PO 4/BA-722-846/96

Odpowiadając na pismo z 15.10.1996 r., Ministerstwo Finansów wyjaśnia:

Art. 3 ust. 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) stanowi, iż podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. W celu jednakże uniknięcia opodatkowania tych samych dochodów dwukrotnie, tj. w państwie siedziby lub zarządu zagranicznej osoby prawnej i w Polsce, zawierane są umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy te stanowią lex specialis w stosunku do ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, badając sytuację podatkową zagranicznej osoby prawnej, nie mającej w Polsce siedziby lub zarządu - jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została przez Polskę taka umowa - należy stosować postanowienia właściwej umowy.

Z pisma wynika, iż w przedmiotowej sprawie chodzi o sytuację podatkową spółki francuskiej, a więc zastosowanie znajduje umowa między Polską a Francją w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, z 20.6.1975 r. (Dz.U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 powyższej umowy, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Oznacza to, iż zyski spółki francuskiej, osiągane na terenie Polski, będą opodatkowane w Polsce tylko w takim przypadku, gdy zyski te są osiągane przez utrzymywany przez spółkę w Polsce zakład w rozumieniu ww. umowy.

Definicja zakładu zamieszczona jest w art. 5 umowy. W myśl tego przepisu określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Określenie to w szczególności obejmuje m.in. budowę albo montaż, których okres przekracza 18 miesięcy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeśli spółka francuska osiąga na terenie Polski zyski z przedsiębiorstwa bezpośrednio i nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to dochód przez nią osiągany nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Jak już zostało powyżej wskazane, zakładem jest m.in. budowa albo montaż, których okres przekracza 18 miesięcy. W związku z tym spółka osiągająca dochód z tytułu prowadzonej na terytorium Polski budowy, której okres nie przekracza 18 miesięcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Do okresu, od którego uzależnione jest traktowanie budowy jako zakładu nie wlicza się okresu zastrzeżonego do zgłoszenia uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne budynku. Wynikający z art. 568 § 1 KC termin trzyletni do zgłoszenia roszczeń z tytułu rękojmi w przypadku sprzedaży budynku lub oddania budynku (jeśli zawarta jest umowa o roboty budowlane) zaczyna biec od momentu wydania rzeczy kupującemu lub odpowiednio inwestorowi, tzn. po zakończeniu budowy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Jeżeli ustalenie dochodu (straty) na podstawie prowadzonej ewidencji nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania. Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na wszystkich podatników, a więc również na podatników nie mających na terenie Polski siedziby lub zarządu, obowiązek prowadzenia właściwej ewidencji zdarzeń gospodarczych.

Natomiast jeśli spółka francuska osiąga w Polsce zyski z nie będącego zakładem przedsiębiorstwa, które zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej opodatkowane są we Francji, to znaczy, iż nie występuje obowiązek podatkowy. W związku z powyższym, spółka ta nie ma obowiązku składania w Polsce deklaracji CIT-2 i CIT-8.