IBPBI/2/423-1195/09/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 06 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji lub kawiarni – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 06 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji lub kawiarni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka wielokrotnie organizuje spotkania z kontrahentami lub potencjalnymi klientami w czasie których ustala się warunki sprzedaży towarów bądź usług, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów przed ich ostatecznym podpisaniem.

Spotkania takie są nieodzownym elementem prowadzenia działalności gospodarczej i często w trakcie rozmów handlowo-biznesowych zaprasza się ich uczestników na poczęstunek do restauracji lub kawiarni, oczywiście na koszt Spółki.

Wydatki dotyczące tych spotkań są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na posiłek w restauracji lub kawiarni w trakcie spotkań z kontrahentami lub potencjalnymi odbiorcami towarów i usług stanowią koszt uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z posiłkiem (poczęstunkiem) w trakcie rozmów handlowych z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, które to wyłączenie zawiera również wydatki na reprezentację (art. 16 ust. 1 pkt 28).

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawach podatkowych, należy posłużyć się definicją językową. Wg Słownika Języka Polskiego wydanego przez PWN reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Na tle tej definicji można przyjąć, że finansowanie działań, które nie będą nosiły znamion okazałości czy wystawności, nie będzie uznane za reprezentację.

W kontaktach handlowych czymś naturalnym i ogólnie przyjętym jest oferowanie kontrahentom (klientom) poczęstunku w trakcie spotkań. W czasie takich poczęstunków prowadzi się intensywne rozmowy związane z podpisywanym kontraktem bądź składanymi ofertami a ich celem nie jest demonstracja okazałości tylko uzgodnienie najbardziej trudnych aspektów prowadzonej działalności.

Dlatego zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że spotkania w kawiarniach, czy też zaproszenie kontrahenta na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, nie wiąże się z chęcią zaimponowania wystawnością, bogactwem i okazałością jest to praktyka powszechnie stosowana i zwyczajowo przyjęta w kontaktach handlowych.

W związku z tym w przypadku gdy Spółka organizuje z kontrahentami spotkanie w kawiarni bądź restauracji w celu omówienia spraw biznesowych, wydatki na ten cel nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako „zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych m.in.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPB3/423-405/08/PC z 13 sierpnia 2008r.

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW z 23 października 2008 r.

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM z 27sierpnia 2009r.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, iż wydatki, obejmujące zakup usług gastronomicznych, serwowanych w restauracji lub kawiarni w czasie spotkań z kontrahentami, w ocenie tut. organu, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Powoływanie się Spółki na okoliczność, że stanowią one jedynie normalną praktykę powszechnie stosowaną nie odbiera wyżej wymienionym działaniom cech reprezentacji. Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, zamawiającymi, podwykonawcami itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”.

Reasumując, wydatki na zakup posiłków w restauracji lub kawiarni w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.