IPPB2/436-408/09-6/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.09.2009 r. (data wpływu 19.10.2009 r.) uzupełnionym w dniu 17.12.2009 r. (data nadania 17.12.2009 r. data wpływu 21.12.2009 r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-375/09-2/AF z dnia 11.12.2009 r. (data nadania 11.12.2009 r., data doręczenia 14.12.2009 r.) oraz w dniu 07.01.2010 r. (data nadania 08.01.2010 r., data wpływu 11.01.2010 r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-408/09-4/AF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zawartej umowy pożyczki - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zawartej umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Spółka), która jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) w ramach prowadzonej działalności zaciągnęła i będzie zaciągać oprocentowane, krótkoterminowe pożyczki. W grupie potencjalnych kontrahentów znajdują się podmioty, których przedmiotem działalności jest pośrednictwo pieniężne, jak i takie, które nie prowadzą takiej działalności. Oba rodzaje podmiotów udzielających pożyczki opodatkowane są podatkiem VAT. Od transakcji pożyczki zawartej z podmiotem nie zajmującym się profesjonalnie pośrednictwem finansowym pożyczki, w dniu 13 kwietnia 2008 r. Spółka uiściła podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC)

Wnioskodawca w zdarzeniach przyszłych będzie występował zarówno jako Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca.

Pożyczki udzielane będą wyłącznie pomiędzy podmiotami będącymi spółkami kapitałowymi, przez udziałowca, ale za pośrednictwem innej spółki kapitałowej. Udziałowiec nie będzie stroną transakcji.

Miejscem dokonania czynności cywilnoprawnych będzie Polska. Transakcje dokonywane będą bezgotówkowo przelewami między rachunkami bankowymi podmiotów prowadzonymi przez banki polskie.

Pismem z dnia 17.12.2009 r. Nr IPPB2/436-408/09-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pana Marcina Ś oraz Pana Artura W. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przesyłając oryginał odpisu KRS.

Pismem z dnia 05.01.2010 r. Nr IPPB2/436-408/09-4/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania do sprecyzowania, kto był i kto będzie stroną zawieranych przez Wnioskodawcę umów pożyczek. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym wskazano, iż pożyczki udzielane będą wyłącznie pomiędzy podmiotami będącymi spółkami kapitałowymi, przez udziałowca, ale za pośrednictwem innej spółki kapitałowej. Udziałowiec nie będzie stroną transakcji. A zatem, należy wskazać, czy pożyczka została udzielona Spółce przez udziałowca, a w przypadku zdarzenia przyszłego, czy pożyczki będą udzielane przez udziałowca spółce kapitałowej, oraz wskazanie daty zawarcia umowy pożyczki, od której Spółka uiściła w dniu 30 kwietnia 2008 r. podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie wskazując, iż pożyczki będą udzielane przez udziałowca będącego spółką kapitałową działającą pod prawem luksemburskim, za pośrednictwem Wnioskodawcy będącego spółką kapitałową, podmiotom będącym spółkami kapitałowymi działającymi pod prawem polskim.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż podatek od czynności cywilnoprawnych uiszczony przez Wnioskodawcę w dniu 30 kwietnia 2008 r. dotyczył umowy pożyczki zawartej w dniu 25 marca 2008 r. zmienionej aneksem podwyższającym kwotę pożyczki z dnia 31 marca 2008 r. Pożyczka ta została udzielona Wnioskodawcy przez spółkę kapitałową nie będącą udziałowcem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od transakcji pożyczek Spółka powinna płacić PCC...

2. Czy fakt konieczności zapłaty PCC jest uzależniony od rodzaju działalności prowadzonej przez pożyczkodawcę...

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. W zakresie zdarzenia przyszłego zostało wydane w dniu 22.01.2010 r. postanowienie Nr IPPB2/436-408/09-7/AF.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym oraz stanie faktycznym należy uznać, iż zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o PCC), Spółka jest zwolniona z zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Art. 1 pkt 1 ust. 1b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mówi, iż opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczek. Jednak zgodnie z treścią art. 2 ust. 4a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z zakresu opodatkowania wyłączone są te czynności cywilnoprawne, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT, natomiast art. 2 ust. 4b mówi o nieopodatkowaniu PCC, w sytuacji, gdy przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku VAT. Według Załącznika Nr 4 do ustawy o VAT - Wykazu usług zwolnionych z VAT, opodatkowane podatkiem VAT, lecz zwolnione z niego, są usługi pośrednictwa finansowego klasyfikowane według Państwowej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU). PKWiU nie wyłącza z zakresu zwolnienia umów pożyczek, tym samym transakcje pożyczek zwolnione są z podatku VAT. Nie budzi zastrzeżeń, że częstotliwe udzielanie pożyczek mające dodatkowo pokrycie w zarejestrowanym przedmiocie działalności jest usługą pośrednictwa finansowego, zwolnioną z podatku VAT oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdy jedna ze stron profesjonalnie trudni się tego rodzaju działalnością. Natomiast w sytuacji, gdy podmiot udziela pożyczek nawet jednorazowo, mimo że nie jest to główny przedmiot jego działalności, jednakże jest podatnikiem VAT, transakcję taką także należałoby uznać za usługę pośrednictwa finansowego, tym samym usługę zwolnioną z VAT, a co za tym idzie także z podatku od czynności cywilnoprawnych .

Transakcja pożyczki, od której Spółka uiściła w dniu 30 kwietnia 2008 r. została zawarta z podmiotem, który nie trudnił się profesjonalnie usługami pośrednictwa finansowego.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż w każdym wypadku opisanym jako zdarzenie przyszłe Spółka zwolniona będzie z PCC, a w kwestii już uiszczonego PCC Spółce należny jest zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki w dniu 25.03.2008 r. zmienionej aneksem podwyższającym kwotę pożyczki z dnia 31.03.2008 r.

W związku z powyższym należy wskazać, iż do zawartej umowy pożyczki znajdzie zastosowanie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy pożyczki, zgodnie z którym powyższemu podatkowi podlegają umowy pożyczki.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień zawarcia umowy pożyczki, przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki, w których w myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych sformułowano warunki, które muszą zostać spełnione, aby konkretna czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy podlegała temu podatkowi.

Przepis art. 1 ust. 4 ww. ustawy określa zakres terytorialny opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych: czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

A zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym pożyczka podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 powyższej ustawy, jeżeli w chwili jej zawarcia środki pieniężne znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa pożyczki podlegała także opodatkowaniu zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy, jeżeli środki pieniężne znajdowały się za granicą, nabywca miał siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i umowa została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

* umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* umowy spółki i jej zmiany,

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony (lub strona) tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie „podatek od towarów i usług” oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem zawarta umowa pożyczki była objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest uzależniona od rodzaju działalności prowadzonej przez pożyczkodawcę lecz od faktu, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Reasumując należy stwierdzić, że o ile ustalenia Wnioskodawcy poczynione na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług są prawidłowe, to przedmiotowa umowa pożyczki zawarta przez Wnioskodawcę była wyłączona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i na Spółce nie ciążył obowiązek zapłaty tego podatku.

Należy przy tym zaznaczyć, iż ustawa z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) nie zawiera w swej treści art. 1 pkt 1 ust. 1b, lecz art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), art. 2 ust. 4a, lecz art. 2 pkt 4 lit. a) oraz art. 2 ust. 4b, lecz art. 2 pkt 4 lit. b).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock