IBPP3/443-179/10/DG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwrotu akcyzy od zniszczonych wyrobów akcyzowych poza składem podatkowym – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 czerwca 2010r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwrotu akcyzy od zniszczonych wyrobów akcyzowych poza składem podatkowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego. Spółka zajmuje się dystrybucją oraz sprzedażą wyrobów tytoniowych wyprodukowanych w fabryce oraz wyrobów nabywanych wewnątrzwspólnotowo.

Spółka była w posiadaniu wyrobów akcyzowych znajdujących się zarówno w procedurze zawieszenia poboru akcyzy oraz poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, nieprzydatnych do spożycia dalszego przerobu oraz zużycia, które następnie zostały zniszczone pod nadzorem właściwego Urzędu Celnego poza składem podatkowym zgodnie z § 57 rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego z dnia 7 kwietnia 2004r. (Dz. U. nr 65, poz. 598 z 2004), co wypełniało przesłanki do zastosowania zwolnienia z § 21 rozporządzenia w/s zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. nr 32, poz. 228 z 2009 roku). Przy wywozie wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy powstało zobowiązanie podatkowe od tych wyrobów. Przepisy ustaw o akcyzie oraz Służbie Celnej, wraz z przepisami wykonawczymi do tych ustaw, nie przewidują żadnego formalnego trybu, który mógłby zastosować właściciel nieprzydatnych do spożycia dalszego przerobu lub zużycia wyrobów akcyzowych, pozwalającego na zastosowanie procedury zawieszenia poboru akcyzy do przewozu tych wyrobów ze składu podatkowego do miejsca ich utylizacji, w przypadku ich zniszczenia pod nadzorem kontroli celnej.

Konieczność wywiezienia tych wyrobów do zniszczenia poza składem podatkowym wynika z braku odpowiednich urządzeń do utylizacji wyrobów tytoniowych oraz przestrzegania przepisów o ochronie środowiska w składzie podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu akcyzy zapłaconej od wyżej opisanych wyrobów tytoniowych w oparciu o art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy biorąc pod uwagę, że Spółka spełniła przesłanki upoważniające ją do zastosowania zwolnienia wynikającego z § 21 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2009r. Nr 32, poz. 228)...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy w brzmieniu:

„2.Zwolnienia od akcyzy mogą być:(..)

2)realizowane przez zwrot zapłaconej kwoty akcyzy;”

jest wykonaniem delegacji zawartej w art. 11 lit. b) Dyrektywy Rady 95/59/WE w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych z dnia 25 listopada 1995 (Dz. U. UE. L. nr 291, str. 40). Tym samym należy podkreślić, iż prawo do zwrotu akcyzy zapłaconej od zniszczonych wyrobów tytoniowych nie wynika tylko i wyłącznie z wewnętrznego ustawodawstwa krajów członkowskich Unii Europejskiej lecz znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie wspólnotowym.

Analizując treść art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że norma jest zrozumiała i jedyną wątpliwość może stanowić użycie słowa mogą w jej treści. Otóż, zdaniem Spółki, we wspomnianym artykule, można je interpretować, w oderwaniu od innych przepisów, dwojako:

1. jako wprowadzenie możliwości realizowania zwolnienia przez zwrot podatku, obok możliwości zwolnienia rozumianego jako uwolnienie od realizacji zobowiązania podatkowego, w zależności od faktu czy podatek został wcześniej zapłacony czy nie. Wykreślenie słowa „mogą" z art. 39 ust. 2 ustawy o akcyzie mogłoby sugerować, że każde zwolnienie, bez względu na to czy podatek został zapłacony wcześniej czy nie, generuje obowiązek zwrotu podatku lub,

2. jako wprowadzenie możliwości zwolnienia, ale jedynie w przypadku, gdy przepisy ustawy lub wykonawcze do niej odnoszą się do konkretnego przypadku wskazując na możliwość realizacji zwolnienia przez zwrot.

Zdaniem Spółki prawidłowe interpretacja została ujęta w pkt 1.

ad 1.

Warto w tym miejscu podkreślić, iż przepisy ustawy nie dają Ministrowi Finansów bezpośredniej delegacji do określenia w przepisach wykonawczych rodzajów zwolnień, które mogą być realizowane w formie zwrotu podatku akcyzowego. Należy zwrócić uwagę, iż w art. 39, ani w żadnym innym, ustawy o akcyzie, ustawodawca wśród zagadnień, które mogą zostać uregulowane w drodze przepisów wykonawczych do ustawy, nie wymienił określenia typów zwolnień, które będą mogły być realizowane przez zwrot podatku.

ad 2.

W art. 39 ust. 1 ustawodawca określił zakres delegacji dla Ministra Finansów w określeniu szczegółowego zakresu oraz trybu i warunków zwolnień, które m. in. wynikają z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej. Jak już wcześniej wspomniano zwolnienie z akcyzy zniszczonych wyrobów na warunkach określonych w innych przepisach zostało wprowadzone na podstawie przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej i znajduje się w rozdziale 3 zatytułowanym „Zwolnienia od akcyzy wynikające z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej" rozporządzenia w/s zwolnień.

Powstaje pytanie czy w zakresie udzielonej Ministrowi Finansów delegacji na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o akcyzie, czyli określeniu zakresu oraz trybu i warunków zwolnień może mieścić się pojęcie określenia również przypadków zwolnień, które realizują się przez zwrot podatku (w przypadku jego wcześniejszej zapłaty)... Odpowiedź na tak postawione pytanie musi być przecząca. Samo uprawnienie do określenia warunków i formalności, którym podlegają zwolnienia lub zwroty akcyzy wynikają z przepisów art. 11 dyrektywy Rady 95/59/WE.

Gdyby w określeniu „zakresu oraz trybu i warunków zwolnień" mieściło się m. in. określenie czy dane zwolnienie może być realizowane przez zwrot podatku to ustawodawca nie określiłby w innym miejscu ustawy, ponieważ byłoby to zupełnie bezcelowe, że zwolnienia mogą realizować się przez zwrot podatku. Instytucja zwrotu podatku określona jest przepisami ustawy Ordynacja podatkowa i zasady stosowania tej instytucji mogą być bezpośrednio określone w przepisach podatkowych, czyli przepisach wykonawczych do ustawy o podatku akcyzowym.

Jeśli jednak w ustawie o akcyzie znalazł się przepis mówiący o możliwości realizacji zwolnienia przez zwrot podatku to w przypadku gdyby ustawodawca uznałby, ze to uprawnienie może podlegać ograniczeniu to takie ograniczające to prawo zdarzenia albo zostałyby określone enumeratywnie w ustawie albo byłaby uwzględniona delegacja dla Ministra Finansów uprawniająca do określenia przypadków, gdy zwrot nie przysługuje.

Zbliżone stanowisko w sprawie podobnej do opisanej przez Spółkę zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygnaturze I FSK 1013/07 z dnia 4 września 2008 roku.

Pomimo, że wspomniany wyrok został wydany w innym stanie prawnym, w oparciu o przepisy obecnie uchylonej ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 roku (Dz. U. 2004 nr 29 poz. 257) to przepisy obu ustaw oraz przepisów wykonawczych do ustaw, zarówno obowiązujące jak i uchylone, właściwe w omawianej sprawie, brzmią prawie identycznie, a ocena ich skutków prawnych zmierza do tych samych wniosków. W obu rozporządzeniach przewidziano zwolnienie dla zniszczonych wyrobów akcyzowych niezdatnych do spożycia lub przerobu i zużycia pod warunkiem zniszczenia ich pod nadzorem celnym.

W uchylonej ustawie o akcyzie w art. 25 ust. 3 przewidziana była możliwość zwrotu podatku w przypadku zwolnienia:

„3.Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być całkowite lub częściowe. Zwolnienie może być realizowane również przez zwrot kwoty akcyzy.”

Jest to odpowiednik obecnego przepisu art. 39 ust. 2 pkt 2.

W art. 25 ust. 5 uchylonej ustawy o akcyzie była delegacja dla Ministra Finansów do określenia zakresu oraz trybu i warunków zwolnień w akcyzie, podobnie jak obecnie w art. 39 ust. 1 ustawy o akcyzie.

Przepisy wspólnotowe (art. 11 dyrektywy Rady 95/59/WE) nie uległy zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, ze zm.) przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych. Na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 1 i art. 45 ust. 1 tej ustawy w przypadku wyprowadzenia wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego, w którym nastąpiło ich wyprodukowanie, obowiązek podatkowy przekształci się w zobowiązanie podatkowe z dniem wyprowadzenia.

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż zgodnie z § 21 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228) zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe nieprzydatne do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, w przypadku ich zniszczenia. Ww. zwolnienie ma zastosowanie, pod warunkiem że wyroby akcyzowe zostały zniszczone, na warunkach i w trybie określonych w odrębnych przepisach.

Z treści § 21 wynika zatem, że wyroby mają być zniszczone na warunkach i w trybie określonych w przepisach dotyczących szczególnego nadzoru podatkowego, tj. (w odniesieniu zaistniałego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku) w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 65, poz. 598, ze zm.), który to nie przewiduje objęcia wyrobów tytoniowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy szczególnym nadzorem podatkowym.

Powyższe wynika z brzmienia przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia stanowiącego, iż szczególnym nadzorem podatkowym są objęte wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego, określone m.in. w załączniku nr 2 do ustawy w poz. 27.

Należy zatem uznać, iż w obowiązującym stanie prawnym podlegające na podstawie § 21 zwolnieniu od akcyzy zniszczenie wyrobów akcyzowych (wyrobów tytoniowych) powinno mieć miejsce wówczas, gdy wyroby są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Natomiast w przypadku wyrobów, które zostały zniszczone po ich wyprowadzeniu ze składu podatkowego, od których powstało należne do zapłacenia zobowiązanie podatkowe, zwolnienie uregulowane w tym przepisie nie ma zastosowania.

W miejscu tym należy zwrócić uwagę, iż ustawa z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym nie zawiera przepisu będącego bezpośrednim odpowiednikiem art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r.. Przepisy dotyczące zwolnień zawarte w Rozdziale 6 Działu II ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. wyszczególniają ustawowe przypadki zastosowania zwolnień z akcyzy wyrobów akcyzowych określając konkretne przypadku, kiedy zwolnienie może być realizowane poprzez zwrot (np. art. 31 ust. 4 ustawy). Natomiast w art. 39 ust. 1 ww. ustawy zawarto delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wprowadzenia w drodze rozporządzenia zwolnień, innych niż bezpośrednio określonych w ww. ustawie. Artykuł 39 ust. 1 ww. ustawy zawiera zatem fakultatywną delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wprowadzenia, w drodze rozporządzenia innych niż zawarte w ustawie zwolnień od akcyzy, np. wynikających z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej. Wynika to bezpośrednio z treści art. 39 ust. 1 pkt 2 stanowiącego, iż „minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia wprowadzić zwolnienia od akcyzy, gdy wynika to z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej.

Zwolnienia określone w powyższym rozporządzeniu, zgodnie z art. 39 ust. 2 ww. ustawy mogą być:

* całkowite albo częściowe,

* realizowane przez zwrot zapłaconej kwoty akcyzy

* wprowadzone ze względu na przeznaczenie, ilość lub sposób produkcji.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 3 w przypadku zwolnienia od akcyzy realizowanego przez zwrot zapłaconej kwoty akcyzy, właściwy naczelnik urzędu celnego określa w formie decyzji, wysokość kwoty zwrotu akcyzy.

Umieszczenie tego przepisu (dotyczącego wymogu określania kwoty zwrotu akcyzy w decyzji administracyjnej) w ustawie miało na celu uniknięcie konieczności regulowania tej kwestii w każdym przypadku zwolnienia realizowanego w formie zwrotu zapłaconej akcyzy co miało miejsce na mocy przepisów wykonawczych w stanie prawnym obowiązującym na gruncie ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. (patrz uzasadnienie do projektu ustawy o podatku akcyzowym – druk sejmowy nr 1083).

Zgodnie z powyższym, fakultatywne zwolnienia od akcyzy wynikające z przepisów prawa wspólnotowego, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 zostały na gruncie przepisów krajowych ujęte w ww. rozporządzeniu wykonawczym regulującym zakres i tryb stosowania tych zwolnień. Wykonując dyspozycje zawarte w delegacji ustawowej dotyczącej sposobu realizacji określonych zwolnień od akcyzy, w przedmiotowym rozporządzeniu precyzyjnie określono jakie zwolnienia realizowane są poprzez zwrot czyli w sytuacjach kiedy od danych wyrobów akcyzowych została zapłacona akcyza.

Stosownie zatem do powyższego w Rozdziale 3 ww. rozporządzenia obejmującego zwolnienia wynikające z prawa wspólnotowego zawarto szczegółowo określone przypadki zwolnień i sposób ich realizacji, ze wskazaniem w jakich sytuacjach przysługuje zwolnienie z akcyzy poprzez zwrot (np. § 17 ust. 6 , § 19 ust. 2 rozporządzenia).

Także w Rozdziale 4 ww. rozporządzenia dotyczącego zwolnień od akcyzy, o których mowa w art. 31 ust. 1 i 2 ustawy określono szczegółowo kiedy zwolnienie przysługuje poprzez zwrot – § 22, § 30, § 33.

Powyższe, szczegółowe określenie zwolnienia z akcyzy poprzez zwrot ma swoje uzasadnienie, gdyż dotyczy zwolnienia z akcyzy od wyrobów, od których powstało zobowiązanie podatkowe i akcyza została zapłacona. W pozostałych przypadkach zwolnienia mają zastosowanie do sytuacji, w których od danych wyrobów powstał obowiązek podatkowy w akcyzie, ale ten obowiązek nie przerodził się w zobowiązanie podatkowe.

Generalnie tym samym stwierdzić należy, iż zwolnienia stosuje się do wyrobów w stosunku do których nie powstało zobowiązanie podatkowe, a w sytuacji w której przepisy przewidują zwolnienie poprzez zwrot zapłaconej uprzednio akcyzy (jako odstępstwo od zasady ogólnej) zwolnienie takie szczegółowo przyporządkowane zostało do określonych sytuacji, do których zwolnienie możliwe jest poprzez zwrot.

Stosownie do powyższego w myśl powyższej delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2009r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, w którym określił szczegółowy zakres oraz warunki i tryb stosowania zwolnienia od podatku akcyzowego. W rozporządzeniu tym szczegółowo zostały określone przypadki zwolnień i sposób ich realizacji, ze wskazaniem w jakich sytuacjach przysługuje zwolnienie z akcyzy poprzez zwrot.

Powyższa konstrukcja, przepisów dotyczących zwolnień od podatku zawartych w ustawie z 6 grudnia 2008r. jest zatem odmienna od uregulowań zawartych w poprzednio obowiązującej ustawie tj. ustawie z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym. Na gruncie obecnie obowiązujących przepisów, warunki i tryb stosowania zwolnień od podatku akcyzowego w przypadkach określonych w art. 39 ust. 1 (innych niż zwolnienia określone bezpośrednio w ustawie, w tym realizowane poprzez zwrot w przypadkach wymienionych w ustawie), oraz określenie czy w danym przypadku zwolnienie przysługuje przez zwrot podatku, zostały szczegółowo wymienione w rozporządzeniu w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z 24 lutego 2009r. Art. 39 ust. 2 ustawy określa zatem tylko w jaki sposób mogą być realizowane zwolnienia od akcyzy określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że zastosowanie zwolnienia od akcyzy poprzez zwrot (które nie zostały bezpośrednio wymienione w ustawie) może być realizowane wyłącznie w określonych przypadkach wymienionych w ww. rozporządzeniu. W myśl zaś § 21 rozporządzenia w sprawie zwolnień, zwolnienie to nie jest realizowane poprzez zwrot.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 11 pkt b dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (zwanej dyrektywą tytoniową), iż zwolnienie od podatku akcyzowego lub zwrot zapłaconego podatku akcyzowego może nastąpić dla wyrobów tytoniowych, niszczonych pod nadzorem administracyjnym. Państwa członkowskie określają warunki i formalności, którym podlegają wymienione powyżej zwolnienia lub zwroty.

Z przepisu tego wynika, że ustawodawca unijny pozostawił wprowadzenie zwolnienia od podatku akcyzowego lub zwrot zapłaconego podatku akcyzowego uznaniu ustawodawcy krajowego.

Powyższy przepis dyrektywy został implementowany do krajowego porządku prawnego w § 21 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Prawodawca krajowy określił w nim, iż zniszczenie wyrobów akcyzowych nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia podlega zwolnieniu pod warunkiem, że zniszczenie to dokonane zostanie na podstawie odrębnych przepisów. Tymi odrębnymi przepisami, jak wyżej wykazano były przepisy dotyczące szczególnego nadzoru podatkowego z 7 kwietnia 2004r. Przepisy te w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę nie obejmowały szczególnym nadzorem podatkowym (nadzorem administracyjnym) wyrobów tytoniowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy (wyprowadzonych ze składu poza tą procedurą) i niszczonych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, od których powstało zobowiązanie podatkowe w określonej wysokości.

Krajowy prawodawca korzystając z fakultatywnej możliwości zwolnienia z akcyzy określonej w art. 11 pkt b dyrektywy tytoniowej wypełnił zatem dyspozycje tej dyrektywy dotyczące uprawnienia do zwolnienia wyrobów akcyzowych nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia oraz ustalił warunki i formalności jakim powinny podlegać niszczone wyroby akcyzowe (wyroby tytoniowe) aby mogły korzystać ze zwolnienia od akcyzy. Warunki te odwołują się do wskazanych wyżej przepisów o szczególnym nadzorze podatkowym, zgodnie z którymi tymi przepisami (nadzorem administracyjnym) są objęte wyroby tytoniowe znajdujące się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Innymi słowy wyroby tytoniowe zniszczone przez Wnioskodawcę poza składem podatkowym (poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy) nie mogły być objęte na podstawie § 57 ww. rozporządzenia szczególnym nadzorem podatkowym, gdyż stosownie do § 4 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia takie wyroby nie są w ogóle objęte przepisami tego rozporządzenia.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w oparciu o art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy w związku z § 21 rozporządzenia w sprawie zwolnień ustawy nie ma prawa do zwrotu akcyzy zapłaconej od wyrobów wyprowadzonych poza procedurę zawieszenia poboru podatku akcyzowego i nie objętych nadzorem administracyjnym (szczególnym nadzorem podatkowym), które zostały następnie zostały zniszczone poza składem podatkowym.

Wskazać należy również, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie należy na równi traktować przekazania wyrobu tytoniowego do utylizacji po wyprowadzeniu ze składu podatkowego z jego zniszczeniem w składzie podatkowym. Przez zniszczenie wyrobu akcyzowego należy bowiem rozumieć doprowadzenie wyrobu do stanu gdy nie może już być wykorzystany jako wyrób akcyzowy. Dlatego też po doprowadzeniu wyrobu akcyzowego (wyrobu tytoniowego) będącego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do takiego stanu w składzie podatkowym czyli jego zniszczeniu pod nadzorem administracyjnym, wyrób taki można przekazać do utylizacji – w takim przypadku zostaną zachowane warunki do zastosowania zwolnienia. Nie do zaakceptowania jest natomiast zastosowanie § 21 rozporządzenia w prawie zwolnień w sytuacji gdy wyroby akcyzowe zostaną w pierwszej kolejności wyprowadzone z procedury zawieszenia poboru akcyzy (powstanie względem nich zobowiązanie podatkowe), a następnie podmiot będzie ubiegał się o zwrot zapłaconej akcyzy. Jak wyżej wykazano w takiej sytuacji przepisy § 21 nie przewidują zwrotu podatku akcyzowego.

Podobnie zwrot podatku akcyzowego na podstawie § 21 ww. rozporządzenia nie może być zastosowany w sytuacji wyrobów akcyzowych z zapłacona akcyzą, które zostały wcześniej wprowadzone do konsumpcji i następnie wycofane w rynku. W tym przypadku wyroby raz wyprowadzone z procedury zawieszenia poboru akcyzy nie mogą zostać powtórnie nią objęte. Zatem wyroby te po ich wyprowadzeniu do konsumpcji nie będą podlegały już szczególnemu nadzorowi podatkowemu (nie mogły być więc zniszczone pod nadzorem administracyjnym). Tym samym również w tym przypadku nie ma możliwości, na podstawie § 21 ww. rozporządzenia, zwrotu podatku akcyzowego od wycofanych z rynku wyrobów akcyzowych (wyrobów tytoniowych).

Jednocześnie w odniesieniu do wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą wycofanych z rynku w wyniku reklamacji należy zwrócić uwagę, iż w takiej sytuacji ma zastosowanie art. 83 ustawy cyt. o podatku akcyzowym stanowiący, iż w przypadku reklamacji wyrobów z zapłacona akcyzą uznanej przez podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot ten może dokonać obniżenia kwoty akcyzy, do której zapłacenia jest zobowiązany, o kwotę akcyzy zapłaconej od reklamowanych wyrobów. Warunkiem dokonania obniżenia jest jednak zniszczenie wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym.

Odnośnie natomiast powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2008r. sygn. akt I FSK 1013/07 wyjaśnić należy, iż ocena prawna wyrażona w ww. wyrokach wiąże w sprawie te Sądy oraz organy, których działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia. Wyroki Sądu nie mają zatem mocy orzeczenia prawnego powszechnie obowiązującego i wiążą strony tylko w indywidualnej sprawie, w związku z którą zostały wydane. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, iż powyższy wyrok został wydany w stosunku do stanu prawnego obowiązującego do 28 lutego 2009r., w którym jak przedstawiono wyżej zagadnienie dotyczące zwolnień z akcyzy zawarte w ustawie z 23 stycznia 2004r. było odmiennie regulowane.

Tym samym stwierdzić należy, iż powyższy wyrok dotyczący wyrobów tytoniowych, zapadł na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004r. i nie ma bezpośredniego odniesienia do sprawy będącej przedmiotem wniosku, tym bardziej, że obowiązująca ustawa o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008r nie zawiera przepisu będącego bezpośrednim odpowiednikiem art. 25 ust. 3 ustawy z 23 stycznia 2004r. – obecnie system zwolnień fakultatywnych został zawarty w rozporządzeniu z 24 lutego 2009r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, wydanym na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy, gdzie określono warunki i tryb stosowania zwolnień od podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.