ILPB4/423-115/10-4/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 14 września 2010 r. (data wpływu 16.09.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 grudnia 2004 r. Spółka działająca wówczas pod nazwą D Sp. z o.o. zawarła umowę pożyczki ze spółką X, na podstawie której otwarto dla Spółki linię kredytową do wysokości PLN 35.000.000. Spółka pożyczyła łącznie PLN 26.000.000.

W pierwszej połowie 2007 r. Y sprzedało część swoich spółek na rzecz Z, w tym Spółkę. Umowa zawarta pomiędzy Y a Z przewidywała, że wszystkie umowy pożyczki istniejące pomiędzy Y, albo jej spółkami zależnymi, a spółkami, które zostały sprzedane Z, powinny zostać spłacone do dnia 4 maja 2007 r.

Pożyczka udzielona Spółce została spłacona w dniu 04 maja 2007 r. w imieniu Spółki do X przez A. Postanowienia umowy zawartej w formie pisemnej pomiędzy Y oraz Z przewidywały spłatę pożyczki w USD.

W wyniku tej spłaty dokonanej przez A powstała nowa pożyczka pomiędzy A a Spółką.

Oznacza to, że dokonano czynności prawnej, na mocy której istniejące zobowiązanie z tytułu pożyczki udzielonej na podstawie umowy z 2 grudnia 2004 r. wygasło. W jego miejsce powstało nowe zobowiązanie z tytułu pożyczki wyrażone w USD. Wartość nowej pożyczki to USD 9.173.000. Przedmiotowa czynność prawna została dokonana w sposób nieformalny bez zawierania umowy w formie pisemnej pomiędzy Spółką a A. Potwierdzeniem jej dokonania były księgowania dokonane w grudniu 2007 r. przez Spółkę, gdzie w miejsce zobowiązania w PLN pojawiło się zobowiązanie w walucie obcej.

Potwierdzeniem dokonania takiej czynności są także postanowienia umowy zawartej w formie pisemnej pomiędzy Y a B, przewidujące spłatę pożyczki z dnia 2 grudnia 2004 r.

Zobowiązanie, które powstało na podstawie umowy z dnia 4 maja 2007 r., potwierdzonej w formie pisemnej w dniu 4 stycznia 2008 r. od początku było wyrażone w walucie obcej, tj. USD.

Umowa, na podstawie której dokonano spłaty pożyczki w dniu 4 maja 2007 r. zawarta między Y a A reguluje zagadnienia sprzedaży określonych spółek grupy C na rzecz Z. Określa ona szczegółowo dane finansowe dotyczące transakcji, w szczególności kwotę wymaganą w związku z zapłatą pożyczek grupy. Należy zauważyć, iż kwoty dotyczące sprzedaży podane są w dolarach amerykańskich.

Zawarcie nowej umowy pożyczki nie wiązało się ze spłatą i ponownym otrzymaniem przez Spółkę środków pieniężnych. Dokonano jedynie zmiany stosownych zapisów księgowych w księgach Spółki. Wartość pożyczki na dzień jej otrzymania ustalono z wykorzystaniem kursu ustalonego przez Z 2,83440531 na kwotę USD 9.173.000, czyli równowartość PLN 26.000.000.

W dniu 4 stycznia 2008 r. zawarto umowę w formie pisemnej, w której potwierdzono istnienie zobowiązania Spółki z tytułu umowy pożyczki w wysokości USD 9.173.000. W treści umowy zawarto stwierdzenie, że strony potwierdzają zawarcie umowy pożyczki w wyżej wskazanej wysokości w dniu 4 maja 2007 r.

Umowa z dnia 4 stycznia 2008 r. jest pisemnym potwierdzeniem zobowiązań ustalonych w dniu 4 maja 2007 r. Jednocześnie stwierdzone zostaje, iż w okresie od 4 maja 2007 r. do dnia podpisania umowy (to jest 4 stycznia 2008 r.) obowiązywały uzgodnienia umowy z 4 stycznia 2008 r. Stwierdza się, iż kwota pożyczki na dzień 4 maja 2007 r. wynosi 9.173 tys. USD. Umowa z dnia 4 stycznia 2008 r. pisemnie potwierdza istnienie umowy pożyczki pomiędzy A i Wnioskodawcą począwszy od 4 maja 2007 r.

Czynność prawna z dnia 4 maja 2007 r. miała miejsce poza terytorium Polski i z punktu widzenia Spółki została dokonana w sposób nieformalny, ze względu na fakt, iż przedstawiciele Spółki nie byli bezpośrednio zaangażowani w dokonanie wspomnianej operacji. Spółka została powiadomiona o dokonaniu takowej operacji z opóźnieniem. Komunikacja ta była podstawą do dokonania stosownych księgowań w grudniu 2007 r. Ze względu na brzmienie umowy z dnia 4 stycznia 2008 r. należy stwierdzić, że w dniu 4 maja 2007 r. doszło do zawarcia w sposób dorozumiany umowy pożyczki. Sama umowa zawarta dnia 4 maja 2007 r. ma formę pisemną. Została zawarta na poziomie grupy kapitałowej i dotyczyła spółek zależnych z siedzibami w wielu państwach. Jej postanowienia były sukcesywnie implementowane do stosownych porozumień (umów) lokalnych. Taką umową lokalną w odniesieniu do Polski jest umowa z dnia 4 stycznia 2008 r.

17 grudnia 2008 r. pożyczkodawca dokonał cesji umowy pożyczki na udziałowca Spółki E na podstawie umowy z dnia 17 grudnia 2008 r. Umowa ta została zawarta pomiędzy podmiotami mającymi siedzibę w Wielkiej Brytanii i zgodnie z jej postanowieniami, podlega ona prawu angielskiemu.

W dniu 17 grudnia 2008 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę nr 2 o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie do Spółki przez Jej udziałowca E wkładu pieniężnego. Wysokość podwyższenia kapitału wyrażono w PLN.

W dniu 17 grudnia 2008 r. zawarto umowę pomiędzy Spółką a Jej udziałowcem E. Na mocy tej umowy ustalono, że zobowiązanie udziałowca do pokrycia wkładu pieniężnego zostanie skompensowane z należnością udziałowca z tytułu umowy pożyczki. Do ustalenia wartości pożyczki na dzień spłaty wykorzystano kurs faktycznie zastosowany 2,9557, tj. kurs uzgodniony w porozumieniu zawartym 17 grudnia 2008 r. pomiędzy Spółką a Jej udziałowcem.

Wzajemne zobowiązania i należności obu stron (udziałowca oraz Spółki) uległy kompensacie, w konsekwencji czego pożyczka została spłacona.

Różnice kursowe są ustalane przez Spółkę na podstawie przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z podwyższeniem kapitału, Spółka poniosła koszty doradztwa prawnego, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz koszty notarialne.

Pismem uzupełniającym z dnia 14 września 2010 r. Spółka wyjaśniła, iż:

Y oznacza konkretną spółkę wchodzącą w skład grupy kapitałowej F. W skład tej samej grupy wchodziła spółka X.

B oznacza grupę spółek zależnych, w skład której wchodzi A.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest możliwe jednoznaczne zakwalifikowanie spłaty pożyczki dokonanej przez A, jako jednej z kategorii czynności prawnych opisanych w wezwaniu. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nie był stroną czynności prawnej dokonanej pomiędzy spółkami grupy F a spółkami grupy Z, w wyniku której nastąpiła w Jego imieniu spłata pożyczki przez A. Ponadto, kwestia ta nie została uregulowana przez strony czynności prawnej w oparciu o przepisy prawa polskiego. Zatem, w ocenie Spółki, dokonanie takiej kwalifikacji przez podatnika miałoby charakter uznaniowy i nie mogłoby być wiarygodną podstawą do dokonywania dalszych ocen.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym na skutek spłaty pożyczki o wartości USD 9.173.000 udzielonej 4 maja 2007 r. powstaną różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 3 pkt 5, stanowiące koszt uzyskania przychodów dla Spółki...

Czy w opisanym stanie faktycznym koszty związane z podniesieniem kapitału zakładowego, tj. koszty doradztwa prawnego, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz koszty notarialne stanowią koszt uzyskania przychodów...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją w dniu 26 października 2010 r. nr ILPB4/423-115/10-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zgodnie z art. 15a ust. 4, jeżeli nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Aby powstały ujemne różnice kursowe związane ze spłatą pożyczki powinny zostać spełnione następujące przesłanki:

pożyczka powinna być udzielona w walucie obcej,

wartość pożyczki przeliczona na złote przy zastosowaniu odpowiednich kursów powinna być wyższa w dniu spłaty pożyczki w porównaniu do jej wartości z dnia otrzymania.

W dniu 4 maja 2007 r. została udzielona nowa pożyczka w USD, w miejsce pożyczki udzielonej w PLN. Okoliczności dokonania tej czynności prawnej pozwalają na stwierdzenie, że wolą stron było zawarcie zupełnie nowej umowy pożyczki. W szczególności, ważny jest fakt, że pożyczkodawcą w przypadku umowy z dnia 4 maja 2007 r. jest inny podmiot aniżeli ten, który udzielił pożyczki pierwotnej. Zatem, jest to pożyczka udzielona w walucie obcej.

Do wyceny pożyczki na dzień jej otrzymania wykorzystano kurs 2,8344053.

Równowartość pożyczki walutowej w PLN w chwili jej otrzymania wyniosła 26.000.000.

Pożyczka w chwili jej spłaty przeliczona po kursie faktycznie zastosowanym, tj. 2,9557 określonym w porozumieniu z dnia 17 grudnia 2008 r. wyniosła: PLN 27.112.636. Ponieważ wartość pożyczki w dniu jej otrzymania była niższa niż wartość pożyczki w dniu jej spłaty powstały ujemne różnice kursowe.

Z uwagi na fakt, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe związane ze spłatą pożyczki opisanej w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

art. 15a, albo

przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych‚ należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej, tj. wskazaną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, w myśl z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Analiza powyższych przepisów, prowadzi do wniosku, iż aby powstały różnice kursowe na spłacie kredytu / pożyczki muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

kredyt / pożyczka wyrażone zostały w walucie obcej,

spłata kredytu / pożyczki nastąpiła w walucie obcej.

Stosownie natomiast do treści art. 15a ust. 4 tej ustawy, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Ponadto, na mocy art. 15a ust. 7 ww. ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Ustrój polskich spółek kapitałowych reguluje ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Przepis art. 154 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (tworzony obligatoryjnie) powinien wynosić co najmniej 5.000 złotych (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 08.01.2009 r. 50.000 zł).

Wysokość kapitału zakładowego spółki z o.o. powinna być, na podstawie art. 157 § 1 pkt 3 ww. ustawy, określona w umowie spółki i wpisana w rejestrze sądowym – na podstawie art. 166 § 1 pkt 3 tej ustawy.

W czasie trwania spółki wysokość kapitału zakładowego może ulegać zmianom. Zmiana wysokości tego kapitału dokonywana jest w trybie art. 255 - 265 ustawy Kodeks spółek handlowych. Ewidencję stanu oraz zmian kapitału zakładowego prowadzi się w księgach rachunkowych.

Analiza wskazanych przepisów pozwala stwierdzić, iż w przypadku, gdy w polskiej spółce z o.o., a taką jest Wnioskodawca, mają miejsce zmiany w wysokości kapitału zakładowego wartość tych zmian wyraża waluta polska. Jest to podstawowy wymóg podyktowany szeroko rozumianymi potrzebami formalnymi, w tym rejestrowymi i ewidencyjnymi.

Powyższe potwierdza również Spółka wskazując w stanie faktycznym, iż wysokość podwyższenia kapitału wyrażona została w PLN.

Zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie, pomimo, iż dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 2 grudnia 2004 r. Spółka zawarła umowę pożyczki ze spółką X, na podstawie której Spółka pożyczyła PLN 26.000.000.

W pierwszej połowie 2007 r. Y sprzedało część swoich spółek na rzecz Z, w tym Spółkę. Umowa zawarta pomiędzy Y a Z przewidywała, że wszystkie umowy pożyczki istniejące pomiędzy Y, albo jej spółkami zależnymi, a spółkami, które zostały sprzedane Z, powinny zostać spłacone do dnia 4 maja 2007 r.

Pożyczka udzielona Spółce została spłacona w dniu 4 maja 2007 r. w imieniu Spółki do X przez A. Postanowienia umowy zawartej w formie pisemnej pomiędzy Y oraz Z przewidywały spłatę pożyczki w USD.

W wyniku tej spłaty dokonanej przez A powstała nowa pożyczka pomiędzy A a Spółką.

Oznacza to, że dokonano czynności prawnej, na mocy której istniejące zobowiązanie z tytułu pożyczki udzielonej na podstawie umowy z 2 grudnia 2004 r. wygasło. W jego miejsce powstało nowe zobowiązanie z tytułu pożyczki wyrażone w USD. Wartość nowej pożyczki to USD 9.173.000. Przedmiotowa czynność prawna została dokonana w sposób nieformalny bez zawierania umowy w formie pisemnej pomiędzy Spółką a A. Potwierdzeniem jej dokonania były księgowania dokonane w grudniu 2007 r. przez Spółkę, gdzie w miejsce zobowiązania w PLN pojawiło się zobowiązanie w walucie obcej, tj. w USD.

Wartość pożyczki na dzień jej otrzymania ustalono z wykorzystaniem kursu ustalonego przez Z 2,83440531 na kwotę USD 9.173.000, czyli równowartość PLN 26.000.000.

Sama umowa zawarta dnia 4 maja 2007 r. ma formę pisemną. Została zawarta na poziomie grupy kapitałowej i dotyczyła spółek zależnych z siedzibami w wielu państwach. Jej postanowienia były sukcesywnie implementowane do stosownych porozumień (umów) lokalnych. Taką umową lokalną w odniesieniu do Polski jest umowa z dnia 4 stycznia 2008 r., w której potwierdzono istnienie zobowiązania Spółki w stosunku do A z tytułu umowy pożyczki w wysokości USD 9.173.000. W treści umowy zawarto stwierdzenie, że strony potwierdzają zawarcie umowy pożyczki w wyżej wskazanej wysokości w dniu 4 maja 2007 r.

Dnia 17 grudnia 2008 r. pożyczkodawca dokonał cesji umowy pożyczki na udziałowca Spółki E na podstawie umowy z dnia 17 grudnia 2008 r. Umowa ta została zawarta pomiędzy podmiotami mającymi siedzibę w Wielkiej Brytanii i zgodnie z jej postanowieniami, podlega ona prawu angielskiemu.

W dniu 17 grudnia 2008 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie do Spółki przez Jej udziałowca E wkładu pieniężnego. Wysokość podwyższenia kapitału wyrażono w PLN. Z zawartej umowy z udziałowcem wynika, że zobowiązanie udziałowca do pokrycia wkładu pieniężnego zostanie skompensowane z należnością udziałowca z tytułu umowy pożyczki. Do ustalenia wartości pożyczki na dzień spłaty wykorzystano kurs faktycznie zastosowany 2,9557, tj. kurs uzgodniony w porozumieniu zawartym 17 grudnia 2008 r. pomiędzy Spółką a Jej udziałowcem.

Wzajemne zobowiązania i należności obu stron (udziałowca oraz Spółki) uległy kompensacie, w konsekwencji czego pożyczka została spłacona.

Dopuszczenie przez ustawodawcę możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania (lub do przychodów) różnic kursowych również w razie spełnienia świadczenia w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności oznacza, że nie można wymagać od podatnika faktycznego przekazania na rzecz kontrahenta określonej kwoty wyrażonej w walucie obcej. Istota potrącenia umownego polega na umorzeniu wzajemnych należności bez dokonywania jakichkolwiek transferów środków finansowych. Zatem, sam fakt wyrażenia wierzytelności w różnych walutach nie pozbawia stron możliwości dokonania umownego potrącenia.

Wobec powyższego, sama istota różnic kursowych i ich powstawania powoduje konieczność odniesienia się do wartości danej transakcji. W przypadku zaciągnięcia pożyczki pod uwagę brana jest wartość w dniu otrzymania i wartość z dnia spłaty przeliczona według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z uwagi na możliwość dokonania zapłaty poprzez potrącenie (czyli bez faktycznego przekazywania środków finansowych), pod uwagę należy wziąć wartość pożyczki obliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania oraz wartość z dnia spłaty obliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia dokonania potrącenia.

Ten schemat działania będzie miał zastosowanie zarówno w sytuacji, w której dochodzi do potrącenia dwóch wierzytelności, z których każda wyrażona jest w innej walucie obcej, jak i w sytuacji, w której potrąceniu ulegają dwie wierzytelności, z których jedna wyrażona jest w złotych polskich a druga w walucie obcej.

Spółka w stanie faktycznym wskazała, iż wartość pożyczki w dniu jej udzielenia (4.05.2007 r.) była niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty w wyniku kompensaty. Zatem, powstała ujemna różnica kursowa.

Reasumując, na skutek spłaty pożyczki o wartości USD 9.173.000 udzielonej 4 maja 2007 r. powstała ujemna różnica kursowa stanowiąca w Spółce koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15a ust. 1 w zw. z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy mieć na uwadze, że wszystkie operacje dokonane przez Spółkę miały charakter czysto księgowy, gdyż w tym okresie nie nastąpiły żadne przepływy pieniężne pomiędzy Spółką a innymi podmiotami, jak również brak jest jednoznacznych porozumień co do faktycznych treści dokonywanych czynności prawnych. W takich przypadkach organy podatkowe mają możliwość skorzystania z dyspozycji art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej dla ustalenia treści tych czynności prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.