IBPBI/2/423-1188/09/CzP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 października 2009r. (data wpływu do tut. BKIP 07 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 13 listopada 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów Spółki wydatków na zakup artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami:

* w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,

* w restauracji - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 07 października 2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów Spółki wydatków na zakup usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z kontrahentami:

* w siedzibie Spółki,

* w restauracji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 03 listopada 2009r. Znak IBPBI/2/423-1188/09/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 13 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w sieci 364 punktów usługowych rozmieszczonych na terenie całego kraju. Ze względu na specyfikę działalności kontrahenci, z którymi Spółka współpracuje rozproszeni są na terenie całej Polski, a także posiadają swoje siedziby poza granicami kraju. W ramach tak prowadzonej działalności Spółka odbywa okazjonalne, biznesowe spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań negocjowane są postanowienia zawartych umów, ustalane warunki zakupu towarów i usług, przedstawiana aktualna oferta handlowa, warunki współpracy itp.

Jeżeli do spotkania dochodzi w biurach Spółki, kontrahenci zapewniony mają drobny poczęstunek w postaci kawy, herbaty, śmietanki do kawy, soków, drobnych słodyczy, wody mineralnej, itp. W sytuacji, gdy do spotkania dochodzi poza biurem Spółki, np. z uwagi na niedogodny dojazd, odległe położenie siedziby kontrahenta, chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie” itp., ma ono zazwyczaj miejsce w restauracji. Przedstawiciel Spółki zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek. Powszechnie przyjętą zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. Wydatki z tego tytułu dokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Spotkania tego typu służą omówieniu bieżących spraw biznesowych i nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Biorąc powyższe pod uwagę, koszty organizacji spotkań z kontrahentami, na których trwają negocjacje handlowe, omawiane są warunki współpracy, zakupu towarów i usługi, podpisywane umowy, itp. spełniają wyżej wymieniony warunek.

Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną. W opinii Spółki, spotkaniom takim nie można nadać charakteru reprezentacyjnego. Ustawa o CIT, a także żadna inna ustawa podatkowa, nie definiuje pojęcia reprezentacja. Dla ustalenia, jakie znaczenie ma pojęcie reprezentacji w języku powszechnym, należy sięgnąć do definicji słownikowej. W „Słowniku języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992r., reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Okazjonalne spotkania biznesowe nie mają charakteru wystawnej imprezy, czy też na celu „uwypuklenie zasobności" Spółki trudno bowiem zaimponować kontrahentowi płacąc za kawę i ciastko, czy za „zwykły obiad".

Reasumując Spółka uważa, że koszty ponoszone na zakup artykułów spożywczych typu kawa, herbata, słodycze, śmietanka do kawy oraz zakup usług gastronomicznych, które stanowią poczęstunek dla kontrahentów w czasie spotkań biznesowych, nie mają charakteru reprezentacji i mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejsze jest ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści. Jeżeli konsumpcja nie zdominuje części biznesowej nie powinna być uważana za koszty reprezentacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że ponoszone wydatki na zakup artykułów spożywczych usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z kontrahentami mogą być uznane za pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Służą one wzmocnieniu komunikacji z kontrahentami, ułatwiają nawiązanie i utrzymywanie kontaktów, sprzyjają miłej atmosferze w stosunkach z nimi, a umożliwienie skorzystania z drobnych przekąsek, czy innego poczęstunku należy w obecnej praktyce gospodarczej do przyjętego kanonu zachowań biznesowych. Tym samym należy uznać, że wymienione we wniosku wydatki spełniają przesłankę związku z przychodem, zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu organ zaznacza, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Trzeba bowiem pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W związku z powyższym konieczne jest dokonanie oceny wymienionych wydatków w świetle zapisów art. 16 ust. 1 ustawy, a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 28.

Należy zauważyć, że wymienione przez Spółkę wydatki mają dwojaki charakter.

Jeżeli do spotkania dochodzi w siedzibie Spółki, a kontrahenci zapewniony mają drobny poczęstunek w postaci kawy, herbaty, śmietanki do kawy, soków, drobnych słodyczy, wody mineralnej, itp., to mając na względzie charakter oferowanego poczęstunku, nie można przyjąć, że zostały poniesione na cele reprezentacji w rozumieniu wyżej zdefiniowanym. Stworzenie możliwości drobnej przekąski czy poczęstowanie kawą albo herbatą osób mających kontakt ze Spółką nie ma na celu kreowania wizerunku firmy i pozytywnego jej postrzegania w ocenie otoczenia. Tym samym wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 28 nie będzie w tym przypadku miało zastosowania, a możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów warunkuje wyłącznie wypełnienie przesłanki związku z przychodem zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy.

Inny charakter mają wydatki obejmujące zakup usług gastronomicznych, serwowanych w restauracji w czasie omawiania warunków współpracy z kontrahentami, w ocenie organu podatkowego, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Powoływanie się Spółki na okoliczność, że spotkania tego typu służą omówieniu bieżących spraw biznesowych i nie mają charakteru wystawnej imprezy, nie odbiera wyżej wymienionym działaniom cech reprezentacji. Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”.

Reasumując, wydatki na zakup usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że taka forma spotkań roboczych, która obecnie jest szeroko rozpowszechniona ułatwia kontakty z kontrahentami.

Natomiast wydatki na nabycie produktów spożywczych pozostawionych do dyspozycji kontrahentów odwiedzających Spółkę w jej biurach, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko w zakresie możliwości uznania koszt uzyskania przychodów Spółki wydatków na zakup artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami:

* w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,

* w restauracji - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.