IBPP1/443-97/07/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu Okręgowego w G., przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2007r. (data wpływu 17 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania towarów lub świadczenia usług na potrzeby osobiste pracowników finansowanych w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17 sierpnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania towarów lub świadczenia usług na potrzeby osobiste pracowników finansowanych w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach posiadanych środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych częściowo (w zależności od dochodu) dofinansowuje pracownikom :

* karnety na basen (dokonując zakupu na podstawie faktur VAT ze stawką zw, i 7%),

* bilety wstępu do teatru, kina, na koncerty (dokonując zakupu na podstawie faktur VAT ze stawką 7%),

* organizowane przez biura podróży wycieczki (dokonując zakupu na podstawie faktur VAT ze stawką 22%),

* organizowane we własnym zakresie wyjazdy.

Od części dopłacanej przez pracowników odprowadzany jest podatek VAT wg stawki 22%, obowiązek podatkowy określono na moment dokonania wpłaty przez pracownika. Ww. czynności dokumentowane są fakturą wewnętrzną. Nie jest obniżana kwota podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od części dopłaty, którą pokrywa pracownik, powinien być naliczany podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, towary lub usługi przekazane pracownikom za częściową odpłatnością pracodawca ma obowiązek opodatkować podatkiem od towarów i usług w części, w jakiej je odsprzedaje pracownikom.Podstawę opodatkowania stanowi kwota dopłaty dokonywana przez pracownika powiększona o VAT. Częściowa odpłatność przez pracowników traktowana jest jako sprzedaż usługi turystycznej wg PKWiU 63.30.12-00.00 „usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów, miejsc zakwaterowania i wycieczek z kompleksowym programem”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się - zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności.

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Jako odpłatne świadczenie usług traktuje się - również na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub części.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów ustawodawca uzależnił opodatkowanie przekazanych towarów i świadczonych usług na cele osobiste pracowników od możliwości obniżenia przez podatnika kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120, ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3–7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Realizacja prawa, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego została obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy o VAT oraz rozdziale 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U Nr 97 poz. 970 ze zm.)Jedno z takich ograniczeń wskazano w ust. 1 pkt 2 artykułu 88 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - do wydatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów zalicza się wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W świetle art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowa-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Do osób uprawnionych do korzystania z funduszu należą pracownicy i ich rodziny (art. 2 pkt 5 ww. ustawy), przy czym przyznanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu pracodawca powinien uzależnić od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Powyższe uregulowania świadczą o tym, iż pracodawcom nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów czy usług finansowanych z ZFŚS. W związku z tym nieodpłatne przekazanie towarów pracownikom czy nieodpłatne świadczenie usług przez pracodawcę na ich rzecz nie stanowi czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednak - stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT - przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.Oznacza to, że ustawodawca dopuszcza możliwość opodatkowania ww. czynności oraz przyznaje podatnikowi w takiej sytuacji prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez pracodawcę (lub sfinansowanymi z ZFŚS) na potrzeby osobiste pracowników lub ich domowników towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług niezwiązanych z prowadzoną działalnością.

Przekazanie pracownikom towarów lub świadczenie usług za częściową odpłatnością stanowi natomiast - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług - czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług, w części, która opłacana jest przez pracownika.Podstawa opodatkowania została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 29 ustawy VAT. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zaś kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W przypadku częściowej odpłatności za towar lub usługę podstawę opodatkowania stanowi więc wyłącznie kwota otrzymana od pracownika – odbiorcy usługi (towaru).

Gdy świadczenie jest częściowo odpłatne - czynność ta podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika, a podatnikowi - przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na ogólnych zasadach, tj. w części, w jakiej związany jest z czynnością opodatkowaną. Prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur stwierdzających zakup ww. usług będzie przysługiwało w takiej części, w jakiej dotyczy sprzedaży opodatkowanej, zgodnie z cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jeżeli jednak opodatkowane zostanie całe świadczenie odliczenia podatku można dokonać w całości. W kwestii dokumentowania ww. czynności tj. przekazania na potrzeby osobiste pracowników, w części odpłatnej, zastosowanie mają przepisy art. 106 ust. 1. ustawy o VAT, zgodnie z którym, podatnicy, o których mowa w art. 15, obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl ustępu 4 cytowanego artykułu podatnicy, o których mowa w ust. 1–3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Z cytowanych wyżej przepisów wynika zatem, że w przypadku części dopłacanej przez pracownika, nie można wystawić faktury wewnętrznej. Prawidłowym dokumentem jest faktura VAT, wystawiona z uwzględnieniem zasady wyrażonej w ww. art. 106 ust. 4 ustawy o VAT.Natomiast świadczenie usług finansowanych z ZFŚS jako czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny być potwierdzane fakturą VAT wewnętrzną ani żadnym innym dokumentem, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.Obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej wystąpi tylko w przypadku gdy podatnik opodatkuje nieodpłatnie przekazane świadczenia na rzecz pracowników, zgodnie z art. 8 ust. 2. (art. 106 ust. 7).

Reasumując, gdy świadczenie z ZFŚS jest częściowo odpłatne - czynność ta podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.