IBPP2/443-220/10/JJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010r. (data wpływu 8 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż wierzytelności będzie czynnością opodatkowaną według 22% stawki VAT – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 8 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż wierzytelności będzie czynnością opodatkowaną według 22% stawki VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcy przysługuje wierzytelność pieniężna w stosunku do "X" Spółki z o. o. z siedzibą w Y na kwotę należności głównej 1.035.693,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 grudnia 2005r. do dnia zapłaty wraz z kwotą 20.162 zł z tytułu kosztów procesu, zasądzona nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Okręgowy ZZZ w ZZZ X Wydział Gospodarczy w dniu 20 czerwca 2006r., sygn. akt …, która wynika z tytułu sprzedaży towarów - umowa o współpracy Nr … z dnia 08.11.2004r.

Ponieważ do dnia dzisiejszego ww. wierzytelności nie udało się wyegzekwować z powodu bardzo dużej ilości wierzycieli dłużnika "X" Sp. z o. o. oraz prawomocnego oddalenia powództwa wobec współdłużnika solidarnego ZZZ S.A. Wnioskodawca zamierza zbyć tę wierzytelność podmiotowi, który świadczy usługi pośrednictwa finansowego, za kwotę stanowiącą 5% wartości nominalnej tej wierzytelności, a który zaoferował, że tę wierzytelność nabędzie za 5% wartości i będzie sam jej dochodził oraz poinformował Wnioskodawcę, że nabywając wierzytelność wykona na rzecz Wnioskodawcy jako zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, na którą wystawi w terminie do 7 dni od zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności fakturę VAT z podatkiem 22% od różnicy pomiędzy wartością nominalną a zapłaconą ceną tj. od kwoty 983 908,51 zł. Wnioskodawca obawia się czy przyjęcie takiej faktury VAT z bardzo dużym VATem w kwocie 216.459,87 zł do swoich rozliczeń będzie prawidłowe i czy faktycznie Wnioskodawca będzie mógł odliczyć cały naliczony w tej fakturze VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanej powyżej wierzytelności na rzecz podmiotu świadczącego usługi finansowe, który to podmiot będzie tę wierzytelność ściągał w imieniu własnym albo dokona jej dalszej odsprzedaży stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, który zostanie naliczony według stawki 22% od dyskonta pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a kwotą jaką Wnioskodawcy zapłaci nabywca tej wierzytelności, zwalniając tym samym z dochodzenia tej wierzytelności Wnioskodawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej powyżej wierzytelności na rzecz podmiotu świadczącego usługi finansowe, który to podmiot będzie tę wierzytelność ściągał w imieniu własnym albo dokona jej dalszej odsprzedaży stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, który zostanie naliczony według stawki 22% od dyskonta pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a kwotą jaką Wnioskodawcy zapłaci nabywca tej wierzytelności, zwalniając tym samym z dochodzenia tej wierzytelności Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jednocześnie w ust. 3 ww. artykułu ustawodawca wskazuje, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy przysługuje wierzytelność pieniężna w stosunku do Spółki z o. o. na kwotę należności głównej 1.035.693,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 grudnia 2005r. do dnia zapłaty wraz z kwotą 20.162 zł z tytułu kosztów procesu, zasądzona nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Okręgowy w dniu 20 czerwca 2006r., która wynika z tytułu sprzedaży towarów - umowa o współpracy Nr … z dnia 08.11.2004r. Ponieważ do dnia dzisiejszego ww. wierzytelności nie udało się wyegzekwować z powodu bardzo dużej ilości wierzycieli dłużnika oraz prawomocnego oddalenia powództwa wobec współdłużnika solidarnego, Wnioskodawca zamierza zbyć tę wierzytelność podmiotowi, który świadczy usługi pośrednictwa finansowego, za kwotę stanowiącą 5% wartości nominalnej tej wierzytelności, a który zaoferował, że tę wierzytelność nabędzie za 5% wartości i będzie sam jej dochodził oraz poinformował Wnioskodawcę, że nabywając wierzytelność wykona na rzecz Wnioskodawcy jako zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, na którą wystawi w terminie do 7 dni od zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności fakturę VAT z podatkiem 22% od różnicy pomiędzy wartością nominalną a zapłaconą ceną tj. od kwoty 983 908,51 zł.

Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. W związku z powyższym, zbycie wierzytelności przez Wnioskodawcę na osobę trzecią nie stanowi dla Wnioskodawcy czynności, o których mowa w art. 7 i 8 ustawy. Zbycie to nie jest dla Wnioskodawcy ani dostawą towarów, ani świadczeniem usług, lecz jednym ze sposobów uzyskania dla niego jako dotychczasowego wierzyciela zapłaty za wcześniej wykonane świadczenie na rzecz dłużnika. Zatem przelew wierzytelności jest tylko środkiem dla zrealizowania pierwotnie zamierzonego celu zobowiązania, nie stanowi natomiast czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, sprzedaż własnej wierzytelności na rzecz innego podmiotu gospodarczego nie podlega u sprzedawcy (Wnioskodawcy) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednak zaznaczyć, iż wyżej wymieniona czynność stanowi, co do zasady, u nabywcy wierzytelności usługę wykonywaną na rzecz zbywcy wierzytelności, która podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko, uznające iż sprzedaż opisanej wierzytelności na rzecz podmiotu świadczącego usługi finansowe, który to podmiot będzie tę wierzytelność ściągał w imieniu własnym albo dokona jej dalszej odsprzedaży stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na fakt, iż sprzedaż własnej wierzytelności na rzecz innego podmiotu gospodarczego nie podlega u sprzedawcy (Wnioskodawcy) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 1. Odnośnie problemów, których dotyczą pytania oznaczone we wniosku jako nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.