PP-B/406z-05/05/AU

Pytanie podatnika:

dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT

Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005r. Nr 8 , poz.60) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 25 marca 2005r. (wpływ do tut. Izby 11.04.2005r.) wniesionego przez Spółkę z o.o. "E" na postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 18 marca 2005r. Nr ZP/443-16/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług - odmawiam zmiany przedmiotowego postanowienia uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanowiska przedstawionego w zapytaniu jest prawidłowa.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 06 stycznia 2005r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535) w odniesieniu do wykazania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, iż otrzymała od kontrahenta zagranicznego w styczniu 2005r. wraz z dostarczonym towarem do magazynu fakturę wystawioną w miesiącu grudniu 2004r. Strona była zatem zainteresowana otrzymaniem informacji czy opisana transakcja podlega opodatkowaniu 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, czy też w miesiącu wystawienia faktury. W ocenie wnoszącego zapytanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT należało określić na podstawie daty dokonania dostawy, gdyż w dniu wystawienia faktury nie zostały spełnione przesłanki stwierdzające wewnątrzwspólnotowe nabycie wynikające z art.9 ust.1 ustawy o p.t.u.

W wydanym postanowieniu Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe. Stwierdził, iż wystawienie faktury przez kontrahenta unijnego przed terminem wynikającym z art.20 ust.5 ustawy o p.t.u. powoduje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą jej wystawienia, mimo iż fakturę otrzymano z towarem.

Na powyższe postanowienie Spółka wniosła zażalenie podnosząc, iż organ podatkowy naruszył przepisy prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów regulujących kwestię powstania obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Zdaniem podatnika w udzielonej odpowiedzi nie uwzględniono przesłanek wynikających z przepisów ustawy o rachunkowości. W szczególności wskazano na naruszenie art. 24 ust.5 pkt 1 oraz art. 10 ust.1 pkt 5 tej ustawy. W ocenie strony cyt. przepisy nakazują wprowadzać do ksiąg rachunkowych każde zdarzenie, które nastąpiło w okresie sprawozdawczym i na podstawie tych danych należy sporządzić deklaracje podatkowe, w tym deklaracje VAT-7. Wykazanie natomiast obowiązku podatkowego na podstawie art. 20 ust.6 ustawy o p.t.u. powoduje naruszenie w.w. zasad.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia stwierdzam, co następuje;

Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (por.art.20 ust.5). Jednak w przypadku, gdy przed ww. terminem podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia (por. art. 20 ust. 6).

Jeżeli więc Spółka otrzymała towar wraz z fakturą obowiązana jest wyznaczyć obowiązek podatkowy z tytułu WNT według terminu wystawienia przez dostawcę faktury. Wskazują na to cyt. wyżej przepisy art.20 ust.5 i 6 ustawy o p.t.u., z których wynika, iż istotnym jest termin wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. W przypadku otrzymania towaru podatnik wprawdzie obowiązany jest opodatkować WNT 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, jeżeli jednak faktura została wystawiona przed tak określonym terminem, tj. 15. dnia następującego po miesiącu dostawy, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W praktyce sprowadza się to do ewentualnej korekty deklaracji, jeżeli faktura wpłynie do podatnika po terminie do złożenia deklaracji za okres, w którym określono obowiązek według otrzymania dostawy.

Wobec powyższego rozstrzygnięcie organu I instancji jest prawidłowe.

Ustosunkowując się do wskazanych w zażaleniu kwestii wynikających z zasad rachunkowości zauważam;

Ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz.694 ze zm.) określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Obejmuje m.in. przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym, okresowe ustalanie lub spra-wdzanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów (por.art.4 ust.3 tej ustawy).

Natomiast zgodnie z art.109 ust.3 ustawy o p.t.u. podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. W związku z powyższym nietrafny jest pogląd Spółki, iż okres sprawozdawczy w zakresie przepisów o rachunkowości musi być adekwatny do określonych ustawami podatkowymi terminów powstania obowiązku podatkowego.

Reasumując należało orzec jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w dniu jej wydania stan prawny.

Jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. Nie jest natomiast wiążąca dla podatnika (por. art.14 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej).

W przypadku zmiany przepisów podatkowych interpretacja przestaje wiązać.