IPPP3/443-1098/11-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.08.2011 r. (data wpływu 09.08.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31.08.2011 r. (data wpływu 01.09.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 26.08.2011 r. nr IPPP3/443-1098/2/JF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonej przez Spółkę usługi szkolenia finansowanej w całości ze środków publicznych (przedstawionej w stanie faktycznym nr 1) - jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenie podatku naliczonego w związku z tą usługą - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.08.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonej przez Spółkę usługi szkolenia finansowanej w całości ze środków publicznych (przedstawionej w stanie faktycznym nr 1) i prawa do odliczenie podatku naliczonego w związku z tą usługą.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. W związku z tym wezwano do jego uzupełnienia pismem z dnia 26.08.2011 r. nr IPPP3/443-1098/11-2/JF doręczonym w dniu 30.08.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na dostarczaniu usług szkoleniowych m.in. z zakresu finansów, prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, prawa podatkowego, administracji, zarządzania i umiejętności interpersonalnych, technik sprzedaży, informatyki i inne. Część z tych usług świadczona jest w ramach projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Spółka świadczy również usługi doradcze. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, do którego nie ma zastosowanie zwolnienie podmiotowe przewidziane w art. 113 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.).

Przedmiotem interpretacji jest świadczenie usług szkoleniowych finansowanych w całości ze środków publicznych na podstawie umowy, którą Spółka (zwana w umowie „Beneficjentem”) zamierza zawrzeć z instytucją wdrażającą o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Z treści umowy wynikać będzie, że projekt finansowany w 85% ze środków europejskich a w 15 % ze środków budżetu krajowego i ma charakter dotacji celowej. W celu realizacji szkolenia Spółka m.in. zawrze umowy m.in. z innymi osobami fizycznymi (trenerami) oraz osobami prawnymi (firmy szkoleniowe), którzy działając w charakterze podatnika VAT wystawiać będą na rzecz Spółki faktury.

W uzupełnieniu przedstawionego stanu faktycznego wskazano, iż założeniem wskazanych przez Spółkę szkoleń jest uzyskiwanie lub podnoszenie wiedzy do celów zawodowych. Zgodnie z art. 14 Rady (WE) nr 1777/2005 z dn. 17.10.2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2005 r. nr 288/1) „usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewnione na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia dla tego celu”. Zarówno treść szkoleń realizowanych przez Spółkę, ich założenia programowe, metodologia, cele i adresat, do którego są kierowane przemawiają jednoznacznie za przyjęciem powyższej tezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy usługa szkoleniowa świadczona przez Spółkę na warunkach opisanych w stanie faktycznym nr 1 korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług...

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów towarów i usług Służących realizacji projektu opisanego w stanie faktycznym nr 1...

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) (dalej zwanej „uptu”) od 1 stycznia 2011 roku zwalnia się z podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach,

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją,

finansowane w całości ze środków publicznych,

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), (dalej zwanego rozporządzeniem) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe przepisy mają stanowić implementację treści Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (tekst pierwotny: Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 34711, z późn. zm.), (zwana dalej „Dyrektywą 112”) w szczególności artykułu 132 ust. 1 lit. i)-j) rozdziału 2 „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie;

nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Analogiczne regulacje zawierała VI Dyrektywa w art. 13 część A ust. 1 lit. i oraz art. 13 część A ust. 1 lit. j. Zatem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (dalej „TSWE”) odnoszące się do zwolnienia z VAT usług edukacyjnych wydane na jej podstawie zachowują swoją aktualność.

Zwolnienia z opodatkowania usług edukacyjnych, o którym mowa w Dyrektywie jest przykładem zwolnienia z VAT czynności wykonywanych w interesie publicznym. Przyjmuje się, że usługi takie są realizowane w celu zabezpieczenia dostępności i powszechności świadczeń edukacyjnych, a zwolnienie z opodatkowania ma pozwolić na utrzymanie ich cen na jak najniższym poziomie (zob. wyrok TSWE z 20 czerwca 2002 r. w sprawie Komisja v. Niemcy, sygn. C-287/00, pkt 47). Warunkiem zastosowania zwolnienia jest świadczenie powyższych usług przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne podmioty, których cele uznane zostały za podobne przez państwa członkowskie.

Przepisy Dyrektywy 112 nie zawierają definicji „kształcenia” czy „usług edukacyjnych”, jednak na potrzeby określenia zakresu stosowania zwolnienia pojęcia kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego zostały zdefiniowane w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/368/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2005 r. nr 286/1) (zwany dalej „rozporządzeniem 1177/05”). Zgodnie z art. 14 rozporządzenia 1777/05 „usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu”. Z kolei próbę zdefiniowania pojęcia „usług edukacyjnych” podjął TSWE, który w wyroku z 14 czerwca 2007 r., w sprawie Werner Haderer, sygn. C-445/05, podkreślił, że edukacja szkolna i uniwersytecka nie obejmuje tylko nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji, lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, ale obejmuje również inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach i uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów i studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. TSWE zaaprobował szerokie rozumienie zakresu usług edukacyjnych wskazując, że zbyt restrykcyjne podejście do interpretacji terminu „edukacja szkolna i uniwersytecka” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu wspólnego systemu VAT w państwach członkowskich ze względu na różnorodny sposób nauczania w poszczególnych krajach.

W krajach Unii Europejskiej istnieją wyraźne różnice pomiędzy systemami kształcenia zawodowego, które wyodrębniają cztery następujące typy kształcenia:

kształcenie zawodowe w pełnym wymiarze nauczania - Francja, Włochy, Belgia - polegające na tym, że państwo ponosi odpowiedzialność za kształcenie, finansując je tym samym ze środków publicznych,

kształcenie zawodowe kursowe i przemienne - Wielka Brytania - polegające na uzyskiwaniu wiedzy zawodowej w szkole lub na kursie, natomiast w przedsiębiorstwach uzyskuje się umiejętności praktyczne,

kształcenie zawodowe z pełnym wymiarem nauczania w połączeniu z nauczaniem w przedsiębiorstwie - Luksemburg, Irlandia, Holandia - część zajęć dostosowana jest do potrzeb przedsiębiorstwa,

kształcenie zawodowe w oparciu o kształcenie w przedsiębiorstwie - Dania, Niemcy, Austria - uczniowie kształcą się przez 1-2 dni w szkole zawodowej, następnie pobierają nauki w przedsiębiorstwie tzw. dualizm.

Zakres i rodzaj usług szkoleniowych świadczonych przez Spółkę pozwala na twierdzenie, że stosownie do powyższych regulacji przedmiotowe usługi przedstawione w stanie faktycznym są usługami kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 uptu oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia.

Dla stwierdzenia, że przedmiotowe usługi korzystają ze zwolnienia niezbędnym jest jednak spełnienie pozostałych alternatywnych warunków:

Ze zwolnienia mogą korzystać m.in. szkolenia wykonywane przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty. Akredytacja ta jest przyznawana na postawie przepisów art. 68b ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2572 z póżn zm.). Spółka nie posiada owej akredytacji, wobec czego świadczona usługa nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b uptu.

Ze zwolnienia mogą korzystać szkolenia, które w całości (art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c uptu) lub w co najmniej 70% (§ 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia) finansowane będą ze środków publicznych. Stosując wykładnię celowościową wydaje się, że zwolnienie nie może mieć zastosowania wyłącznie na tej podstawie, że dane szkolenie jest adresowane do pomiotów gospodarującymi środkami publicznymi. W takiej sytuacji szkolenie finansuje ze środków własnych organizator szkolenia a Spółka nie jest w stanie sprawdzić źródła finansowania szkoleń opłacanych przez uczestników szkolenia. Jeżeli jednak usługobiorca złoży oświadczenie po rygorem odpowiedzialności karno-skarbowej o finansowaniu szkolenia ze środków publicznych w co najmniej 70%, to w takiej sytuacji należałoby uznać, że szkolenie korzysta ze zwolnienia. Ponadto jeżeli Spółka zawiera umowę o świadczenie usługi szkoleniowej z klientem, który jest beneficjentem dotacji celowej przeznaczonej na sfinansowanie projektu szkoleniowego, i jeżeli z umowy zawartej pomiędzy beneficjentem (klientem Spółki) a instytucją wdrażającą wynika, że projekt finansowany jest w całości lub w co najmniej w 70% ze środków publicznych, to w takiej sytuacji Spółka wystawiając fakturę na rzecz klienta również będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia. Dowodem finansowania szkolenia ze środków publicznych jest w tym przypadku umowa zawierana przez klienta Spółki (beneficjenta) a instytucją wdrażającą. Spółka będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia na podstawie następujących dowodów: oświadczenia klienta składanego pod rygorem odpowiedzialności karno-skarbowej, ewentualnie odpisu umowy. Zdaniem Spółki zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c uptu lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia ma w świetle orzecznictwa TSWE i stanowiska Ministra Finansów szeroki charakter i dotyczy wszelkich szkoleń finansowanych ze środków unijnych bądź innych pomocowych, jeżeli szkolenie dofinansowane jest w co najmniej 70% z tych środków.

Ze zwolnienia mogą korzystać szkolenia prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach (art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a uptu). Dla niektórych rodzajów kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego przewidziane są odrębne przepisy regulujące formę i zasady ich prowadzenia (np. przepisy wykonawcza dotyczące kursów na prawo jazdy, co potwierdza Minister Finansów w objaśnieniach zamieszczonych na stronie Ministerstwa Finansów http://mf. gov.pl/ files /podatki/vat i akcyzowy/informacje/informacja prawo-jazdy 2 .pdf). Zwolnienie powinno mieć zastosowanie również, jeżeli usługi szkoleniowe są prowadzone w formach i zasadach przewidzianych w przepisach rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. nr 3, poz. 216, z późn. zm.) (zwany dalej „rozporządzenie MEN”): Z przepisów tego rozporządzenia wynika, że formami uzyskiwania i uzupełniania m.in. umiejętności i kwalifikacji zawodowych są: kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa. Przepisy rozporządzenia MEN określają wymagania i warunki dla poszczególnych form dotyczące m.in. czasu trwania zajęć, zasad ich prowadzenia, itd. Jeżeli szkolenie jest organizowane zgodnie z tymi przepisami, to szkolenie stanowiące kształcenie zawodowe bądź przekwalifikowania zawodowe będzie zdaniem Spółki korzystać ze zwolnienia. W tym celu konieczne jest odpowiednie udokumentowanie przebiegu kształcenia, według zasad określonych w przepisach rozporządzenia MEN, które przewidują odpowiednią dokumentacją dla każdej z prowadzonej formy kształcenia. Powyższe rozporządzenie zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej, o której mowa w art. 68c ust. 1 ustawy z 7 września 1901 r. o systemie oświaty (tj. z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Dla korzystania ze zwolnienie na podstawie tego rozporządzenia zdaniem Spółki nie jest konieczne uzyskanie akredytacji, o której mowa 43 ust. 1 pkt 20 lit. b uptu oraz art. 68b ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Spółki jest następujące:

Pytanie nr 1: Zdaniem Spółki świadczenie usług w warunkach opisanych w stanie faktycznym nr 1 korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) uptu.

Pytanie nr 2: Zdaniem Spółki w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów towarów i usług służących realizacji projektu opisanego w stanie faktycznym nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się:

w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku za nieprawidłowe

oraz z zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje szkolenie zawodowe (uzyskiwanie lub podnoszenie wiedzy do celów zawodowych) w ramach realizacji Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki finansowanego w całości ze środków publicznych (w 85% ze środków europejskich a w 15 % ze środków budżetu krajowego) i ma charakter dotacji celowej. W celu realizacji szkolenia Spółka m.in. zawrze umowy m.in. z innymi osobami fizycznymi (trenerami) oraz osobami prawnymi (firmy szkoleniowe), którzy działając w charakterze podatnika VAT wystawiać będą na rzecz Spółki faktury.

W przedstawionych okolicznościach sprawy należy zauważyć, że usługi szkolenia świadczone przez Spółkę finansowane są w całości ze środków publicznych (85% ze środków wspólnotowych i 15% ze środków pochodzących z budżetu krajowego). Zatem, Spółka realizuje szkolenia nieodpłatnie, gdyż uczestnicy nie wypłacają Spółce żadnego wynagrodzenia za udział w szkoleniach. Wobec tego świadczone przez Spółkę przedmiotowe usługi szkoleniowe są usługami nieodpłatnymi – Spółce nie przysługuje wynagrodzenie od usługobiorców (uczestników szkoleń).

Jak wskazano wcześniej na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jedynie odpłatne świadczenie usług. Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W analizowanym stanie faktycznym Spółka w zamian za świadczoną usługę szkoleniową nie otrzymuje od jej odbiorców żadnego wynagrodzenia w postaci zapłaty ceny bądź ekwiwalentu.

Ustawodawca w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług nakazuje uznawać również wszelkie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Zatem w pewnych przypadkach nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT tak jak świadczenie odpłatne.

Biorąc pod uwagę analizowany stan faktyczny należy stwierdzić, iż powyższy przepis nie znajdzie tu zastosowania, gdyż nieodpłatne świadczenie usług szkoleniowych przez Spółkę ma związek z jej działalnością gospodarczą. Jak bowiem wskazano we wniosku w obszarze działalności Spółki znajdują się m.in. szkolenia zawodowe. Realizowane przez Spółkę nieodpłatne świadczenie usług szkoleniowych ma więc związek z celem działalności gospodarczej Spółki, w obszarze której znajdują się szkolenia zawodowe.

W związku z powyższym świadczone przez Spółkę w ramach realizacji opisanego projektu usługi szkoleniowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji nie mają do nich zastosowania przepisy dotyczące zwolnień od tego podatku.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy. Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu.

W rozpatrywanej sprawie Spółka świadczy usługę szkolenia, jak wyżej wywiedziono, niepodlegającym opodatkowaniu, tj. niepodlegającym regulacjom przepisów podatku od towarów i usług. W związku z tym, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy Spółka nie posiada prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych zakupów związanych z tą usługą.

W tym zakresie należy stanowisko Spółki uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy zastosowania zwolnienia z podatku dla usługi kształcenia zawodowego świadczonej przez Spółkę i odliczenia kwoty podatku naliczonego w stanie faktycznym nr 1 (pytanie nr 1 i 3), natomiast w zakresie pytania nr 2 i 4 oraz pozostałych stanów faktycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.