IPTPP1/443-27/11-4/ALN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania przez Gminę pracownikom towarów, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa dotyczących BHP np. wody do picia w czasie upałów lub odzieży roboczej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania przekazania towarów w ramach realizacji zadań Gminy w szczególności z zakresu kultury, edukacji, sportu i promocji,

opodatkowania konsumpcji wyrobów spożywczych przy okazji różnego rodzaju narad, posiedzeń, imprez, spotkań, negocjacji, przyjmowania gości, delegacji, kontrahentów odbywających się w związku z działalnością Urzędu Miasta i Rady Miasta,

opodatkowania przekazania przez Gminę pracownikom towarów, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa dotyczących BHP np. wody do picia w czasie upałów lub odzieży roboczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz.1591 ze zm.) posiada osobowość prawną. W myśl art. 11a organami gminy są rada gminy i wójt. Zgodnie z art. 26 ust. 1 organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Zadania własne gminy zdefiniowane są w art. 7 ust. 1 ustawy. Do zadań tych należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w sprawach w zakresie edukacji publicznej (pkt 8), kultury (pkt 9), kultury fizycznej i turystyki (pkt 10), wspierania i upowszechniania idei samorządowej (pkt 17), promocji gminy (pkt 18), współpracy z organizacjami pozarządowymi (pkt 19), współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw (pkt 20).

Gmina jest miastem na prawach powiatu – zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1592 ze zm.). W myśl art. 92 tej ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje: rada miasta i prezydenta miasta. W związku z powyższym w przypadku Gminy do zadań określonych w ustawie o samorządzie gminnym dochodzą, też zadania określone w art. 4 ustawo samorządzie powiatowym.

W ramach realizacji ww. zadań dochodzić będzie do sytuacji zakupu a następnie wydania towarów (rzeczy) stanowiących np. nagrody w konkursach, okolicznościowe czy pamiątkowe upominki najczęściej z logo miasta, prezenty wręczane różnego rodzaju delegacjom i gościom, w tym zagranicznym. Dochodzić będzie też do zakupu artykułów spożywczych, których konsumpcja następuje w trakcie przyjmowania gości, delegacji z innych miast, w tym zagranicznych oraz na posiedzeniach organu Gminy - Rady Miasta. Wydatki te w klasyfikacji budżetowej zaliczone są do § 4210 oraz § 4300.

Ponadto Urząd Miasta jest pracodawcą dla zatrudnionych w nim pracowników. Jako zakład pracy zgodnie z przepisami prawa tj. ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 ze zm.), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 169, poz. 1650), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279) zapewnić musi pracownikom na niektórych stanowiskach odzież ochronną czy napoje chłodzące w upalnych miesiącach letnich. W związku z nowelizacją przepisów od dnia 01 kwietnia 2011 r., które wprowadza nowelizacja z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, powstają poważne wątpliwości co do opodatkowywania nieodpłatnie wydawanych czy zużywanych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Gminę pracownikom towarów, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa dotyczących BHP np. wody do picia w czasie upałów lub odzieży roboczej stanowi dla niej czynność opodatkowaną na podstawie art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzmieniu nadanym mu przez art. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy - Prawo o miarach ...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jest podatnikiem podatku VAT czynnym, zaś Urząd Miasta, którego kierownikiem jest organ gminy tj. Prezydent Miasta, jest w myśl art. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r., o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2008 r., Nr 223, poz.1458 ze zm.) pracodawcą dla zatrudnionych pracowników. Urząd - jako zakład pracy musi zapewnić pracownikom odpowiednie warunki pracy. Zgodnie z art. 237.6. § 1 ustawy 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r., nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć nieodpłatne środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. W myśl § 3 pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

W ocenie Wnioskodawcy wydanie towarów (np. napojów chłodzących lub odzieży roboczej) pracownikom w sytuacji gdy obowiązek ten wynika jednoznacznie z przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż takiego przekazania nie sposób uznać jako dokonywanego na cele osobiste pracowników (pkt 1), ani jako mającego ze strony zakładu pracy charakteru darowizny (pkt 2). Z przyczyn zaś omówionych wyżej przy prezentowaniu stanowiska odnośnie zapytania nr 1 i 2 Gminie nie przysługuje tez prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, zaś by uznać takie czynności za zrównane z odpłatna, dostawą towarów oba warunki muszą być spełnione łącznie.

Zdaniem Wnioskodawcy warunek o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będzie w przypadku Gminy spełniony z uwagi na fakt, iż w chwili nabycia ww. towarów prawo takie Gminie nie przysługuje i to nawet w przypadku udokumentowania takiego zakupu fakturą VAT ze względu na brak związku z czynnościami opodatkowanymi Gminy.

Na podstawie art. 86 ust.1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...).

Zwrócić należy uwagę, iż w ww. przypadku drugorzędne znaczenie ma uznanie czy Gmina jest podmiotem, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT czy podmiotem, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), choć Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt. z dnia 05 stycznia 2011r. orzekł, iż Gmina jest organem władzy publicznej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, uchylając interpretację Ministra Finansów z dnia 16 marca 2010r. znak:, zgodnie z którą do j. s. t. stosuje się zwolnienie przedmiotowe na podstawie przepisów wykonawczych.

Niezależnie czy Gmina jest organem, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy czy w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Gminie, co do zasady, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, gdyż zdecydowana większość działalności Gminy związana jest z realizacją zadań ustawowych, o której mowa w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym i jest zwolniona od tego podatku (lub zgodnie z ww. wyrokiem nieobjęta tym podatkiem). Gmina w praktyce jest podatnikiem podatku od towarów i usług tylko od czynności z zakresu gospodarki nieruchomościami (ich najem, dzierżawa, sprzedaż, ustanawianie prawa wieczystego użytkowania jako czynność zrównana ze sprzedażą, sporadycznie aport, choć podnieść należy, iż sprzedaż części nieruchomości korzysta również ze zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy. Gmina jest też podatnikiem w zakresie przyjmowania opłat za korzystanie z wysypiska odpadów od podmiotów dokonujących składowania odpadów oraz opłat za korzystanie z cmentarza komunalnego od przedsiębiorców pogrzebowych - zgodnie ze stanowiskiem wynikającym z postanowień naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

wszelkie inne darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).

W myśl art. 2376 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Natomiast w świetle art. 2377 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z art. 2378 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy (art. 2378 § 2 Kodeksu pracy).

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, iż wydawanie napojów i posiłków pracownikom oraz odzieży roboczej pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami nie jest przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracownika. Przekazywanie pracownikom ww. towarów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego podatnik zobligowany jest przepisami prawa, nie stanowi w tych przypadkach przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ustawy o samorządzie gminnym posiada osobowość prawną. W myśl art. 11a organami gminy są rada gminy i wójt. Zgodnie z art. 26 ust. 1 organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Zadania własne gminy zdefiniowane są w art. 7 ust. 1 ustawy. Do zadań tych należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym w sprawach w zakresie edukacji publicznej (pkt 8), kultury (pkt 9), kultury fizycznej i turystyki (pkt 10), wspierania i upowszechniania idei samorządowej (pkt 17), promocji gminy (pkt 18), współpracy z organizacjami pozarządowymi (pkt 19), współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw (pkt 20).

Gmina jest miastem na prawach powiatu – zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1592 ze zm.). W myśl art. 92 tej ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje: rada miasta i prezydenta miasta. W związku z powyższym w przypadku Gminy do zadań określonych w ustawie o samorządzie gminnym dochodzą, też zadania określone w art. 4 ustawo samorządzie powiatowym.

Ponadto Urząd Miasta jest pracodawcą dla zatrudnionych w nim pracowników. Jako zakład pracy zgodnie z przepisami prawa tj. ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 ze zm.), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 169, poz. 1650), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279) zapewnić musi pracownikom na niektórych stanowiskach odzież ochronną czy napoje chłodzące w upalnych miesiącach letnich.

Mając na uwadze stan sprawy oraz powołane przepisy należy zatem stwierdzić, iż nie jest opodatkowane przekazywanie przez podatnika towarów, jeżeli obowiązek ich wydania wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy lub jest zagwarantowane pracownikom na podstawie Kodeksu Pracy lub innych przepisów. Bowiem czynności te, jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, nie służą celom osobistym pracowników, lecz prawidłowemu, zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przez Gminę pracownikom wody do picia w czasie upałów lub odzieży roboczej, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa pracy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania przekazania przez Gminę pracownikom towarów, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa dotyczących BHP np. wody do picia w czasie upałów lub odzieży roboczej. Wniosek w części dotyczącej opodatkowania usług w zakresie konsumpcji wyrobów spożywczych przy okazji różnego rodzaju narad, posiedzeń, imprez, spotkań , negocjacji, przyjmowania gości, delegacji, kontrahentów odbywających się w związku z działalnością Urzędu Miasta i Rady Miasta został rozstrzygnięty interpretacją IPTPP1/443-27/11-3/ALN, natomiast w części przekazania towarów w ramach realizacji zadań Gminy w szczególności z zakresu kultury, edukacji, sportu i promocji Gminy został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną IPTPP1/443-27/11-2/ALN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.