IBPP3/443-998/10/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 22 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz innego podmiotu,

jest prawidłowe – w zakresie korekty podatku naliczonego.

Uzasadnienie

W dniu 22 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz innego podmiotu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Gmina Miasto posiada 100% udziałów. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług autobusowych przewozów komunikacji miejskiej i podmiejskiej. Usługi te świadczone są z wykorzystaniem zadaszeń i urządzeń przystankowych wykonanych przez Wnioskodawcę i stanowiących jego własność, a posadowionych na gruntach stanowiących własność Gminy Miasto. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę całego podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu materiałów potrzebnych do wykonania zadaszeń i urządzeń przystankowych. Wnioskodawca skorzystał z tego prawa i dokonał takiego obniżenia podatku VAT.

W dniu 26 października 2010 r. Rada Nadzorcza Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na zbycie na rzecz Gminy Miasto składnika majątkowego w postaci urządzeń przystankowych należących do MPK - Sp. z o.o., znajdujących się na przystankach autobusowych zlokalizowanych na terenie miasta.

W dniu 3 listopada 2010 r. Zgromadzenie Wspólników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. podjęło uchwałę wyrażającą zgodę na zbycie na rzecz Gminy Miasto składnika majątkowego w postaci prawa własności urządzeń przystankowych należących do MPK - Sp. z o.o. znajdujących się na przystankach autobusowych zlokalizowanych na terenie miasta.

W dniu 9 listopada 2010 r. Rada Miasta podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na wniesienie dopłaty do kapitału zapasowego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. w wysokości 488.433 zł z przeznaczeniem na pokrycie straty MPK - Sp. z o.o. w związku z przekazaniem urządzeń i zadaszeń przystankowych na rzecz Gminy Miasto.

W dniu 6 grudnia 2010 r. Zgromadzenie Wspólników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. podjęło uchwałę ustalającą kwotę dopłaty przez wspólnika Gminę Miasto do kapitału zapasowego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. w wysokości 488.433 zł z przeznaczeniem na pokrycie straty MPK - w związku z przekazaniem urządzeń i zadaszeń przystankowych na rzecz Gminy Miasto, przy czym uchwała przewiduje wniesienie dopłaty przez wspólnika w terminie do dnia 15.12.2010r.

W wykonaniu powyższych decyzji Wnioskodawca w pierwszej połowie 2011 roku zamierza przekazać nieodpłatnie zadaszenia i urządzenia przystankowe Gminie Miasto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie zadaszeń i urządzeń przystankowych Gminie Miasto będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, który został odliczony w chwili wykonania zadaszeń i urządzeń przystankowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z zm. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Z przepisu tego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podlega jedynie odpłatne świadczenie usług, zaś usługi świadczone nieodpłatnie - co do zasady - nie podlegają opodatkowaniu, niezależnie od tego, czy nieodpłatność jest istotą danej usługi, czy też usługa została wykonana bez wynagrodzenia. Równocześnie zauważyć należy, iż niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług. Należy jednak mieć na uwadze, że opodatkowanie czynności świadczonych nieodpłatnie stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ustawy o VAT i jest dopuszczalne jedynie w przypadkach wyraźnie wymienionych w ustawie. Dokonując wykładni przepisów należy więc mieć na uwadze zasadę, iż wyjątki nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Za taki wyjątek uznać należy unormowanie przyjęte w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. W przepisie tym ustawodawca przyjął fikcję prawną uznając, że nieodpłatne świadczenia, o których mowa w tym przepisie stanowią odpłatne świadczenie usług. Rezultatem takiego unormowania jest objęcie tych usług zakresem opodatkowania. Stosownie do powołanego przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za czynność zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług uznaje się także wszelkie nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych następnie z wyświadczeniem tego rodzaju usług.

Interpretacja tego przepisu nie może pozostawać w sprzeczności z zasadą wykładni zakazującą rozszerzającej interpretacji wyjątków. W związku z tym powołany przepis wskazuje na możliwość opodatkowania usług świadczonych nieodpłatnie w jednej sytuacji, w której pojawienie się wymaga zaistnienia dwóch warunków w tym przepisie wskazanych. Usługi świadczone nieodpłatnie należy traktować jako usługi odpłatne, o ile nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko łączne zaistnienie powołanych przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania usług nieodpłatnych. W konsekwencji, brak przynajmniej jednej przesłanki, opodatkowanie to wyłącza. Stanowisko w omawianym zakresie znalazło aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok WSA z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3630/06). Analizując zagadnienie nieodpłatnego przekazania Gminie zadaszeń i urządzeń przystankowych należy zauważyć, iż pomimo związanej z przekazaniem zadaszeń i urządzeń przystankowych dopłacie wspólnika do spółki na pokrycie straty powstałej na skutek nieodpłatnego przekazania Gminie zadaszeń i urządzeń przystankowych, samo ich przekazanie wykonane zostanie na rzecz Gminy nieodpłatnie. Odpłatność oznacza bowiem wykonywanie usługi za wynagrodzeniem, a więc za zapłatą, zwrotem kosztów lub ekwiwalentem środków pieniężnych. W opisywanej sprawie Wnioskodawca przekazując zadaszenia i urządzenia przystankowe na rzecz Gminy, nie otrzyma z tego tytułu zapłaty w jakiejkolwiek postaci. Element odpłatności musi pojawić się bowiem w bezpośrednich relacjach pomiędzy świadczącym usługę, a jej odbiorcą.

Pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonaniem świadczenia powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie, a otrzymana zapłata jest konsekwencją wykonania świadczenia. Istotne w niniejszej sprawie jest zatem, czy przekazanie zadaszeń i urządzeń przystankowych nie jest realizowane w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę. Zadaszenia i urządzenia przystankowe zostały przez Wnioskodawcę wykonane w celu umożliwienia świadczenia usług w zakresie autobusowych przewozów komunikacji miejskiej, a zatem pozostają w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa uznać należy bowiem te usługi, których świadczenie odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, a taka sytuacja w przypadku Wnioskodawcy nie występuje. W konsekwencji, w omawianej sytuacji nie została spełniona przesłanka braku związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem nieodpłatne przekazanie zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz Gminy Miasto w ocenie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, który został odliczony w chwili wykonania zadaszeń i urządzeń przystankowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz innego podmiotu,

prawidłowe – w zakresie korekty podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Podkreślenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką z o.o., w której Gmina Miasto posiada 100% udziałów. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług autobusowych przewozów komunikacji miejskiej i podmiejskiej. Usługi te świadczone są z wykorzystaniem zadaszeń i urządzeń przystankowych wykonanych przez Wnioskodawcę i stanowiących jego własność, a posadowionych na gruntach stanowiących własność Gminy Miasto. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę całego podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu materiałów potrzebnych do wykonania zadaszeń i urządzeń przystankowych. Wnioskodawca skorzystał z tego prawa i dokonał takiego obniżenia podatku VAT. W dniu 3 listopada 2010 r. Zgromadzenie Wspólników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. podjęło uchwałę wyrażającą zgodę na zbycie na rzecz Gminy Miasto składnika majątkowego w postaci prawa własności urządzeń przystankowych należących do MPK - Sp. z o.o. znajdujących się na przystankach autobusowych zlokalizowanych na terenie miasta.

Kwestią podlegającą ocenie w niniejszej sprawie jest uznanie przedmiotowych świadczeń za odpłatne bądź nieodpłatne. Należy w tym miejscu podkreślić, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawę lub świadczącego usługę.

Mając na uwadze wskazane przepisy, stwierdzić należy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w dniu 9 listopada 2010 r. Rada Miasta podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na wniesienie dopłaty do kapitału zapasowego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Sp. z o.o. w wysokości 488.433 zł z przeznaczeniem na pokrycie straty MPK - Sp. z o.o. w związku z przekazaniem urządzeń i zadaszeń przystankowych na rzecz Gminy Miasto.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż istnieje bezpośredni stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze skonkretyzowanym świadczeniem, które zostanie wykonane w ramach umowy zobowiązaniowej między dwoma określonymi stronami transakcji, oraz dla którego istnieć będzie bezpośredni konsument (Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne) odnoszący korzyść o charakterze majątkowym w postaci dopłat do kapitału zapasowego na pokrycie straty w związku z przekazaniem urządzeń i zadaszeń przystankowych na rzecz Gminy.

Nie można zatem uznać, że dopłaty wnoszone przez Gminą pozostają „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi dopłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności.

W tym miejscu nie sposób jednak pominąć faktu, iż uchwała wyrażająca zgodę na wniesienie dopłat do kapitału zapasowego Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego na pokrycie strat MPK przynosi Wnioskodawcy bezpośrednie wymierne korzyści wynikające z przekazania urządzeń i zadaszeń przystankowych w postaci dopłat.

Nie można zatem stwierdzić, iż z tytułu dokonywanej dopłaty nie uzyskuje w zamian żadnej korzyści, wprost przeciwnie - staje się bezpośrednim beneficjentem czynności, która zostanie dokonana przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, iż świadczenia, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach transkacji przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz Gminy, stanowić będą odpłatne świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1, które - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek właściwych dla tych czynności.

Tym samym należy wskazać, że w związku z wystąpieniem odpłatnego świadczenia usług z tytułu przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz Gminy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy budowie zadaszeń i urządzeń przystankowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania zadaszeń i urządzeń przystankowych na rzecz innego podmiotu,

prawidłowe – w zakresie korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.