IS.I/3-423/119/04

Pytanie podatnika:

dotyczy stosowania niższej stawki opodatkowania odsetek od pożyczki udzielonej przez osobę zagraniczną po przedstawieniu certyfikatu rezydencji.

Na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po zapoznaniu się z treścią udzielonej przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego (pismo z dnia 14.12.2004 r., znak: PUS.I/423/110/2004) spółce z o.o. S. z siedzibą w M. w związku z zapytaniem zawartym w piśmie z dnia 22.10.2004 r., stwierdza, iż udzielona w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odpowiedź, wymaga uzupełnienia w następujący sposób:

Z treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jednoznacznie wynika, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu siedziby wydanego dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową (certyfikat rezydencji). W związku z powyższym płatnik dokonujący wypłaty osobie zagranicznej winien posiadać certyfikat rezydencji nie później niż w dniu dokonywania wypłaty.

Uzyskanie przez podatnika – po dniu dokonania wypłaty i pobrania podatku przez płatnika – certyfikatu rezydencji, potwierdzającego fakt rezydencji podatnika w dniu dokonania wypłaty, upoważnia go do złożenia – w trybie art. 75 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty winno prowadzić do ustalenia czy od wypłaconych odsetek należy – zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (...) – uiścić w Polsce podatek w wysokości 5 % kwoty brutto tych odsetek, czy też odsetki te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce w związku istnieniem okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 3 ww. Konwencji.

Niezależnie od powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zwraca uwagę na treść art. 11 ust. 7 ww. Konwencji, stanowiący że: „Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek bez tych powiązań, wówczas postanowienia tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednią część podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i z uwzględnieniem odpowiednich postanowień niniejszej konwencji”.