PD-1/4218/i-40/05

Pytanie podatnika:

Czy wypłacane kierowcom diety z tytułu podwyższonych kosztów utrzymania (na pokrycie dodatkowych wydatków związanych z utrzymaniem w czasie wyokonywania pracy) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 14 września 2005 r. Nr PDP/423-11/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ przedmiotowe postanowienie rażąco narusza prawoi stwierdza, iż przedstawione we wniosku Spółki stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

"..." Spółka z o.o., występując na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa do organu I instancji o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, przedstawiła następujący stan faktyczny.

Spółka, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie usług transportowych i spedycji, zatrudnia na podstawie umów o pracę kierowców, którzy swoją pracę wykonują poza miejscem siedziby firmy. Z uwagi na charakter wykonywanej przez kierowców pracy Spółka wypłaca kierowcom diety z tytułu podwyższonych kosztów utrzymania, tj. na pokrycie ponoszonych przez kierowców dodatkowych wydatków związanych z utrzymaniem wczasie wykonywania pracy.

Zdaniem Podatnika wypłacone kierowcom diety z tytułu podwyższonych kosztów utrzymania w czasie wykonywania pracy, należy uznać za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Wykonywana przez kierowców praca jest bowiem bezpośrednio związana z uzyskiwanym przychodem, a wypłacane kierowcom świadczenia nie są wymienione w zamkniętym katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postanowieniem Nr PDP/423-11/05 z dnia 14 września 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu uznał przedstawione przez Podatnika stanowisko za nieprawidłowe. Organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Pod pojęciem podróży służbowej nie mieszczą się jednak stałe wyjazdy kierowców w związku z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Praca kierowcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w firmie świadczącej usługi transportowe nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowych, ponieważ zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2004 r. Nr 92 poz. 879) stanowiskiem pracy kierowców jest:

a) siedziba pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki, oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały,

b) pojazd, który kierowca prowadzi,

c) każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z wykonywanymi przewozami drogowymi.

Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 2 tej ustawy czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu. Codzienne wykonywanie obowiązków przez pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na stanowiskach kierowców - zgodnie z przepisami o czasie pracy kierowców - nie może więc być traktowane jako podróż służbowa, ponieważ realizacja zleconych zadań i wiążące się z nimi wyjazdy należądo istoty wykonywanej pracy, a zatem nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. W związku z powyższym poniesione przez Spółkę wydatki z tytułu diet na podróże służbowe i dodatkowych diet równoważących zwiększone koszty utrzymania w czasie wykonywania pracy, wypłacanych pracownikom Spółki zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowiskach kierowców, nie mogą - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie nie akceptując stanowiska organu pierwszej instancji stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z powyższego wynika, że podatnik może poniesione wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jeżeli wydatki te pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem oraz nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Spółka wskazuje na związek wypłaconych kierowcom świadczeń z osiąganymi przychodami. Wypłacone zostały jej pracownikom, w związku z wykonywaniem przez nich pracy na podstawie umowy o pracę, w celu zrekompensowania podwyższonych kosztów utrzymania w czasie wykonywania pracy na rzecz Spółki, która przekłada się na konkretne i wymierne zyski firmy. Świadczenia wypłacone kierowcom - pracownikom Spółki - z tytułu podwyższonych kosztów utrzymania w czasie wykonywania pracy nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie wypłaty, bądź postawienia do dyspozycji pracownikom.

Uwzględniając powyższe, argument, że w związku z przywołanymi przez organ I instancji przepisami art. 77(5) § 1 Kodeksu pracy oraz art. 2 ust. 4, art. 6 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców, należnościom wypłaconym pracownikom Spółki nie można przypisać charakteru diet z tytułu podróży służbowej, nie może stanowić przesłanki wyłączenia przedmiotowych wydatków z kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, kiedy spełnione są przesłanki zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności faktyczne i prawne, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie zmienia z urzędu postanowienie, o którym mowa na wstępie oraz orzeka jak w sentencji decyzji.

Zwraca się uwagę na treść art. 14b § 5 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, który stanowi, że zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi, lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

Na powyższą decyzję przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji.