IPPP3/443-1109/10-3/MPe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 09.11.2010 r. (data wpływu 12.11.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dotyczących usług finansowych, polegających na nabyciu papierów wartościowych, w szczególności obligacji, po cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek” - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12.11.2010 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dotyczących usług finansowych, polegających na nabyciu papierów wartościowych, w szczególności obligacji, po cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem który powstał w styczniu 2010 roku w wyniku połączenia A. S.A. z B. S.A. Wnioskodawca jest bankiem uniwersalnym i komercyjnym, dysponującym bogatą ofertą produktów finansowych w zakresie kredytowania, oszczędzania i inwestowania, a także szerokim wachlarzem dodatkowych usług finansowych. Bank oferuje szeroką gamę produktów bankowych klientom korporacyjnym, detalicznym i jednostkom samorządowym, a także świadczy usługi w zakresie bankowości prywatnej skierowane do najzamożniejszych klientów.

Bank prowadzi pełny zakres usług bankowych. W szczególności, Bank świadczy usługi, o których mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, ze zm.), tj. czynności bankowe sensu stricte oraz sensu largo (zwane dalej: „czynnościami bankowymi”). Czynności bankowe objęte są co do zasady, zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej. „ustawa o VAT”). Stąd, wykonując przedmiotowe czynności, w zdecydowanej większości przypadków, Bank świadczy usługi zwolnione z opodatkowania VAT. Jednocześnie, Bank wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT, m.in. świadczy usługi faktoringu, usługi najmu powierzchni, usługi doradztwa finansowego itp.

Wskazane powyżej usługi świadczone są przez Bank zarówno na rzecz osób i podmiotów krajowych, tj. rezydentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178, ze zm.) jak również podmiotów i osób zagranicznych, tj. nierezydentów oraz nierezydentów z krajów trzecich w rozumieniu przepisów prawa dewizowego (dalej określanych odpowiednio jako: „nierezydenci z krajów UE” oraz „nierezydenci z krajów trzecich”).

W przypadku świadczenia usług objętych przedmiotowym zakresem zwolnienia z VAT, na rzecz rezydentów oraz nierezydentów z krajów UE, obrót z tego tytułu będzie traktowany jako obrót nieuprawniający Bank do odliczenia naliczonego podatku VAT. Natomiast, w przypadku świadczenia przedmiotowych usług na rzecz nierezydentów z krajów trzecich obrót z tego tytułu będzie traktowany jako obrót uprawniający Bank do odliczenia podatku naliczonego.

Bank, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje więc głównie czynności, w związku z którymi, co do zasady, Bankowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże w ramach prowadzonej działalności Bank dokonuje także czynności, w związku z wykonywaniem których Bankowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku tym, że Bank wykonuje zarówno czynności w stosunku do których Bankowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i czynności w stosunku do których takie prawo nie przysługuje, Bank, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tzw. bezpośrednia alokacja).

W sytuacji natomiast, gdy Bank nie będzie w stanie wyodrębnić w całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których Bankowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Bank, na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tzw. alokacja pośrednia).

W ramach prowadzonej działalności Bank dokonuje transakcji zakupu i sprzedaży krajowych i zagranicznych papierów wartościowych, kuponowych (odsetkowych), głównie obligacji, zarówno na rynku pierwotnym jak i wtórnym. Emitentami wspomnianych papierów wartościowych są Narodowy Bank Polski, Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego, banki bądź inne podmioty posiadające osobowość prawną.

Dla potrzeb przedmiotowego wniosku Bank na przykładzie obligacji opisze schemat wykorzystywany w praktyce. Schemat ten jest stosowany również do innych rodzajów papierów wartościowych.

Od papierów wartościowych takich jak obligacje, w okresach ustalonych w ich treści, są wypłacane odsetki naliczane dla danego okresu odsetkowego według określonego sposobu (tzw. kupon odsetkowy). Posiadacz papieru wartościowego jest więc uprawniony do otrzymywania określonej płatności odsetkowej w ustalonym terminie. Obligacje są przedmiotem wtórnego obrotu na rynku regulowanym. Transakcje zakupu przedmiotowych papierów wartościowych dokonywane są przez Bank niekiedy w trakcie biegnącego okresu odsetkowego, co oznacza, że następuje zakup papieru wartościowego, na przykład obligacji, wraz z odsetkami naliczonymi do dnia zakupu, a cena płacona za nabywany papier wartościowy (obligację) obejmuje również naliczone odsetki. Konsekwencją wskazanej cechy obligacji, jako dłużnego papieru wartościowego mogącego być przedmiotem wtórnego obrotu, jest występujący w praktyce sposób kalkulacji wartości wynagrodzenia należnego poszczególnym obligatariuszom.

W praktyce ustalania cen na rynku papierów wartościowych czyli w praktyce tzw. kwotowania, przyjęło się, że cena negocjowana czy akceptowana dotyczy wyceny „płaszcza” papieru wartościowego, a więc jego wartości nominalnej („cena czysta”). Natomiast odsetki naliczone do dnia rozliczenia czy przejścia własności są do tej ceny dodawane dla potrzeb rozliczenia („cena brudna”). „Cena brudna” obligacji uwzględnia bowiem wartość tzw. zakupionych odsetek, tj. odsetek, które narosły od momentu nabycia obligacji lub daty ostatniej płatności kuponu do dnia ich sprzedaży.

„Cena brudna” obligacji odzwierciedla zatem wartość wynagrodzenia należnego zbywcy z tytułu finansowania emitenta przez okres, w którym zbywca był posiadaczem obligacji. Cena ta uwzględnia również wartość odpowiadającą wynagrodzeniu poprzednich obligatariuszy, od których obligacja została nabyta przez obecnego zbywcę. Konstrukcja obligacji zakłada bowiem, iż wypłata kuponu następuje w całości na rzecz tego obligatariusza, w którego posiadaniu jest obligacja na moment wypłaty kuponu.

Według opisanego powyżej systemu notowane są obligacje na giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: GPW). Zgodnie z paragrafem 133 Regulaminu GPW kurs obligacji określony jest w procentach ich wartości nominalnej. Natomiast paragraf 33 Szczegółowych Zasad Obrotu Giełdowego wskazuje, że cena rozliczeniowa obligacji równa się iloczynowi kursu obligacji i wartości nominalnej jednej obligacji powiększonemu o wartość odsetek obowiązujących na dzień, w którym powinno zostać przeprowadzone rozliczenie. Analogiczne zasady kwotowania ceny, a więc ustalania kursu w stosunku do wartości nominalnej dodawania odsetek naliczonych przy ustaleniu ceny rozliczeniowej, stosuje się na innych rynkach. Z perspektywy ekonomicznej, dokonując zakupu odsetkowego papieru wartościowego odsetki traktuje się jakby były nabywane odrębnie i są rozliczane w dacie realizacji najbliższej płatności odsetkowej.

Powyższe oznacza, że w przypadku nabycia papieru wartościowego z kuponem odsetkowym przez Bank, cena jego nabycia składa się z dwóch elementów:

ceny czystej — odpowiadającej aktualnemu rynkowemu (umownemu) kursowi odnoszonemu do wartości nominalnej i

odpowiedniej wartości naliczonych odsetek na dzień nabycia.

Dokonując zakupu papieru wartościowego z kuponem odsetkowym (na przykład obligacji kuponowej), Bank może posiadać go w swoim portfelu aż do terminu zapadalności, tj. wykupu przez emitenta, bądź też sprzedać na rynku wtórnym.

Analogicznie, w przypadku sprzedaży przed terminem otrzymania odsetek (dyskonta) papierów wartościowych zakupionych historycznie już z narosłymi odsetkami, cena uzyskana przez Bank będzie ponownie ceną brudną tj. zawierającą element całych narosłych odsetek, w tym również odsetek za okres, w którym Bank utrzymywał dany papier. Np. jeśli w momencie zakupu odsetki narosłe wynosiły 5 zł, Bank ich nie otrzymał tylko sprzedał daną obligację przed terminem wypłaty odsetek przez emitenta, to narosłe odsetki, które sprzedał w cenie papieru wynoszą 7 zł. Wówczas, faktyczne odsetki uzyskane przez Bank (wynagrodzenie) wynoszą wyłącznie 2 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku nabycia przez Bank papierów wartościowych, w szczególności obligacji, po cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”, a następnie ich sprzedaży przed otrzymaniem odsetek od emitenta, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość odsetek otrzymanych przez Bank w cenie papieru pomniejszona o wartość tzw. „zakupionych odsetek”...

Bank stoi na stanowisku, że w przypadku nabycia przez Bank papierów wartościowych, w szczególności obligacji, po „cenie brudnej” (tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”, które zostały scharakteryzowane powyżej), a następnie ich sprzedaży przed otrzymaniem odsetek od emitenta, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość odsetek otrzymanych przez Bank w cenie papieru pomniejszona o wartość tzw. „zakupionych odsetek”.

Zdaniem Banku, w przypadku zakupu papierów (obligacji) po „cenie brudnej”, a następnie sprzedaży tych papierów przed otrzymaniem odsetek od emitenta, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość odsetek otrzymanych przez Bank w cenie papieru pomniejszona o kwotę tzw. „zakupionych odsetek”, gdyż tylko tak wyliczona wartość może być uznana za wynagrodzenie należne Bankowi.

Zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawą opodatkowania VAT jest kwota rzeczywistego, realnego przysporzenia występującego u podatnika z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Za takim rozumieniem wskazanego przepisu przemawia również orzecznictwo ETS, dotyczące interpretacji art. 11 (A)(1)(a) VI Dyrektywy, w kontekście określenia podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług finansowych.

Różnica pomiędzy ceną sprzedaży obligacji z narosłymi odsetkami, a ceną jej nabycia przez Bank z narosłymi odsetkami stanowi jego wynagrodzenie. Z kolei ta część uzyskanej przez Bank ceny sprzedaży, która pozostaje po odjęciu wynagrodzenia, jest spłatą udostępnionego wcześniej kapitału, a tym samym nie może zostać uznana za element podstawy opodatkowania ustalanej dla celów podatku od towarów i usług.

Konstrukcja obligacji, jako jednego z rodzajów papierów wartościowych, zakłada, że wypłata kuponu następuje w całości na rzecz aktualnego posiadacza obligacji. W konsekwencji, zbywca musi uwzględnić w cenie sprzedaży obligacji wartość przypadającego mu wynagrodzenia (odsetek) za okres od dnia nabycia obligacji do dnia ich sprzedaży. W takim przypadku bowiem wartość odsetek wypłaconych w związku z realizacją kuponu przez emitenta w całości przypadnie nabywcy obligacji, a nie Bankowi.

Dlatego też, zdaniem Banku, odwołując się do terminologii stosowanej m.in. w orzecznictwie ETS, w takiej sytuacji obrotem VAT nie jest wartość otrzymanego kuponu, ale wynik osiągnięty po stronie Banku rozumiany, jako różnica pomiędzy ceną otrzymaną przez Bank z tytułu sprzedaży, a wartością uprzednio zakupionych odsetek.

Bank zwraca uwagę, iż określenie podstawy opodatkowania VAT w oparciu o faktycznie osiągnięty wynik - w ślad za orzecznictwem ETS - jest charakterystyczne dla większości usług finansowych. W wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago ETS wskazał, iż w odniesieniu do zwolnionych transakcji finansowych (na przykładzie transakcji w zakresie wymiany walut) podstawą opodatkowania jest wyłącznie kwota rzeczywistego wynagrodzenia za świadczoną usługę należnego usługodawcy, tj. ogólny wynik uzyskany na zawieranych transakcjach w danym okresie rozliczeniowym. Zgodnie ze stanowiskiem ETS wyrażonym w powołanym wyroku: „artykuł 11(A)(1)(a) (VI Dyrektywy) należy interpretować w taki sposób, aby w transakcjach wymiany dewiz, za które nie zostały naliczone żadne opłaty ani prowizje w odniesieniu do określonych transakcji podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

Zdaniem Banku, tezy sformułowane przez ETS w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, powinny znaleźć zastosowanie do określenia podstawy opodatkowania również w odniesieniu do innych transakcji finansowych ze względu na — z jednej strony ich podobieństwo do transakcji w zakresie wymiany walut, uzasadniające stosowanie analogii, z drugiej strony zaś, ze względu na rolę ETS w procesie interpretacji prawa wspólnotowego.

Przedstawiona powyżej interpretacja przepisu art. 11 (A)(1)(a) VI Dyrektywy, a co za tym idzie również art. 29 ust. 1 oraz art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, powinna znaleźć analogiczne zastosowanie również do określenia podstawy opodatkowania VAT (obrotu) z tytułu otrzymania w cenie sprzedaży odsetek od papierów wartościowych, w szczególności od obligacji, nabytych uprzednio po „cenie brudnej” (cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”). Na poprawność przedstawionego podejścia do kwestii określania podstawy opodatkowania z tytułu analizowanych transakcji wskazują:

wyroki polskich sądów administracyjnych w szczególności wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2008 roku (sygn.: III SA/Wa 480/08), w którym Sąd podzielił stanowisko ETS odnośnie do określenia podstawy opodatkowania VAT (obrotu) z tytułu świadczenia usług finansowych zwolnionych z VAT,

interpretacje organów podatkowych — np. interpretacje indywidualne z dnia 20 stycznia 2010r. (sygn. IPPP1-443-1123/09-2/PR) oraz z dnia 1 września 2010 r. (sygn. IPPP1-443-603/10-2/EK) wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Reasumując, w opisanym powyżej stanie faktycznym podstawę opodatkowania stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT będzie stanowiła wartość faktycznego wynagrodzenia Banku, a nie całość kwoty należnej od nabywcy, czyli w przedmiotowych okolicznościach — opisując to na przykładzie obligacji — będzie to różnica pomiędzy kwotą otrzymaną przez Bank na skutek sprzedaży obligacji (na którą składają się cena nominalna wraz z należnymi odsetkami na dzień sprzedaży), a ceną nabycia obligacji (obejmującej wartość nominalną powiększoną o zakupione odsetki, które narosły do momentu nabycia obligacji przez Bank).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2010r., nr 247, poz. 1652) wprowadzono w art. 1 pkt 8 obowiązującą od 1 stycznia 2011r. zmianę dotyczącą art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), który otrzymał brzmienie: Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Bank w ramach prowadzonej działalności dokonuje transakcji zakupu i sprzedaży krajowych i zagranicznych papierów wartościowych, kuponowych (odsetkowych), głównie obligacji, zarówno na rynku pierwotnym jak i wtórnym, których emitentami są Narodowy Bank Polski, Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego, banki bądź inne podmioty posiadające osobowość prawną. Obligacje jako dłużne papiery wartościowe stanowią przedmiot wtórnego obrotu. Od papierów wartościowych - obligacji, są wypłacane odsetki naliczane dla danego okresu odsetkowego według określonego sposobu (tzw. kupon odsetkowy). Posiadacz papieru wartościowego jest uprawniony do otrzymywania określonej płatności odsetkowej w ustalonym terminie. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do czy w przypadku nabycia przez Bank papierów wartościowych, w szczególności obligacji, po cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”, a następnie ich sprzedaży przed otrzymaniem odsetek od emitenta, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość odsetek otrzymanych przez Bank w cenie papieru pomniejszona o wartość tzw. „zakupionych odsetek”.

Na wstępie należy zauważyć, iż obligacje stanowią pokrewną do kredytu lub pożyczki formę pozyskiwania kapitału w celu finansowania działalności. W związku z powyższym Bank pełni funkcję kredytodawcy (finansującego), świadczącego na rzecz emitenta usługę finansową, w zamian za co otrzyma określone odsetki w momencie nastania terminu zapadalności.

Wykładnia art. 29 ust. 1 ustawy wskazuje, że instrumenty finansowe jakimi są obligacje spełniają dla emitenta funkcję analogiczną jak otrzymana pożyczka. Dla Banku, który nabył takie instrumenty, stanowią one natomiast formę udostępnienia kapitału, w zamian za którą otrzyma on w przyszłości wynagrodzenie w postaci wypłaconych odsetek. Różnica pomiędzy wartością obligacji wraz z wypłaconymi przez jej emitenta odsetkami w momencie jej zrealizowania w dniu jej zapadalności (lub ewentualnie ceną sprzedaży obligacji), a ceną jego nabycia przez Bank stanowi jego wynagrodzenie za udostępnienie kapitału kontrahentowi. Z kolei ta część uzyskanej przez Bank ceny sprzedaży, która pozostaje po odjęciu wynagrodzenia, jest spłatą udostępnionego wcześniej kapitału, a tym samym nie może zostać uznana za element podstawy opodatkowania ustalanej dla celów podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, tego rodzaju usługa pośrednictwa finansowego świadczona przez Bank, polega zatem na czasowym udostępnieniu innemu podmiotowi, za wynagrodzeniem, określonej ilości środków pieniężnych. Realizacja prawa z instrumentu finansowego jakim jest obligacja poprzez wykup lub sprzedaż instrumentu na rynku wtórnym są jedynie formami rozliczenia stron transakcji po zakończeniu świadczenia usługi przez Bank, w celu zapewnienia mu zwrotu kapitału zaangażowanego do świadczenia usług oraz wypłaty należnego wynagrodzenia.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż na kwotę należną Bankowi z tytułu sprzedaży/realizacji obligacji składają się kwota stanowiąca zwrot zaangażowanego przez Bank kapitału oraz cena za możliwość korzystania z udostępnionego kapitału (równej kwocie uzyskanych przez Bank odsetek).

Podkreślić w tym miejscu należy również, iż charakteru przedmiotowych instrumentów finansowych nie zmienia fakt, iż Bank może swobodnie dysponować obligacjami, tj. może w dniu wykupu zrealizować wynikające z nich prawa, odzyskując tym samym udostępnione emitentowi środki pieniężne wraz z nadwyżką będącą wynagrodzeniem w postaci odsetek, bądź też, nie czekając do dnia wykupu, sprzedać instrument finansowy na rynku wtórnym, po cenie zaakceptowanej przez kontrahenta. Kwestia, od kogo otrzyma zwrot zaangażowanego kapitału jest bowiem nieistotna – liczy się jedynie to, że Bank wyświadczył usługę w postaci udostępnienia kapitału, w zamian za którą w ostatecznym rozrachunku otrzymał wynagrodzenie w formie odsetek.

Istotą obrotu obligacjami jest bowiem właśnie to, że wynagrodzenie za usługę należne podmiotowi udostępniającemu środki pieniężne jest zawarte w cenie sprzedaży / wykupu obligacji i stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia obligacji przez Bank (wraz z zakupionymi odsetkami), a kwotą uzyskaną z ich sprzedaży lub wykupu. Z chwilą sprzedaży lub realizacji obligacji Bank otrzymuje od nabywcy lub emitenta kwotę obejmującą zarówno spłatę udostępnionego przez Bank kapitału jak i wartość odsetek (stanowiącą wynagrodzenie za wyświadczoną przez Bank usługę).

Zwrot Bankowi udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Bank, gdyż nie gwarantuje on Bankowi nic ponad to, co posiadałby gdyby danej usługi w ogólne nie wyświadczył. Tym samym powrotne przeniesienie na Bank własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast Bankowi należne mu odsetki.

Reasumując, w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, podstawę opodatkowania stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy będzie stanowiła wartość jego faktycznego wynagrodzenia, a nie całość kwoty należnej od nabywcy, czyli w przedmiotowych okolicznościach będzie to różnica pomiędzy kwotą otrzymaną na skutek sprzedaży/realizacji obligacji, na którą składają się cena nominalna wraz z należnymi odsetkami na dzień sprzedaży, bądź wykupu obligacji przez emitenta, a ceną nabycia obligacji obejmującej wartość nominalną powiększoną o odsetki, które narosły od momenty nabycia obligacji lub daty jej ostatniej płatności do dnia sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku nabycia przez Bank papierów wartościowych, w postaci obligacji, po „cenie brudnej” (tj. cenie uwzględniającej wartość tzw. „zakupionych odsetek”), a następnie ich sprzedaży przed otrzymaniem odsetek od emitenta, obrotem dla celów VAT po stronie Banku jest wartość odsetek otrzymanych przez Bank w cenie papieru pomniejszona o wartość tzw. „zakupionych odsetek”, należało uznać za prawidłowe, a powołane orzeczenie WSA oraz ETS potraktowano jako element własnego stanowiska w sprawie.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w kwocie 80 zł w dniu 09.11.2010 r., a wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na adres wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.