IPTPB2/436-119/12-6/KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2012 r. (data wpływu 21 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.) oraz pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.
Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749). Pismem z dnia 8 listopada 2012 r., Nr IPTPB2/436-119/12-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 8 listopada 2012 r., (skutecznie doręczono dnia 12 listopada 2012 r.), natomiast w dniu 15 listopada 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 14 listopada 2012 r.).
Pismem z dnia 21 listopada 2012 r., Nr IPTPB2/436-119/12-4/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, ponownie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia tego wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie doręczone zostało w dniu 27 listopada 2012 r. W dniu 3 grudnia 2012 r. do tut. Organu wpłynęło pismo z dnia 28 listopada 2012 r., stanowiące odpowiedź na powyższe wezwanie (data nadania 30 listopada 2012 r.).
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Dnia 6 lutego 2007 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Spadek po zmarłym na mocy postanowienia Sądu Rejonowego nabyli:
Żona - w części 5/8.
Syn - w części 1/8.
L. L. - córka - w części 1/8.
Wnioskodawczyni - córka - w części 1/8.
W dniu 12 listopada 2009 r., na mocy decyzji Starostwa Powiatowego, wydanej w oparciu o art. 136 ust. 3, art. 137 ust 1 i 2, art. 139 i art. 216 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603, ze zm.), zwrócono Żonie oraz jej dzieciom: Wnioskodawczyni, L. L. i Synowi niezabudowaną działkę budowlaną o pow. 0,0922 ha, Nr 1. Przy czym Żonie w udziale 5/8, zaś dzieciom w udziale po 1/8 części nieruchomości.
W dniu 8 lipca 2010 r., umową darowizny Żona oświadczyła, że cały swój udział wynoszący 5/8 (co stanowi 15/24) daruje dzieciom w następujący sposób:
Syn - udział 9/24.
L. L.- córka - udział 3/24.
Wnioskodawczyni - córka - udział 3/24.
W dniu 7 września 2010 r., umową darowizny, Syn oświadczył, że udział wynoszący 12/24 w przedmiotowej działce daruje swojej córce.
W dniu 26 sierpnia 2011 r., umową zniesienia współwłasności nieruchomości, bez dokonywania względem siebie spłat i dopłat, po opracowaniu projektu podziału działki Nr 1 na działki Nr 1/1 i Nr 2/2 (decyzja zatwierdzająca podział działki Prezydenta Miasta z dnia 1 sierpnia 2011 r.), dokonano zniesienia współwłasności w ten sposób że:
Wnioskodawczyni i L. L. działkę Nr 2/2 nabyły na własność w częściach równych,
Zona działkę Nr 1/1 nabyła na wyłączną własność.
Po dniu 1 stycznia 2013 r., Wnioskodawczyni oraz L. L., właścicielki działki nr 2/2, pragną sprzedać posiadaną nieruchomość na wolnym rynku, po cenie rynkowej
W piśmie z dnia 28 listopada 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wyniku umowy z dnia 26 sierpnia 2011 r., dotyczącej zniesienia współwłasności, nie nabyła udziału w nieruchomości, który przekraczałby udział jaki pierwotnie Jej przysługiwał, tzn. posiadała udział wynoszący 6/24 (odpowiednio 1/4) części w działce oznaczonej Nr 1/1 o obszarze 922 m2. Umowa zniesienia współwłasności nieruchomości znosiła współwłasność w ten sposób że:
nowotworzoną w wyniku podziału działkę Nr 2/2 o obszarze 461 m2 nabywały na współwłasność w częściach równych Wnioskodawczyni i L. L.,
nowotworzoną w wyniku podziału działkę Nr 1/1 o obszarze 461 m2 nabyła na wyłączną własność żona.
Wnioskodawczyni wyjaśniła, że na mocy decyzji z dnia 12 listopada 2009 r. Starostwa Powiatowego nabyła udział wynoszący 1/8 części w działce oznaczonej Nr 1 o obszarze 922 m2. Następnie, w wyniku umowy darowizny z dnia 8 lipca 2010 r., została obdarowana 3/24 części w działce oznaczonej Nr 1 o obszarze 922 m2, co oznacza, że po zsumowaniu posiada 6/24 (odpowiednio 1/4) części.
Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że działka Nr 1/1 ma powierzchnię 461 m2 (odpowiednio 0,0461 ha). Działka ta wyodrębniona została w wyniku podziału działki Nr 1 o powierzchni 922 m2 (odpowiednio 0,0922 ha) na podstawie decyzji z dnia 1 sierpnia 2011 r.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż opisanej nieruchomości w postaci niezabudowanej działki będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowej działki po dniu 1 stycznia 2013 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 30 e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w części jaka została nabyta w 2007 roku w drodze dziedziczenia (czyli w okresie 5 lat licząc od końca roku w którym nastąpiło nabycie), natomiast w części jaka została nabyta w drodze darowizny w 2010 r. będzie opodatkowana 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Za rok nabycia w drodze dziedziczenia należy uznać 2007 r., w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w postaci spadkobrania i w tej części dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości będzie nieopodatkowany. Za rok nabycia w drodze darowizny uznać należy 2010 r. i dochód uzyskany ze sprzedaży tej części całości nieruchomości należy opodatkować 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W opinii Wnioskodawczyni, decyzja Starostwa Powiatowego o zwrocie nieruchomości jest decyzją odnośnie przywrócenia prawa własności. Przy zwrocie nieruchomości w tym trybie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych na uprzednio wywłaszczonego właściciela. Zwrot nieruchomości następuje na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca (restytuuje) stronę podmiotową stosunku prawnorzeczowego odnośnie do wywłaszczonej nieruchomości do stanu przed wywłaszczeniem. Decyzja taka wiec nie stanowi „nabycia”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Sprzedający tę nieruchomość (czyli Wnioskodawczyni z siostrą) własność nieruchomości nabyty w drodze dziedziczenia.
Wnioskodawczyni, mając na uwadze indywidualny charakter interpretacji, wskazuje, że w podobnych sytuacjach wypowiedział się NSA w uchwale z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. FPS 7/96, jak też Urząd Skarbowy Warszawa - Targówek w postanowieniu z dniu 30 maja 2006 r., sygn. 1437/ZI/423/160/DJW/06 oraz Urząd Skarbowy w Skarżysku Kamiennej w postanowieniu z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. DP/415-42/06 oraz Minister Finansów w podobnej interpretacji o sygn. akt ITPB1/415-26/PSZ oraz o sygn. akt ITPB2/415-136/08/ENB.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia.
Stosownie zatem do art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.) poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Celem zwrotu jest więc przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni zatem funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości – w tym przypadku następcy prawnemu poprzedniego właściciela. W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia.
W związku z powyższym tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż zwrot wywłaszczonej nieruchomości jest przywróceniem prawa własności na rzecz byłych współwłaścicieli, a nie nabyciem nieruchomości.
Zgodnie z art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, iż dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Sąd postanowieniem stwierdza jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu). Postanowienie o nabyciu spadku potwierdza prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego jest zatem data stwierdzająca dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, a nie data postanowienia sądu o nabyciu spadku.
Z treści wniosku wynika, że w dniu 6 lutego 2007 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni i spadek po nim odziedziczyli:
Żona - 5/8 udziału,
Syn - 1/8 udziału,
L. L. - córka -1/8 udziału,
Wnioskodawczyni - córka - 1/8 udziału.
W dniu 12 listopada 2009 r., na mocy decyzji Starostwa Powiatowego, Wnioskodawczyni oraz pozostałym spadkobiercom zwrócono niezabudowaną działkę budowlaną Nr 1 o pow. 0,0922 ha.
W dniu 8 lipca 2010 r., umową darowizny, Żona darowała swój udział wynoszący 5/8 (co stanowi 15/24) dzieciom w następujący sposób:
Syn - 9/24 udziału,
L. L. - córka - 3/24 udziału,
Wnioskodawczyni - córka - 3/24 udziału.
W dniu 26 sierpnia 2011 r., umową zniesienia współwłasności nieruchomości, bez dokonywania względem siebie spłat i dopłat, dokonano zniesienia współwłasności w ten sposób że:
Wnioskodawczyni i L. L. działkę Nr 2/2 nabyły na własność w częściach równych,
Żona działkę nr 1/1 nabyła na wyłączną własność.
Po dniu 1 stycznia 2013 r., Wnioskodawczyni oraz L. L., właścicielki działki nr 2/2, pragną odpłatnie zbyć posiadaną nieruchomość na wolnym rynku, po cenie rynkowej.
Z treści wniosku wynika, że w dniu 26 sierpnia 2011 r. dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości i podziału działki Nr 1 na działkę Nr 1/1 i Nr 2/2, bez spłat i dopłat. W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni wskazała, że w wyniku zniesienia współwłasności, nie nabyła udziału, który przekraczał udział, który Jej pierwotnie przysługiwał.
Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.
Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do treści art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.
Tak więc zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podmiot otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.
W związku z tym, że w dniu 26 sierpnia 2011 r., w wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni nie nabyła udziału ponad udział, który Jej przysługiwał, nie miało miejsca nabycie nieruchomości.
Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym, datą nabycia przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomości stanowiącej działkę Nr 1 w drodze spadkobrania będzie data śmierci ojca Wnioskodawczyni tj. dzień 6 lutego 2007 r.
Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej mają jednak zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
W przedmiotowej sprawie, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze spadku przez Wnioskodawczynię udziałów w wywłaszczonej uprzednio nieruchomości (2007 r.) do dnia planowanego odpłatnego zbycia w 2013 r. upłynie 5 lat i przychód ze zbycia tych udziałów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze darowizny przez Wnioskodawczynię kolejnych udziałów w ww. nieruchomości (8 lipca 2010 r.), do dnia planowanego odpłatnego zbycia w 2013 r. nie upłynie 5 lat. W związku z tym, przychód z tytułu odpłatnego zbycia tych udziałów będzie podlegał podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.
Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia tego udziału w nieruchomości, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące w roku nabycia, tj. w 2010 r. Należy mieć na uwadze, że z dniem 1 stycznia 2009 r. uległy zmianie zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Nowe zasady opodatkowania znajdują zastosowanie do odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych od dnia 1 stycznia 2009 r., co wynika z przepisów ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.).
W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym obecnie, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).
W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Ustawodawca różnicuje sposób ustalenia kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy w zależności od sposobu nabycia. Koszty uzyskania przychodu stanowić będą udokumentowane koszty nabycia powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie ich posiadania.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości po dniu 1 stycznia 2013 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie podlegać przychód z tytułu zbycia udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny w dniu 8 lipca 2010 r.
Jednocześnie Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postepowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Ponadto tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem. Nie dotyczy pozostałych spadkobierców.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.