (tak też Tutejszy Organ w Interpretacji z dnia 16 maja 2012 r. IPPP1/443-201/12-2/AS).
Co do zasady stawka podatku VAT - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a ustawy, do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. W szczególności, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
Wracając na grunt przepisów Ustawy PCC, należy jednoznacznie stwierdzić, iż spełnione są przesłanki wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki wskazane w art. 2 ust. 4 lit. b tej ustawy tj. jedna ze stron (pożyczkodawca) w związku z umową pożyczki będzie zwolniona z podatku VAT. W konsekwencji, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu otrzymanej pożyczki, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b Ustawy PCC.
Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z interpretacjami wydanymi m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 stycznia 2012 r. (sygn. ITPB2/436-167/11/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 listopada 2011 r. (sygn. ILPB2/436-174/11-5/MK), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB2/436-431/11-4/AF).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.
Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:
rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.
Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka S.A. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy sprzętu i materiałów poligraficznych oraz oprogramowania dla przemysłu poligraficznego. Spółka jest również komplementariuszem „W.” Sp. z o.o. Sp. K. (dalej jako: „W.”) prowadzącej działalność deweloperską, a także udziałowcem I. S. Sp. z o.o. (dalej jako: „I.”) prowadzącej działalność w zakresie obrotu specjalistycznym oprogramowaniem komputerowym i zarządzenia prawami własności przemysłowej. W celu sfinansowania bieżącej działalności operacyjnej, a także ewentualnych inwestycji, Spółka rozważa zaciągnięcie oprocentowanych pożyczek od innych spółek z grupy, w tym w szczególności W. i I. Spółka zakłada, iż środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdować się będą na terytorium Polski. Umowy pożyczek zostaną również zawarte na terytorium Polski. Zarówno Spółka, jak i pożyczkodawcy są podatnikami VAT czynnymi. W opinii R. S.A. (dalej jako: „Spółka”), udzielanie pożyczek przez spółki z grupy będzie odpłatnym świadczeniem usług wykonywanym w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej i w związku z tym, pożyczkodawcy będą podatnikami VAT z tytułu tych transakcji. Jednocześnie, w opinii Spółki, jedna ze stron umowy pożyczki (tj. pożyczkodawca) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.
Umowy pożyczek co do zasady podlegają więc opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem, jak wskazano powyżej, pieniądze będące przedmiotem umów pożyczek w chwili ich zawarcia będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej się oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność będzie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:
opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
(uchylone),
umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.
W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa czynność będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie umowy pożyczki zakresem podatku od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Reasumując należy stwierdzić, iż umowy pożyczek co do zasady będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ umowy pożyczek będą zawierane są na terytorium Polski, a pożyczkobiorca ma siedzibę w Polsce.
Ponadto należy wskazać, iż skoro powyższe pożyczki objęte będą zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, czynności te będą korzystały z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Reasumując należy stwierdzić, iż przyjmując za Wnioskodawcą, że, udzielanie pożyczek przez spółki z grupy będzie odpłatnym świadczeniem usług wykonywanym w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej i w związku z tym, pożyczkodawcy będą podatnikami VAT z tytułu tych transakcji, czynności te będą korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.