ILPP2/443-183/10-4/BA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wydania towarów w ramach akcji promocyjnych– jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wydania towarów w ramach akcji promocyjnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się hurtową sprzedażą wina. Dla zwiększenia sprzedaży, Zainteresowany organizuje akcje promocyjne. Akcje promocyjne polegają na nieodpłatnym przekazywaniu towarów (jak butelki wina, kieliszki, telefony komórkowe, sprzęt AGD itp.) firmom, które dokonają zakupu towarów odpowiedniego asortymentu i w odpowiednio dużej ilości (wartości). Asortyment i ilość (wartość) towaru są szczegółowo określone każdorazowo w regulaminie promocji.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jako czynnemu podatnikowi VAT prowadzącemu sprzedaż opodatkowaną, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT przy zakupie towarów, następnie nieodpłatnie przekazywanych w ramach akcji promocyjnych.

2. Przekazywane towary w większości przypadków nie są prezentami o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Przekazywane nieodpłatnie towary nie są próbkami w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

4. Towary przekazywane są na podstawie imiennych protokołów przekazania, z których wynikają dane niezbędne do ewidencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie towarów w ramach akcji promocyjnych aktywizujących sprzedaż, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, od 1 czerwca 2005 roku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie własnych towarów w ramach promocji sprzedaży, od dnia 1 czerwca 2005 roku, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów (wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. i FSK 600/07, wyrok siedmiu sędziów NSA z dnia 23 marca 2009 r., sygn. i FPS 6/08).

Akcje promocyjne Zainteresowanego zachęcają klientów firmy do dokonywania określonych poziomów zakupów towarów handlowych. Firmy, które skorzystają z promocji i dokonają znaczących zakupów (określonych w regulaminie promocji) dostają nieodpłatnie różne towary (zależnie od rodzaju i terminu promocji). Wydawane gratisy służą zwiększaniu sprzedaży i zacieśnianiu kontaktów handlowych z kontrahentami. Działania te nie tylko są związane z działalnością firmy, ale służą niewątpliwie także uzyskiwaniu konkretnych przychodów. Wynika z tego, że jest spełniona dyspozycja art. 7 ust 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podnoszony przez organy skarbowe w interpretacjach zarzut, że ten przepis prawa polskiego jest niezgodny z prawem wspólnotowym jest w tej sprawie bez znaczenia. Organy państwowe nie mogą się powoływać na bezpośrednie stosowanie przepisów dyrektywy, w sytuacji gdy przepisy europejskie nie zostały prawidłowo zaimplementowane do prawa polskiego. Organy skarbowe nie mają podstaw do odmówienia podatnikowi zastosowania się do przepisów krajowych i nie mogą dokonywać takiej ich wykładni, która nakładałyby na niego obowiązki wynikające z samej dyrektywy. Działanie takie byłoby niezgodne z zasadą wyłączności ustawowej w sprawach podatkowych wyrażoną w art. 217 Konstytucji.

Zainteresowany wnioskuje jednocześnie o wydanie interpretacji, z uwzględnieniem orzecznictwa sądów administracyjnych w związku z art. 14a Ordynacji podatkowej, oraz z wyrokiem WSA z 20 stycznia 2009 r. (IIISA/Wa 1916/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,

2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Stosownie do art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje bowiem czynności, które mimo braku odpłatności uważane są za zrównane z odpłatną dostawą. Do czynności takich ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, pod warunkiem jednak, iż podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Zatem, w celu dokonania prawidłowej analizy treści normy prawnej wynikającej z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, konieczne jest uwzględnienie brzmienia ust. 3 tego artykułu, będącego przepisem szczególnym w stosunku do uregulowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przede wszystkim zauważyć należy, że określone w ust. 3 wyłączenia od zakresu zastosowania przepisu ust. 2, dotyczą towarów, których zbycie, co do zasady, jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jeśli zatem, na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy przekazanie towarów określonych w tym przepisie, których wydanie niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy. Gdyby przyjąć bowiem, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Tym samym, nieodpłatne przekazanie towarów, co do zasady, traktowane jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Wyjątek stanowią wydane nieodpłatnie towary, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się hurtową sprzedażą wina. Dla zwiększenia sprzedaży, Zainteresowany organizuje akcje promocyjne. Akcje promocyjne polegają na nieodpłatnym przekazaniu towarów (jak butelka wina, kieliszki, telefony komórkowe, sprzęt AGD itp.) firmom, które dokonują zakupu towarów odpowiedniego asortymentu i w odpowiednio dużej ilości (wartości). Asortyment i ilość (wartość) towaru są szczegółowo określone każdorazowo w regulaminie promocji. Jako czynnemu podatnikowi VAT prowadzącemu sprzedaż opodatkowaną, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT przy zakupie towarów, następnie nieodpłatnie przekazywanych w ramach akcji promocyjnych. Przekazywane towary w większości przypadków nie są prezentami o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie są też próbkami w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy. Towary przekazywane są na podstawie imiennych protokołów przekazania, z których wynikają dane niezbędne do ewidencji.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie towarów związanych z realizacją akcji promocyjnych firmom, które dokonają zakupu towarów odpowiedniego asortymentu i w odpowiednio dużej ilości (wartości), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w przypadku, gdy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które następnie przekazane zostają nieodpłatnie w ramach akcji promocyjnych prowadzonych przez Zainteresowanego – takie nieodpłatne przekazanie traktowane jest jak dostawa towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy. Wyjątek stanowią wydane nieodpłatnie towary, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych Organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wyjaśnić także należy, iż wskazany przez Zainteresowanego przepis art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, mający jego zdaniem stanowić podstawę do wydania przez tut. Organ interpretacji z uwzględnieniem orzecznictwa sądów administracyjnych – nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Bowiem złożony przez Wnioskodawcę na druku ORD-IN wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywany jest w oparciu o art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mocą którego minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Natomiast na podstawie art. 14a wydawana jest interpretacja ogólna prawa podatkowego dokonywana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, która ma charakter generalny. Zatem, inaczej niż w przypadku interpretacji unormowanej w art. 14b Ordynacji podatkowej, Minister Finansów nie dokonuje w niej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników, płatników, inkasentów lub osób trzecich.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.