ITPB2/415-25/11/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 12 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Dziadkowie Wnioskodawczyni byli współwłaścicielami 2 działek rolnych o łącznej powierzchni 1 ha (udział dziadków to 1/4). Oboje zmarli w 1987 r. W 2006 r. postanowieniem sądowym, uprawomocnionym w styczniu 2007 r., Wnioskodawczyni nabyła prawo do spadku po dziadkach, w tym 1/2 ich udziału w ww. działkach. Drugą połowę otrzymał nieżyjący już wówczas stryj. Po stryju spadek otrzymali w 2007 r. jego żona i dwoje dzieci w równych częściach. W 2008 r. krewni podarowali Wnioskodawczyni notarialnie swoje udziały w spadku. W ten sposób Wnioskodawczyni stała się jedyną sukcesorką dziadków i ich udziału w działkach rolnych.
W 2010 r. nastąpiło notarialnie nieodpłatne zniesienie współwłasności po uprzednim podziale gruntu na 8 działek oraz drogi wewnętrzne. Wnioskodawczyni stała się, na mocy porozumienia z pozostałymi współwłaścicielami, właścicielką 2 nowopowstałych działek i 3 dróg wewnętrznych (współwłasność). Wartość nieruchomości, które otrzymała w 2010 r. w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności mieściła się w udziale przysługującym Jej przed dokonaniem tej czynności. W tym samym roku Wnioskodawczyni sprzedała jedną z tych działek wraz z udziałem w drodze. Działka była niezabudowana. Dochód z tej transakcji Wnioskodawczyni przeznaczyła na cele mieszkaniowe – remont domu na drugiej działce. W urzędzie skarbowym Wnioskodawczyni została poinformowana, że nie może przeznaczyć dochodu ze sprzedaży działki na cele mieszkaniowe i ma obowiązek do końca kwietnia 2011 r. uiścić podatek od sprzedaży nieruchomości z części otrzymanej aktem darowizny od krewnych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wystąpi obowiązek zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości otrzymanej aktem darowizny...
Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro otrzymała aktem darowizny jedynie udział w spadku a nie konkretną nieruchomość (powstała ona przecież dużo później w wyniku zmian administracyjnych, podziału gruntu i zniesienia współwłasności) to nie powinna płacić podatku od sprzedaży tego udziału. Wnioskodawczyni uważa, że trudno jest ustalić z jakiej części owej działki miałaby zapłacić podatek, skoro darowizna dotyczyła 1/2 z 1/4 udziału we współwłasności 2 działek, z których potem powstało 8 zupełnie nowych części z drogami. Trudno jest ustalić, którą część posiadali krewni przed podziałem, zmieniły się powierzchnie, numery ewidencyjne, ilość działek. Wnioskodawczyni stwierdza, iż równie dobrze można przyjąć, że ich udział dotyczył którejś z dróg, albo działki, której nie sprzedała. Był to tylko udział w spadku po dziadkach.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek – to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie do zapisu art. 924 i 925 Kodeksu spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia. Postanowienie o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego, w kontekście ustalenia daty nabycia zbywanej nieruchomości, jest zatem data stwierdzająca dzień otwarcia spadku czyli data śmierci spadkodawcy, a nie data postanowienia sądu o nabyciu spadku.
Stosownie natomiast do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Zgodnie z art. 1051 Kodeksu cywilnego spadkobierca, który spadek przyjął, może spadek ten zbyć w całości lub w części. To samo dotyczy zbycia udziału spadkowego.
Darowizna to typ umowy nazwanej, uregulowanej w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. Stanowi on, że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym.
Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.
Podstawowym sposobem zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej, który następuje poprzez przyznanie każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności.
Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dziadkowie Wnioskodawczyni byli współwłaścicielami 2 działek rolnych o łącznej powierzchni 1ha. Oboje zmarli w 1987 r. W 2006 r. postanowieniem sądowym, uprawomocnionym w styczniu 2007 r., Wnioskodawczyni nabyła prawo do spadku po dziadkach, w tym 1/2 ich udziału w ww. działkach. Drugą połowę otrzymał nieżyjący już wówczas stryj. Po stryju spadek otrzymali w 2007 r. jego żona i dwoje dzieci w równych częściach. W 2008 r. krewni podarowali Wnioskodawczyni notarialnie swoje udziały w spadku. W ten sposób Wnioskodawczyni stała się jedyną sukcesorką dziadków i ich udziału w działkach rolnych.
W 2010 r. nastąpiło notarialnie nieodpłatne zniesienie współwłasności po uprzednim podziale gruntu na 8 działek oraz drogi wewnętrzne. Wnioskodawczyni stała się, na mocy porozumienia z pozostałymi współwłaścicielami, właścicielką 2 nowopowstałych działek i 3 dróg wewnętrznych (współwłasność). Wartość nieruchomości, które otrzymała w 2010 r. w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności mieściła się w udziale przysługującym Jej przed dokonaniem zniesienia. W 2010 r. Wnioskodawczyni sprzedała jedną z tych działek wraz z udziałem w drodze.
Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego należy wskazać, że sprzedaż w 2010 r. jednej z nabytych działek wraz z udziałem w drodze w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1987 r. w drodze spadku, nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.
Natomiast przychód ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. w drodze darowizny, będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach obowiązujących do 31 grudnia 2008 r.
Na podstawie bowiem ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) z dniem 1 stycznia 2009 r. zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jednak art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.
W świetle art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).
Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c). Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).
Reasumując, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2010 r. niezabudowanej działki gruntu wraz z udziałem w drodze w części odpowiadającej udziałowi, jaki nabyła po zmarłych w 1987 r. dziadkach nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w tym przepisie, a w konsekwencji uzyskany przychód w tej części nie będzie podlegał opodatkowaniu. Natomiast dochód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. w drodze darowizny będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.