IBPP1/443-110/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Marii J., przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2007r. (data wpływu 22 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 sierpnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 80-tych Wnioskodawca otrzymał od rodziców w drodze darowizny działkę rolną o powierzchni 0,51 ha. Działka ta przez cały czas była uprawiana poprzez sianie i sadzenie na niej zboża, ziemniaków i warzyw. W latach 90-tych został opracowany nowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy, w którym posiadana przez Wnioskodawczynię działka uzyskała status działki budowlanej. W najbliższym czasie Wnioskodawca ma zamiar, po uprzednim geodezyjnym podzieleniu działki na mniejsze, dokonać ich sprzedaży jako działek budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności powinna zostać obciążona podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym przypadku nie powinien być do ceny sprzedawanych działek doliczany podatek VAT, gdyż grunt został nabyty nie na potrzeby działalności gospodarczej, lecz dla celów prywatnych w drodze darowizny. Przez cały czas posiadania przez Wnioskodawcę działki, grunt wykorzystywany był do celów rolniczych, na potrzeby własne. Ponadto sprzedaż działek będzie dokonywana z majątku osobistego. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, sprzedaż dotyczy tylko jednej nieruchomości, która została podzielona na części, aby umożliwić jej sprzedaż. Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać więcej jakichkolwiek nieruchomości. Uważa, że w świetle obowiązujących przepisów, dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przez podatnika VAT, który nabył działki w celu ich dalszego zbycia w okolicznościach wskazujących na zamiar ich powtarzania. A zatem z okoliczności towarzyszących ich dostawie musi wynikać, że czynności te podejmowane są z zamiarem ich kontynuowania. Czynnikiem decydującym powinien być cel w jakim dane grunty zostały nabyte oraz okres ich posiadania.

Wnioskodawca podkreśla, że nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami i samo podjecie czynności mających na celu podzielenie posiadanego gruntu na działki budowlane z zamiarem ich sprzedaży, nie powinno skutkować tym, że stanie się automatycznie podatnikiem podatku VAT. Podział gruntu na mniejsze działki spowodowany jest tym, że otrzyma lepszą cenę za m#178;, a więc sprzeda je korzystniej.

Podsumowując, Wnioskodawa uważa, że dokonując sprzedaży działek budowlanych, nie będzie on opodatkowany podatkiem od towarów i usług ponieważ:

nie prowadzi działalności gospodarczej,

sprawa sprzedaży dotyczy tylko jednej działki podzielonej na mniejsze,

nie zamierza sprzedawać żadnych inny nieruchomości i nie planuje zakupu żadnej innej nieruchomości,

nabycie działki nastąpiło w drodze darowizny około 20 lat temu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Ponadto działka posiadana przez Wnioskodawcę nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, ale weszła w skład jego majątku osobistego w drodze darowizny od rodziców. Co prawda przez cały czas posiadania działki przez Wnioskodawcę, grunt wykorzystywany był na cele rolnicze (sianie i sadzenie zboża, ziemniaków i warzyw) ale, zgodnie z oświadczeniem złożonym we wniosku, wyłącznie dla potrzeb własnych. Z powyższego wynika, iż nie były dokonywane dostawy produktów rolnych pochodzących z upraw własnych Wnioskodawcy. Dlatego też w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą, uznawanym przez ustawę o podatku od towarów i usług za podatnika VAT prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą. A zatem, w zaistniałej sytuacji, przedmiotem sprzedaży będzie majątek osobisty Wnioskodawcy, nabyty drodze darowizny od rodziców, niewykorzystywany do działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Stronę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego, dostawy ww. działek z majątku osobistego nie należy uznać za działalność gospodarczą, bowiem nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, brak jest podstaw by uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie fatycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.