IPPB2/415-601/11-2/MK1

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.07.2011 r. (data wpływu 22.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów pracowników samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów pracowników samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:
Siedziba firmy znajduje się w W. Spółka rozszerza swą działalność i wynajmuje na podstawie umowy najmu 3 samochody osobowe. Spółka zatrudnia 7 osób. Wszystkie te osoby mają zawarte ze spółką umowy o pracę. Osoby, które korzystają z samochodów służbowych jako miejsce pracy mają wskazaną siedzibę spółki. Z samochodów służbowych korzystają pracownicy, których charakter pracy, zgodnie z umowami o pracę, związany jest z częstymi pobytami poza siedzibą spółki i podróżami zarówno poza W. jak i dojeżdżaniem w różne miejsca w W.. Pracodawca nie jest w stanie zapewnić odpowiednich miejsc parkingowych dla samochodów służbowych w siedzibie Spółki. Ze względu na brak możliwości bezpiecznego parkowania samochodów służbowych w siedzibie Spółki oraz w związku z koniecznością sprawnego i szybkiego przemieszczania się do miejsc realizacji kontraktów i do klientów poza W. i w W. często miejscem wyjazdu oraz powrotu jest miejsce zamieszkania pracowników.
Spółka uregulowała ogólne zasady wykorzystywania samochodów służbowych Uchwałą Zarządu Spółki. Ponadto podjęto działania zmierzające do uszczegółowienia zasad wykorzystywania samochodów służbowych w postaci „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy”, które będą wprowadzone Uchwałą Zarządu, gdzie uregulowane zostaną wszelkie aspekty korzystania z powierzonego mienia.
W niniejszym wniosku zostaje przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Sposób i zakres wykorzystywania samochodów służbowych będzie w Spółce uregulowany poprzez zapisy istniejących ogólnych zasad wykorzystywania samochodów służbowych oraz przygotowywanych „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy”, a także umów z pracownikami. Ze „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy”, które miałyby obowiązywać w Spółce będzie wynikać, że Spółka zobowiąże swoich pracowników do przechowywania samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki. Tym samym zobowiązanie pracowników do parkowania i dbania o powierzone samochody służbowe wynikać będzie z obowiązującego w spółce regulaminu korzystania z samochodów służbowych oraz zawieranych z poszczególnymi pracownikami umów dotyczących użytkowania powierzonych samochodów służbowych. Spółka planuje, że pracownicy poprzez odpowiednie zapisy w regulaminie oraz umowie dotyczącej użytkowania samochodów służbowych zobowiązani zostaną do:
bezpiecznego parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników,
utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym,
dbania o czystość i estetyczny wygląd samochodu,
wykonywania obowiązków wynikających z instrukcji fabrycznej producenta,
w przypadku zauważenia awarii, czy usterek możliwie szybkiego zgłoszenia ich osobie odpowiedzialnej za wykonywanie napraw pogwarancyjnych oraz przeglądów technicznych,
dokonywania codziennej obsługi samochodu polegającej na:
kontroli pojazdu i wykonywaniu prostych zabiegów technicznych, tj. sprawdzeniu ciśnienia w ogumieniu, poziomu paliwa, płynów i olejów oraz świateł itp.
czyszczeniu wnętrza i nadwozia samochodu;
powiadomienia organów Policji w przypadku: kolizji, wypadku drogowego, innego zdarzenia powodującego uszkodzenia samochodu, kradzieży samochodu, bądź elementów jego wyposażenia.
Biorąc powyższe pod uwagę Spółka rozważa podjęcie decyzji o powierzeniu samochodów służbowych pracownikom wraz z obowiązkiem ich parkowania w miejscu zamieszkania poszczególnych pracowników.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy planowane przez Spółkę działania polegające na zobowiązaniu pracowników do jazd z miejsca zamieszkania (miejsca parkowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca parkowania) przy założeniu, że z obowiązujących u pracodawcy przepisów prawa pracy (Regulaminu i „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy” oraz z poszczególnych umów zawieranych z pracownikami) wynikać będzie zobowiązanie pracowników o dbanie o powierzone mienie (między innymi obowiązek bezpiecznego parkowania), będą generować przychód dla pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zdaniem Spółki, jako płatnika, przejazdy pracowników samochodami służbowymi na trasie pomiędzy miejscem parkowania w miejscu zamieszkania, a miejscem świadczenia pracy nie będą stanowić świadczenia w naturze lub innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy, zdaniem Spółki rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone mienie - kodeks pracy, ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. art. 124 § 2 (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).
W ocenie Spółki, należy przyjąć, że przydzielenie samochodu służbowego, z jednoczesnym wskazaniem miejsca parkowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, w kontekście przepisów wewnątrzzakładowych oraz dyspozycji Kodeksu pracy nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji przejazdy do i z miejsca parkowania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem, stanowią realizację postawionego pracownikowi celu służbowego, jakim jest utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodu dla wykonywania obowiązków służbowych, a przez to do osiągnięcia przychodu przez Spółkę. Parkowanie samochodu w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo, jest wyrazem dbałości o powierzone mienie. Zdaniem Spółki wykonywanie obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tegoż pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.
Przekazanie pracownikowi samochodu służbowego do dyspozycji z jednoczesnymi obowiązkami, o których mowa powyżej będzie obowiązkiem danego pracownika a nie jego uprawnieniem, wynikającym ze stosownego regulaminu oraz umowy o powierzenie samochodu służbowego i będą stanowić realizację zadań służbowych pracownika niestanowiących po jego stronie przychodu do opodatkowania.
Konkludując, zdaniem spółki, powyższe znajduje uzasadnienie ponieważ Spółka nie posiada odpowiedniego zaplecza co do miejsc postojowych, a także pracownicy Spółki przemieszczają się każdego dnia z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy (do siedziby Spółki oraz do innych miejsc w W. i poza W. w zależności od polecenia służbowego pracodawcy). Przydzielenie samochodu służbowego wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowić przychodu pracownika ze stosunku służbowego, gdyż samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest utrzymanie stałej gotowości do użytkowania samochodów w celu służbowym i osiągnięcia przychodu przez Spółkę.
Spółka wskazuje jednocześnie, iż potwierdzeniem jej stanowiska są między innymi indywidualne interpretacje organów podatkowych:
IPPB2/415-989/10-4/MG z 2011.02.18, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,
ILPBI/415-153/11-3/AMN z 2011.05.06, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu,
IPPB2/415-168/10-2/AS z 19.05.2010 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,
IBPBII/1/415-89/09/HK z 4.02.2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach,
IPPB2/415-361/09-4/MK z 20.08.2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m. in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zatrudnia osoby na umowę o pracę. Osoby, które korzystają z samochodów służbowych jako miejsce pracy mają wskazaną siedzibę spółki. Z samochodów służbowych korzystają pracownicy, których charakter pracy, zgodnie z umowami o pracę, związany jest z częstymi pobytami poza siedzibą spółki i podróżami zarówno poza W. jak i dojeżdżaniem w różne miejsca w W.. Pracodawca nie jest w stanie zapewnić odpowiednich miejsc parkingowych dla samochodów służbowych w siedzibie Spółki. Ze względu na brak możliwości bezpiecznego parkowania samochodów służbowych w siedzibie Spółki oraz w związku z koniecznością sprawnego i szybkiego przemieszczania się do miejsc realizacji kontraktów i do klientów poza W. i w W. często miejscem wyjazdu oraz powrotu jest miejsce zamieszkania pracowników.
Sposób i zakres wykorzystywania samochodów służbowych będzie w Spółce uregulowany poprzez zapisy istniejących ogólnych zasad wykorzystywania samochodów służbowych oraz przygotowywanych „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy”, a także umów z pracownikami. Ze „Szczegółowych zasad korzystania z samochodów zakładu pracy”, będzie wynikać, że Spółka zobowiąże swoich pracowników do przechowywania samochodów służbowych poza siedzibą Spółki u poszczególnych pracowników Spółki. Spółka planuje, że pracownicy poprzez odpowiednie zapisy w regulaminie oraz umowie dotyczącej użytkowania samochodów służbowych zobowiązani zostaną do:
bezpiecznego parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników,
utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym,
dbania o czystość i estetyczny wygląd samochodu,
wykonywania obowiązków wynikających z instrukcji fabrycznej producenta,
w przypadku zauważenia awarii, czy usterek możliwie szybkiego zgłoszenia ich osobie odpowiedzialnej za wykonywanie napraw pogwarancyjnych oraz przeglądów technicznych,
dokonywania codziennej obsługi samochodu polegającej na:
kontroli pojazdu i wykonywaniu prostych zabiegów technicznych, tj. sprawdzeniu ciśnienia w ogumieniu, poziomu paliwa, płynów i olejów oraz świateł itp.
czyszczeniu wnętrza i nadwozia samochodu;
powiadomienia organów Policji w przypadku: kolizji, wypadku drogowego, innego zdarzenia powodującego uszkodzenia samochodu, kradzieży samochodu, bądź elementów jego wyposażenia.
Biorąc powyższe pod uwagę Spółka rozważa podjęcie decyzji o powierzeniu samochodów służbowych pracownikom wraz z obowiązkiem ich parkowania w miejscu zamieszkania poszczególnych pracowników.
W świetle wskazanych powyżej przepisów prawa pracownicy dojeżdżający samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z wewnątrzzakładowymi uregulowaniami, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych na danym stanowisku pracy. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym samochody stanowiące własność pracodawcy mogą być bezpiecznie parkowane. Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym przydzielenie pracownikom samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku oraz zobowiązanie do parkowania tychże pojazdów w miejscu zamieszkania (np. w garażach prywatnych, na parkingach przydomowych) nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochody te są wykorzystywane w celach służbowych, a nie osobistych. W konsekwencji dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy nie generują przychodu ze stosunku pracy, nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując, Spółka jako płatnik podatku dochodowego nie jest zobowiązana do doliczania do przychodu ze stosunku pracy pracowników, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartości dojazdów samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy.
Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.
Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.