IBPBI/2/423-698/10/JD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 10 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 i 11 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw:

* członkowskich Unii Europejskiej - jest nieprawidłowe,

* nie będących członkami Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 marca 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw:

* członkowskich Unii Europejskiej,

* nie będących członkami Unii Europejskiej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 23 kwietnia Znak: IBPBI/2/423-400/10/JD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 4 i 11 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka działa w branży odzieżowej i zajmuje się projektowaniem i sprzedażą odzieży sportowej. W celu śledzenia bieżących trendów w modzie i analizy materiałów używanych w danym okresie do produkcji dokonywane będą zakupy odzieży w sklepach w kraju i za granicą. Spółka chcąc nadążyć za zmieniającymi się trendami w branży musi śledzić działania firm konkurencyjnych, aby móc przygotować kolekcję odzieży, która sprosta wymaganiom stawianym przez rynek. Odzież ta traktowana będzie jako wzory produkcyjne i poddawana analizie, testom jakościowym i wytrzymałościowym. Takie działania warunkują istnienie firmy na rynku. Ponieważ ze względów marketingowych Spółka chce zachować anonimowość nie będzie wymagać od dostawcy wystawienia faktury, potwierdzającej transakcję. Zakupy będą dokumentowane paragonami, które następnie będą akceptowane przez osobę upoważnioną przez Spółkę do akceptacji tego rodzaju wydatków. Dodatkowo każdy zakupiony towar będzie fotografowany a zdjęcie będzie stanowić uzupełnienie dokumentacji księgowej. W ten sposób powstanie dokumentacja transakcji, która będzie stanowić załącznik do ewidencji księgowej.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 11 maja 2010 r. wskazano, że zakup odzieży będącej przedmiotem zapytania odbywać się będzie zarówno w krajach należących do Unii Europejskiej, jak również w krajach spoza obszaru Unii.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy zakupu odzieży dokonano w sklepach firm konkurencyjnych za granicą i dokumentem potwierdzającym transakcję jest paragon Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od wartości dodanej wykazany na tych paragonach (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) ...

Zdaniem Spółki, podatek od wartości dodanej wykazany na paragonach wystawionych przez podmioty zagraniczne stanowi koszt uzyskania przychodów pod warunkiem wykazania związku danej transakcji z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatek od wartości dodanej na paragonach zagranicznych nie jest bowiem podatkiem naliczonym od towarów i usług o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 tej ustawy.

W uzupełnieniu wniosku ponownie wskazano, że podatek od wartości dodanej wykazany na paragonach wystawionych przez podmioty zagraniczne stanowi koszt uzyskania przychodów pod warunkiem wykazania związku z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Podatek od wartości dodanej na paragonach zagranicznych nie jest bowiem podatkiem naliczonym od towarów i usług o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdop.

W ocenie Spółki kosztem podatkowym jest podatek od wartości dodanej wykazany zarówno na paragonach dokumentujących transakcje w krajach Unii Europejskiej, jak również w krajach spoza Unii Europejskiej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

2. podatek należny w przypadku:

* importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

* przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – art. 4a pkt 7 updop.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi bowiem implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Należy również zauważyć, że skrót VAT używany na oznaczenie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oznacza „Value Added Tax” – podatek od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, iż pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Oznacza to, iż podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej jest nieprawidłowe.

W sytuacji dokonania zakupu w państwie nie będącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terenie tego kraju nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, ani podatkiem od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W takim przypadku, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka jest uprawnia do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatku w kwocie brutto (koszt poniesiony) albowiem w przedstawionej sytuacji nie będą miały zastosowania odpowiednie regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do podatku od towarów i usług.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.