ILPP1/443-1380/09-2/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 6 grudnia 2007 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu trzech działek budowlanych. Sprzedający działki w dacie ich sprzedaży był i jest nadal przedsiębiorcą, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania pozostałych robót budowlanych i wykończeniowych. W ramach tej działalności jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT.

Sprzedający nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze. Sprzedający nabył przedmiotowe działki wraz z 8 innymi, na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 23 stycznia 2007 r.) od swojego ojca. Działki te nabył do majątku osobistego, nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż działek nie stanowiła profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Jednakże przy transakcji sprzedaży działek oświadczył, że z tytułu sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży, powołując się na treść art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie pobrał od nabywcy – Wnioskodawczyni podatku od czynności cywilnoprawnych. Sprzedający nie rozliczył i nie odprowadził podatku VAT od sprzedaży przedmiotowych działek. Powodem sprzedaży przedmiotowych działek była konieczność pozyskania przez sprzedającego środków finansowych na budowę jego własnego domu mieszkalnego, a ponadto na doinwestowanie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (roboty budowlane i wykończeniowe) – zakup sprzętu. Tak też uzyskane środki ze sprzedaży zostały wykorzystane. Sprzedający (właściciel działek) nie wykorzystywał ich w jakikolwiek sposób na cele osobiste. Działki te nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki stanowiły nieruchomości gruntowe o podobnym charakterze. Sprzedający oprócz zbycia kupującej ww. trzech działek, zbywał również pozostałe niezabudowane działki budowlane, tj. wyłącznie działki otrzymane od swojego ojca na podstawie umowy darowizny – aktu notarialnego z dnia 23 stycznia 2007 r.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że w toku procesu, który toczy się przed sądem okręgowym na skutek powództwa Wnioskodawczyni przeciwko sprzedającemu o zwrot należności bezpodstawnie pobranej tytułem rzekomego podatku VAT jest w posiadaniu następujących dokumentów: odpis umowy sprzedaży, odpis opinii prawnej, odpis informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek gruntu stanowiących majątek prywatny Sprzedającego, nie zakupionych i nie wykorzystywanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), sprzedaż majątku osobistego, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany. Transakcja ta nie podlega zatem opodatkowaniu VAT, lecz opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jedynie czynność zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru (gruntu), poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jego kontynuacji w tej formie.

Jeżeli natomiast czynność (sprzedaż) wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania tej czynności podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Bez znaczenia jest również fakt, czy działki kupuje jeden nabywca, czy kilku i w jakim czasie oraz to, czy sprzedawca z innego tytułu jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jeżeli nieruchomość ma charakter prywatny i nie była zakupiona, ani wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym, towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni dokonała zakupu trzech działek budowlanych. Sprzedający działki w dacie ich sprzedaży był i jest nadal przedsiębiorcą, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania pozostałych robót budowlanych i wykończeniowych. W ramach tej działalności jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. Sprzedający nabył przedmiotowe działki wraz z 8 innymi, na podstawie umowy darowizny od swojego ojca. Działki te nabył do majątku osobistego, nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż działek nie stanowiła profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Jednakże przy transakcji sprzedaży działek oświadczył, że z tytułu sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży, powołując się na treść art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie pobrał od nabywcy – Wnioskodawczyni podatku od czynności cywilnoprawnych. Sprzedający nie naliczył i nie odprowadził podatku VAT od sprzedaży przedmiotowych działek. Powodem sprzedaży przedmiotowych działek była konieczność pozyskania przez sprzedającego środków finansowych na budowę jego własnego domu mieszkalnego, a ponadto na doinwestowanie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (roboty budowlane i wykończeniowe) – zakup sprzętu. Tak też uzyskane środki ze sprzedaży zostały wykorzystane. Sprzedający (właściciel działek) nie wykorzystywał ich w jakikolwiek sposób na cele osobiste. Działki te nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki stanowiły nieruchomości gruntowe o podobnym charakterze. Sprzedający oprócz zbycia kupującej ww. trzech działek zbywał również pozostałe niezabudowane działki budowlane, tj. wyłącznie działki otrzymane od swojego ojca na podstawie umowy darowizny.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednak w przedmiotowej sprawie okoliczności opisane przez Wnioskodawczynię nie wykazują, iż Sprzedającego z tytułu przedmiotowej dostawy można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby celem nabycia gruntu była jego późniejsza sprzedaż. Okoliczności sprawy nie wskazują również na to, aby Sprzedający przekazał przedmiotowy grunt do majątku związanego z prowadzoną działalnością. Powyższe potwierdza fakt, iż z tytułu dokonanej dostawy nie rozliczył i nie odprowadził podatku VAT. Sprzedający dokonując dostawy działek mógł skorzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznaczałaby wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Sprzedającego w działalności gospodarczej i nabyte zostały w drodze darowizny do celów prywatnych, stwierdzić należy, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, wyjaśnić należy, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy również zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez wnioskodawcę.

Wskazać ponadto należy, iż na podstawie ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w analizowanej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla sprzedawcy przedmiotowych działek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.