PO 3-IP-722-832/95

Odpowiadając na pismo z 19.10. ub.r., znak DF/1503/94, Ministerstwo Finansów wyjaśnia, co następuje:

Stosownie do § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 25.1.1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz.U. Nr 18, poz. 62 ze zm.) odliczenia wydatków inwestycyjnych dokonane w danym roku podatkowym, traktowane są w tym roku na równi z odpisami amortyzacyjnymi. Oznacza to, że suma dokonanych odliczeń od dochodu do opodatkowania oraz suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych nie może przekroczyć wartości składnika majątkowego podlegającego odpisom amortyzacyjnym. Dla celów ustalenia dochodu podlegającemu opodatkowaniu, ta część odpisów amortyzacyjnych, która stanowi równowartość dokonanych odliczeń z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych nie jest kosztem uzyskania przychodów. Kosztem natomiast będzie różnica między wartością brutto środków trwałych a kwotą dokonanych odliczeń od dochodu przez opodatkowaniem. Naliczanie jednak rzeczywistych odpisów amortyzacyjnych (obliczonych do końca roku podatkowego według zasad wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów z 27.3.1992 r. - Dz.U. z 1994 r. Nr 104, poz. 508, a od roku 1995 - dla celów podatkowych według zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z 20.1.1995 r. (Dz.U. Nr 7, poz. 34) lub dla celów rachunkowości według art. 32 ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości może być rozpoczęte zasadniczo począwszy od roku następnego po roku, w którym dokonano odliczenia.

W zakresie ujęcia w księgach rachunkowych, to zgodnie z pkt 6-8 § 2 cyt. rozporządzenia z 25.1.1994 r. odliczenia od podatku traktowane są na równi z odpisami amortyzacyjnymi. W związku z tym, o ile środki pochodzące z inwestycji objętych odliczeniem oddane zostały do używania, odliczona kwota może być ujęta w ciężar kosztów i na dobro konta umorzeń.

W przypadku gdy odliczenia dokonano w roku, w którym poniesiono wydatki inwestycyjne (dotyczy to również zaliczkowych odliczeń w ciągu roku), ale środki jeszcze nie zostały przyjęte do używania, kwotę odliczeń można zaksięgować w ciężar kosztów i na dobro konta rozliczeniowego w zespole 2, z którego kwotę przenosi się na dobro umorzeń po oddaniu środków do używania.

Należy jednak zauważyć, że do końca 1994 r., zgodnie z § 34 rozporządzenia Ministra Finansów z 15.1.1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości dla celów bilansowych, kwotę kosztów można ewentualnie rozliczać w czasie na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów; okres rozliczeń winien być odpowiednio uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów.

Poczynając od 1.1.1995 r., zgodnie z art. 39 ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591), można nadal dokonywać czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli wydatki lub zużycie składników majątkowych dotyczą miesięcy następujących po miesiącu, w którym je poniesiono.

Odpisy amortyzacyjne rozliczane w czasie, a odpowiadające kwocie odliczeń od dochodu nie są jednak kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Decyzja o ujęciu w księgach rachunkowych odpisów amortyzacyjnych równych odliczeniom od dochodu do opodatkowania jednorazowo lub w czasie należy do zainteresowanej jednostki gospodarczej. Ujęcie jednorazowe w księgach rachunkowych "ulg inwestycyjnych" w kosztach amortyzacji wpływa na obniżenie zysku brutto.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 30.8.1994 r. w sprawie ogólnych zasad kształtowania wynagrodzeń (...), kwotę zysku brutto przyjmuje się w wielkości wynikającej ze sprawozdania GUS, wzór F-01, oraz z zatwierdzonego rocznego sprawozdania finansowego. Zysk brutto można jedynie korygować o wartość rozliczoną wynikowo środków trwałych otrzymanych albo przekazanych lub darowanych.

Obowiązujące przepisy nie przewidują natomiast korekty zysku brutto z tytułu zaliczenia "ulg inwestycyjnych" do kosztów amortyzacji.