ILPP1/443-180/09/10-S1/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1353/09 – stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek. Dnia 11 marca 2009 r. Wnioskodawczyni uzupełniła stan sprawy o wymagane informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 19 kwietnia 2004 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem (na podstawie aktu notarialnego repetytorium A numer (…)) nieruchomość rolną działkę gruntu Nr 666/6 i działkę budowlaną Nr 666/4 o łącznej powierzchni 1,2462 ha. W związku z tym, że była to umowa warunkowa w dniu 30 kwietnia 2004 r. na podstawie aktu notarialnego A numer (…) nastąpiło przeniesienie własności. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wystąpiła o podział nieruchomości gruntowej nr 666/6 na mniejsze działki. Decyzją z dnia 20 grudnia 2006 r. nr W(…) Zainteresowana uzyskała podział tej nieruchomości na działki o numerach 666/12, 666/11, 666/10, 666/9, 666/8, 666/7 – droga. Wnioskodawczyni (wraz z małżonkiem) na dzień złożenia wniosku posiadała 4 działki. Jest to majątek prywatny, nie związany z działalnością gospodarczą. Decyzję o podziale małżonkowie podjęli w związku z trudnościami jakie wiążą się ze znalezieniem kupca na całą nieruchomość, a ze względów rodzinnych musiano ją sprzedać. Zmiana planów życiowych.

W dniu 29 października 2007 r. aktem notarialnym Repetytorium A Nr (…) sprzedana została działka budowlana, na której Wnioskodawczyni (wraz z małżonkiem) miała zamiar się budować. Nie zmieniono jej przeznaczenia. W dniu 24 stycznia 2008 r. aktem notarialnym repetytorium A (…) Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem sprzedała działkę nr 666/9 o powierzchni 0,1555 ha niezabudowaną oraz udział wynoszący 1/5 w działce gruntu nr 666/7 o powierzchni 0,1134 ha. Zainteresowana wraz z małżonkiem ma zamiar sprzedać jeszcze 3 działki.

W uzupełnieniu stanu sprawy z dnia 6 marca 2009 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż nabyła przedmiotowe nieruchomości 19 kwietnia 2004 r. aktem notarialnym repetytorium A numer (…) będącym umową kupna – sprzedaży. Ponadto Zainteresowana wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w działalności rolniczej. Działki te nie były – na podstawie umów cywilno-prawnych – udostępniane osobom trzecim. Wskazano również, iż Wnioskodawczyni nie odprowadziła z tytułu dokonanych sprzedaży podatku VAT do właściwego organu podatkowego. Działki w świetle zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, wolnostojącą.

Zainteresowana wskazała także, iż na dzień przedmiotowego uzupełnienia, posiada jedynie dwie działki, a łącznie zbyła cztery.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa działek (majątek własny) powstałych w wyniku podziału będzie uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegać opodatkowaniu...

2. Czy wyprzedając majątek własny jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności podatkowej Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie wynika, że Zainteresowana będzie uznana za podatnika VAT i w związku z tym zobowiązana będzie do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości powstałych z podziału działek. W związku z tym, że grunty są towarami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem ich sprzedaż stanowi "dostawę towaru" (a więc czynność mieszczącą się w katalogu czynności opodatkowanych). Faktycznemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług określona czynność podlega wówczas, gdy czynność ta (mieszcząca się w katalogu czynności opodatkowanych - w tym przypadku sprzedaż działki) jest wykonywana przez podmiot działający dla tej czynności jako podatnik VAT. Osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej wyprzedająca majątek prywatny nie może być uznana za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przełożenie definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług na sytuację, w której osoba fizyczna, dokonuje sprzedaży działek ze swego majątku (nie będąc formalnie przedsiębiorcą) wywołuje wiele kontrowersji. Ostatnio w praktyce zaczyna jednak zwyciężać pogląd, zgodnie z którym "Sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy VAT" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., III SA/Wa 4176/06, niepubl.). W powoływanym wyroku Sąd stwierdził, iż obowiązek podatkowy w VAT nie powstaje w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która odnosi się do majątku osobistego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowania na potrzeby własne.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawczyni przytacza także:

* wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., l FSK 603/06,

* wyrok składu 7 sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-180/09-5/MK stwierdzając, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.) jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 7 maja 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 3 czerwca 2009 r. nr ILPP1/443/W-49/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 9 czerwca 2009 r.).

W dniu 6 lipca 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1353/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt 1353/09 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w dniu 19 kwietnia 2004 r. nabyła (na podstawie aktu notarialnego repetytorium A numer (…)) nieruchomość rolną, tj. działkę gruntu Nr 666/6 i działkę budowlaną Nr 666/4 o łącznej powierzchni 1,2462 ha. W związku z tym, że była to umowa warunkowa w dniu 30 kwietnia 2004 r. na podstawie aktu notarialnego A numer (…) nastąpiło przeniesienie własności. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wystąpiła o podział nieruchomości gruntowej nr 666/6 na mniejsze działki. Decyzją z dnia 20 grudnia 2006 r. nr W(…) Zainteresowana uzyskała podział tej nieruchomości na działki o numerach 666/12, 666/11, 666/10, 666/9, 666/8, 666/7 - droga. Wnioskodawczyni (wraz z małżonkiem) na dzień złożenia wniosku posiadała 4 działki. Decyzję o podziale nieruchomości małżonkowie podjęli w związku z trudnościami jakie wiążą się ze znalezieniem kupca na całą nieruchomość, a ze względów rodzinnych musiano ją sprzedać. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w działalności rolniczej. Działki te nie były – na podstawie umów cywilno-prawnych – udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawczyni wskazała także, iż na dzień złożenia uzupełnienia do wniosku, zbyła cztery działki i planuje sprzedaż pozostałych dwóch.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując planowanej sprzedaży działek gruntu Zainteresowana działała w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że grunt został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku nabytego dla celów prywatnych i sprzedawanego z uwagi na zmianę planów życiowych. Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotowe pozostałe działki gruntu będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, zbycie przez Wnioskodawczynię działek będących majątkiem własnym nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji Zainteresowana w związku z dostawą nieruchomości nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej opodatkowania dostawy działek w zdarzeniu przyszłym. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania dostawy działek w stanie faktycznym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-180/09/10-S/MK z dnia 25 maja 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.